MIKITKA (*). Nowe życie.

Mikitka
Wychodzę na taras i patrzę w lewo – tam, gdzie mam dziką część ogrodu. Z zarośli najpierw wyłania się przykrótki, czarny ogonek, potem ogonek jest coraz wyżej. Następnie nieopodal wyłaniają się czarne uszka a ogonek nieco ginie w trawie. Potem następuje skok do przodu .
Wychodzę przed taras. Pod wajgelą wśród pięknych, czerwonych kwiatów, lezy sobie w cieniu czarna kotka.
Idę do kuchni. Za plecami mam czarne futerko pilnie przyglądające się jak przygotowuję posiłek. Taka córeczka która uczy się od mamy jak gotować.
Mikitka umarła dzisiaj o 0.30 w nocy.
Od grudnia wiedziałam że jest nieuleczalnie chora. Tak bardzo kochała ogród – tak bardzo pragnęłam by dożyła wyjazdu na działkę i lata w ogrodzie.
To były miesiące pomiędzy domem a szpitalikiem, między dobrym a złym samopoczuciem, miedzy wetem który potrafił wlać w nas nadzieję i wetem który tę nadzieje odbierał.
Dożyła maja, wyjazdu. Cieszyła się ogrodem ale już nie tak. Spędzała w nim wiele czasu ale już bez radosnych polowań na owady, bez szczęśliwych galopów od drzewa do drzewa. Raczej odpoczywała na leżaku specjalnie dla niej ustawionym tak by była chroniona od wiatru, deszczu i upału.
Moje dwie piękne, kochane, czarne kocice spoczęły obok siebie.
A ja nie wiem co robić dalej.

[']['][']

współczuję

Bardzo, bardzo mi przykro. Tak niedawno o niej rozmawiałyśmy. Była mi tak bliska, mimo, że nie widziałam jej nigdy.
Przytulam, Ja-Ba. Bardzo ciepło i serdecznie.
[']

Tak bardzo, bardzo przykro. Znałam ją tylko wirtualnie, ale to była bardzo ważna znajomość
[']

[*] Współczuję

Bardzo smutno. :cry:

Ja-Ba współczuję.
Kilka wspaniałych lat tej koteczce podarowałaś, a ona Tobie.

**Adopcje: 12 >>**

Moja Mała Czarodziejka Mikitka.
Nauczyła wielu z nas wierzyć w magię.
Brykaj Mikuciu w Niebieskim Ogrodzie.
(*)
Janeczko, przytulam Was mocno.

Bardzo mi przykro Janeczko

odchodzą koty z którymi tak się zżyłyśmy, choć ja tylko wirtualnie.
Żegnaj Mikiciu [']

Bardzo współczuję.

(') śpij spokojnie Mikitko

Dziękuję Wam za wpisy i światełko dla Mikitki.

Koniec wątku, koniec historii wyjątkowej kotki.

**Adopcje: 12 >>**

Janeczko, Mikici już nie ma. Fakt.
Boli i boleć będzie.

To dzięki Niej powstał ten wątek.
Ale zostałaś Ty, Twoja Rodzina i Koty.
My też jesteśmy.
Proszę nie zamykaj wątku. Pisz czasem co u Was słychać. Jak zwierzaki. Jak Wy.
Mikicia nas związała niewidzialną nitką uczuć.
Nie zrywajmy jej.

Bardzo mi przykro :cry:

(*)

Mikitka, kiedyś przez chwilę udało mi się cudeńko zobaczyć, przytulam...

ASK@ pisze:Janeczko, Mikici już nie ma. Fakt.
Boli i boleć będzie.

To dzięki Niej powstał ten wątek.
Ale zostałaś Ty, Twoja Rodzina i Koty.
My też jesteśmy.
Proszę nie zamykaj wątku. Pisz czasem co u Was słychać. Jak zwierzaki. Jak Wy.
Mikicia nas związała niewidzialną nitką uczuć.
Nie zrywajmy jej.

Dokładnie. Nie zamykaj wątku. Proszę

Jestem podobnego zdania. Bardzo proszę, Ja-Ba, nie zamykaj wątku.

MIKITKA (*). Nowe życie.

Kto przegląda forum