Nikusiowo-Jeżynkowo. Asmi [*]

[genowefa]

Na wizytę poadopcyjną chętnie się wprosimy, bo na Wawelu zastaliśmy kartkę "Informujemy, że w dniach 10-11 listopada wszystkie ekspozycje są nieczynne" W związku z tym po raz kolejny zwiedzaliśmy Ojcowski Park narodowy, bardzo piękny zresztą, a już zwłaszcza przy takiej pogodzie jak dziś.

[Jana]

Potem Nikuś wyszedł z regału i przespacerował się do uprzednio przygotowanej szafy.

Trzymam kciuki za Nikusia! Pięknego kota adoptowaliście

[smil]

Nikuś chyba nieźle przeżył pierwszy etap zmiany lokum
Ale oczywiście kciuki trzymam za pełną aklimatyzację

[Paluszek]

Na wizytę poadopcyjną gorąco zapraszamy! Może bilety do Teatru Starego wcześniej kupić czy jakieś inne krakowskie atrakcje? A nad Nikusiem głęboko się zastanawiam. Moim zdaniem on nie zdradza specjalnego lęku. Da się głaskać, da się wyjąć z szafy i wziąć na rece, zjadł chrupkę z ręki, nie reaguje na jakieś hałasy w mieszkaniu (jak go głaszczę, a coś w mieszkaniu stuknie, to nawet nie zauważa tylko mruczy). No i nie reaguje też panicznie na inne koty, chociaż na razie jeszcze cicho powarkują. Całą noc spacerował i zwiedzał mieszkanie. Nawet próbował wskoczyć na łózko, ale dwa czarne potwory stały na straży wrrr... Córce też jak najbardziej da się głaskać, po całym ciałku (Puchaś do tej pory ma miejsca gdzie nie wolno dotkąć, objąć, bo boi sie złapania). Ja bym raczej powiedziała, że on ma wybitną niechęć do opuszcania za dnia ciemnej i przytulnej szafy. Tylko dlaczego? Zastanawiałam się, czy on nie ma jeszcze zwyczajów nocnego trybu życia? Bo w nocy sam wyłazi jak najbardziej i długo spaceruje. No i może boi się czegoś gwałtownego, że ktoś się rzuci, złapie, na wolnej przestrzeni. Sama nie wiem, na razie obserwujemy, ale jest cieplutki, milutki, mruczący i kochany

[genowefa]

No proszę, Nikuś wyraźnie jest wreszcie u siebie w domu W dzień też wychodzi, jak tylko Duzi wyjdą z domu Wiem to na pewno, bo nie raz go "nakryłam" w dużym pokoju jak wróciłam się po coś do domu. Zresztą on ostatnio coraz częściej opuszczał szafę nawet gdy byliśmy w domu, tyle, że chował się po katach i płoszył go każdy "gwałtowny" ruch.
Ale, że zjadł z ręki, no, no, podziwiam. Może wreszcie znajdzie się sposób na podanie mu tych kropli.

[Paluszek]

Tylko że to nie moja zasługa, tylko Twojej wcześniejszej pracy nad Nikusiem. Dzisiaj sąsiad uruchomił na jakieś dwie godziny wiertarkę - zajrzałam do szafy czy się nie boi - skądże, śpi, ale gotowy na pieszczotki . Ja się zastanawiam czy on po prostu nie zachowuje się jak typowy kot z działek - raczej poluje w nocy, dzień spędza w jakiejś kryjówce, a jak wychodzi w dzień to niezbyt chętnie i przy ścianie, a nie po otwartej przestrzeni, z kotami w stadzie nauczył się żyć zgodnie, a ludzi lubi, bo dostarczali czasem jedzenia i głaskania... Bo gdyby to o taki styl życia chodziło, a nie o lęk, to należałoby go zajmować zabawą i przytulaniem w dzień, żeby nie spał i żeby powoli rytm mu się odwrócił. Popróbujemy, bo wydaje się że jest chętny na jak najwięcej kontaktu

[Granula]

super czyli teraz przydadzą się kciuki za pomyślne przeprowadzenie akcji zniechęcenia do nocnego życia Nikusia

[genowefa]

A jak tam stosunki z Puchasiem?

[Paluszek]

Na razie Puchaś omija szafę dużym łukiem. W nocy gdy Nikuś spaceruje, udaje że śpi. Ale nie powarkuje. Zobaczymy.
A oto zdjęcia (ale za bardzo go nie chciałam stresować lampą dlatego tylko dwa):
Nikuś na różnych piernatach w szafie:


Strasznie lubię przytulanki, po pysiu i pod bródką...

Dzisiaj pół plasterka szyneczki zastosowaliśmy jako przynętę i znowu zjadł z ręki, bardzo chętnie. O mało za szyneczką nie wylazł z szafy. a mruczy! Najgłośniej z moich kotów

[genowefa]

Mój pysiolek z różowym nochalkiem

[Paluszek]

Nikuś całą noc spędził poza szafą. Spał na kanapce, na co Puchaś jeszcze się w życiu nie odważył. Zwiał (ale niezbyt szybko) dopiero jak wstalam. Mizianki w szafie były. W nocy miałam dwa czarne koty na lóżku, jednego szarego na szafie i biało-czarnego na kanapce. Cały kotostan

[genowefa]

Nikuś całą noc spędził poza szafą. Spał na kanapce, na co Puchaś jeszcze się w życiu nie odważył. Zwiał (ale niezbyt szybko) dopiero jak wstalam. Mizianki w szafie były.

Widzę, że Nikuś juz czuje się jak u siebie

[Paluszek]

Wyszadł w dzień! Co prawda byłam cichutko. Niestety nie miałam pod ręką aparatu Jest śliczny! Sprawdzał wszystko, wspinał się do góry, najbardziej go zainteresowała maskotka córki - duża czarno-biała krowa (umaszczenie podobne ). Do szafy włożyłam mu letni termoforek, bo na razie nie ma się tam do kogo przytulać. Nikuś wydaje się znacznie młodszy niż sądziłam. Chce się bawić (w szafie na razie), jest taki kociakowaty. I nieduży. Aż trudno uwierzyć, że ma 4-5 lat. Wygląda na półtora roku....

[barba50]

Cieszę się, że następny łomiankowski kociak ma dom

Niniejszym zaznaczam sobie wąteczek, coby zaglądać

[jopop]

to i ja się dopiszę

Paluszek - dużo szczęścia z krową!
Genowefa - dzięki za cierpliwość!

Nikuś - fajnie masz :):) trzymaj teraz kciuki za młodszych kumpli z działek, żeby udało mi się dla nich znaleźć takie dobre DT