Ja się zakocham bo zawsze mam świra na punkcie zwierząt- tak zostałam wychowana w domu. I chociaż od wielu lat jestem samodzielna i nie mieszkam z rodzicami to zawsze było tak, że jak odszedł nasz domowy pies to rodzice przeżyli traumę. Nie chcieli kolejnego,ale jak pojawiało się zwierzę u mnie czy siostry to rodzice mówili: "głupia!". Tylko, że potem zwierzę stawało się i ich światem
Mojego psiora to mój tata kochał absolutnie, gdy tylko byłam u rodziców to nie mogłam nawet z nim wychodzić na spacer Bo mój tata zakładał swoją ukochaną bluzę z bulterierem (dostal na swieta), sluchawki do uszu i zabierał psiora na kilka godzin na spacer. Z tata rozmowa przez telefon zawsze zaczynala sie pytaniem co u psiora. A mama? Bala sie tego bydlaka ale potem ilekroc przyjezdzalam do rodzicow to gdzie pies spal?Z rodzicami A z mama na kanapie wiele ksiazek przeczytal:)A teraz? Ciesze sie,ze za kotem tak bardzo byl moj partner ( a bywalo z nimi roznie:P). cieszy mnie jego poczucie odpowiedzialnosci i zaangazowanie w koty
Wnusia nie jest śliczna, zwyczajna wnusia ona jest hmmm... fotogeniczna 
Ale oni są za sobą jak nie wiem co 
Pani kurator zawsze się tak śmiała, że Towarzystwo Wzajemnej Adoracji i, że to po prostu widać po nich jak za sobą są 
gorzej, że z tym się fizycznie źle czuję, mocno, mocno. 
Ale jak wreszcie będę miała te wszystkie potrzebne wyniki to wreszcie mnie skierują do pulmonologa. Bo mi coś to bardziej astmatycznym czymś pachnie niż alergicznym. 
Psiaczek najchętniej z nią się bawił, do niej ciągnął - wreszcie coś małego do zabawy a nie sami Duzi 