PIĘKNA I TRZY BESTIE...moje słońce zgasło.....

E, Maryś, chyba już spać pójdę...przynajmniej spróbuję.
W dodatku wrzód mnie z nerw rozbolał...
Jakby coś...to będzie dla mnie nie do przejścia po prostu.

Dobrej nocy :kotek:

Kciuki z akteczka :ok:

Też potrzymam :ok:

Jestem i trzymam kciuki! Małgosiu daj znać jakbym była potrzebna, najwyżej zrobię sobie dziś wagary.

Trzymam od rana :ok:

Dzień dobry piątkowo :1luvu:

Cześć cioteczki.
Nie spałam wogóle. Myślałam dużo.
Wiem, że to, co teraz napiszę, bardzo mnie zdyskwalifikuje w waszych oczach, ale i tak napiszę.
Postanowiłam sobie, że cokolwiek z Wiktorem by się nie stało, to jeśli moja sytuacja nie zmieni się do końca tego roku, to poszukam moim kotom domków.
Nie może tak być.
Nie umiem się nimi zająć bez pieniędzy, bez pracy, bez dochodów.
Pamiętacie Plamka? On mógł umrzeć przez to, że nie mogłam go leczyć.
Gdyby nie wy, gdyby nie forum, to już by go nie było. A gdybym nie znalazła forum, gdyby nikt mi wtedy nie pomógł?
Teraz Wiktor.
A który potem?
Nie mogę wiecznie prosić forum o pomoc, nie mogę ciągle myśleć, że jakoś to będzie...tu o zdrowie i o życie chodzi.
Ja mogę się zadręczać ich oddaniem, mogą mnie zabic wyrzuty sumienia, ale jeszcze gorzej będzie, jak w końcu któryś straci życie...
To dobre i mądre koty, nie ma z nimi problemów, dobrze je wychowałam...
Ale tak, jak kiedyś pisałam, kto bierze do domu kota, jest odpowiedzialny za jego życie i zdrowie...
Nie wiem, czy zdajecie sobie sprawę, ile kosztowało mnie napisanie tego...pewnie tak.
Bardzo ryzykuję pisząc coś takiego na forum, na którym dobrem naczelnym są koty.
Ale też wiem, że tylko wam mogę w razie czego te koty powierzyć.

Małgosiu, Ty chyba oszalałaś!!!

Nawet tak nie myśl! Opiekuj się dalej zwierzakami, jak będzie trzeba, pomożemy!
No nie, co za pomysł?????

Czasami są różne powody oddania kotów.
Sytuacje w życiu też są różne.
Ja też rozmyślam nad oddaniem kotów,
bo z moją choroba to mogę w każdej chwili odjeść z tego świata
i ciągle ogarania mnie przerażenie,
co będzie z moimi kotami ?

Rozumiem Twoją decyzję.

Rozumiem Gosiu ... ta bezsilność jest czasami nie do zniesienia ...
Ale nie obawiaj się - kochasz swoje koty i chcesz dla nich jak najlepiej.
Jeżeli rzeczywiście miałoby dojść do takiej sytuacji (chociaż mam nadzieję, że nie dojdzie), to przecież nie wyrzucisz ich za drzwi.
Ale naprawdę mam nadzieję, że tak nie będzie. A Wiktorek wydobrzeje :ok:

A my Ci pomożemy :ok:

Krysiu, Erin, dziękuję za zrozumienie.

Justynko kochana, to strach jest.
Że nie znajdę pracy.
Że kiedyś już nikt nie bedzie mógł mi pomóc.
Że któryś znów bardzo zachoruje, a ja będę już całkowicie bezradna.
Że przeze mnie umrze.
Coraz mi jest trudniej, coraz ciężej.
Tyle istnień mam pod opieką i powoli już przestaję sobie radzić, psychicznie i fizycznie.
Ja nie mam pięciu lat, wiem, że wszystkie moje koty kiedyś odejdą...ale ważne jest dla mnie, w jaki sposób i co będzie przyczyną.
Może to te cholerne nerwy teraz sprawiły, że o tym pomyślałam.
Ale czasem jak dopuściłam do głosu rozsądek, to on mi tak podpowiedział.

Gosiu, spokojnie - będzie dobrze :ok:

Wiem, że to trudne, ale spróbuj, dobrze?
Dla siebie, dla dzieci, dla kotów :ok:

Gosiu, dobrze cię rozumiem. Strach, rozpacz, niepewność jutra...
Mam nadzieję, że wszystko ci się jednak ułoży i nie będziesz musiała szukać im domów, ale jeżeli do tego dojdzie, to na pewno znajdziesz im najlepsze domy na świecie.

Trzymamy za was kciuki i za ciebie przede wszystkim, żebyś miała siłę dalej walczyć :ok:

PIĘKNA I TRZY BESTIE...moje słońce zgasło.....

Kto przegląda forum