Timorka (Morela vel Morka vel Morusława) – to kotka od Neigh, podobno mix persa i syberyjczyka, jednak charakterek to ona ma zdecydowanie „persowaty”.
Ma ok. 10 lat oraz problemy z oddychaniem, ale jest pod stałą kontrolą wet. i żyje sobie całkiem dobrze, stosując wymuszanie „psychicznie” co najmniej raz dziennie, o czym byłam uprzedzona przez Neigh
Trafiła do nas właściwie przypadkiem. Tak sobie przeglądałam ogłoszenia o adopcji kotów, tak sobie – bez konkretnego powodu zadzwoniłam do Neigh, tak sobie pogadałysmy ..... i już wiedziałam, ze wezmę tę kotkę. Przedadopcyjna została zaliczona dla mnie pozytywnie. Kotka miała przyjechać przed świętami, bo Neigh chciała już następna bidę wziąć do siebie na tymczas. Trochę się tego obawiałam, nowy kot – zagadka, okres przedswiąteczny – wiadomo...., jak się zachowają moje kocice ? Ale przyjechały
Najpierw postanowiłysmy na czas aklimatyzacji Timorkę umieścic w oddzielnym pokoju, ale ona miała inne plany, czemu dała wyraz głośnym i zdecydowanym „miau” pod zamknietymi drzwiami. Spojrzałyśmy na siebie z Neigh, zapytałam: co robimy ? Wypuszczamy – zapadła decyzja. Tak zrobiłam. Timorka wyszła z pokoju z podniesionym ogonem, a usiadła widząc Fitusia (york) oraz Sante (owczrek niem.). Została obwąchana (zero reakcji ze strony kotki), potem.. odwróciła się i zaczęła iść dalej. Moje koty, własnym oczom nie wierzyłam, na widok rudej puszystej kulki zwiały na „wyższe pietra” i nie schodziły stamtąd przez ładnych kilka dni. Oczywiście schodziły na jedzenie i do kuwety, ale przedtem oglądały się na wszystkie strony – gdzie to rude ? – i zaraz wracały na górne partie. Nie pamiętam kiedy miałam taki spokój przed świętami. Nikt mi nie „pomagał”, nikt ciągle nie dopominał się jedzenia. A Timorka – no cóż ta odsypiała stres, związany ze zmianą miejsca. Ja uczyłam się nowego kota. Ona ... spała. Myślałam, że tak będzie zawsze – minęło trochę czasu i przekonałam się jak bardzo się myliłam. Gdyby wtedy ktoś mi powiedział, że będzie to kotka, dzięki której tak często będę się śmiała, nigdy bym nie uwierzyła Dostarcza ciągle dużo radości, wywołuje pozytywne emocje, chociaż nie jest to kotka nakolankowa ani specjalnie miziasta.„No dobra, możesz mnie troche podrapac pod bródka, ale zaraz dawaj miesko” – coś w tym stylu.
Nie cierpi szczotkowania, ale już teraz znalazłam na nią sposób i dzięki temu nie ma kołtunów. Ale w zeszłym roku pojechałam ją ostrzyć na „lwa”
Było lato, gorąco – śmiesznie wyglądała, ale też zaczęła wtedy po raz pierwszy „dokazywać”. A ja patrząc za specjalistę od strzyżenia persów, zobaczyłam jak należy je trzymać, aby nie pogryzły i aby dały się jakoś wyszczotkować.cdn
Obecnie ma 4 lata. Gdy ją wzięłam miała jeszcze dwumiesięczne kociaki, które właśnie jej właścicielka sprzedawała, argumentując, że to – wg niej (???!!!) najlepszy wiek (!) , oczywiście nie była wysterylizowana – nie będę tego komentować. W końcu dobrze się stało, że to ja ją kupiłam. Poszłam od razu z kotką do weta, aby powstrzymać laktację, potem oczywiście jeszcze trzeba było kotkę odkarmić, bo chudzina była okropna 
Ona tego nie potrafi. Zero agresji. Nie miewa humorów czy fochów. Jest delikatna, wrażliwa i przekochana. Zawsze jest blisko mnie, czy to w kuchni czy przy kompie, oglądaniu TV, czytaniu (siedzi na kolanach), nawet wtrynia się gdy robię na drutach (oczywiście „pomaga” wtedy namiętnie 
