Tasia i Tycia - część pierwsza i z pewnością nie ostatnia

ja nie wsiadam do samolotu :oops:

Nie wstydź się - ja nie jeżdżę ruchomymi schodami :mrgreen:

dobrze wiedzieć, że człowiek nie jest sam z różnymi takimi

AYO pisze:Nie wstydź się - ja nie jeżdżę ruchomymi schodami

Za nic nie podejdę do krawędzi balkonu na jakimś wyższym piętrze :oops:

Byliśmy na wczasach nad morzem, mieliśmy kwaterę z tarasem, nie było to wysoko, zaledwie pierwsze, wysokie piętro, z tym, że dom stał na lekkiej skarpce - gdzie bym nie przebywała, po głowie tłukła się natrętna myśl (nawet jak o tym nie myślałam miałam ją gdzieś przytajoną), że stamtąd skaczę albo wypadam. Pół urlopu miałam przez to zepsute :evil:

Tak samo mam na tarasie u rodziców (pierwsze piętro i solidna balustrada z tralek betonowych) - mogę siedzieć, bardzo chętnie ale na samym środku inaczej mnie dusi :oops:

Ale z lękami da się walczyć - ja, mając lęk wysokości - dwa razy przeszłam w tę i z powrotem (inaczej się nie da) po moście Carrick-a-rede w Irlandii

I przemogłam się, żeby lecieć samolotem, co bardzo mi się spodobało (łażenie po mostach trochę mniej :wink:

).

http://www.google.pl/imgres?imgurl=http ... 106&ty=113

Erin pisze:Ale z lękami da się walczyć - ja, mając lęk wysokości - dwa razy przeszłam w tę i z powrotem (inaczej się nie da) po moście Carrick-a-rede w Irlandii
I przemogłam się, żeby lecieć samolotem, co bardzo mi się spodobało (łażenie po mostach trochę mniej ).

http://www.google.pl/imgres?imgurl=http ... 106&ty=113

Żadnych mostów :evil:

to znaczy nie, nie żadnych. Jak mieszkałam w Luksemburgu były dwa (tan. było więcej ale najczęściej tych dwóch używałam) mosty - jeden z normalną barierą metalową i drugi z solidną, kamienną. Ten z metalową spoko, tzn. szłam od strony jezdni ale było w miarę ok, po tym kamiennym nie znosiłam chodzić i wolałam nawet nadłożyć drogi, żeby przez niego nie przełazić :evil:

Jakiś wybrakowany ten mój lęk wysokości :evil:

Samolotem mogę latać, nawet lubię. Ale jak staję przy krawędzi czegoś to mam wrażenie, ze mnie zassa i polecę :oops:

Pasibrzucho, jesteśmy z Tobą !
Jak widzisz każdy ma jakieś lęki i dobrze Cię rozumiemy; wiele z nich można przepracować, ale oczywiscie, że nie na cito.Trzymaj się; my trzymamy kciuki za znalezienie sposobu na przeprowadzenie badania
:ok:

ja sie dawniej bardzo balam przechodzenia przez mosty. mialam wrazenie ze woda mnie wciagnie, krecilo mi sie w glowie i zaczynalam sie dusic... pewnego dnia postanowilam sie przemoc i zmusilam sie do przejscia, patrzenia na wode i oddychania miarowo. to byl hardkor, nie wiem ile to trwalo ale po przejsciu mostu mialam wrazenie ze zrobilam 100 km, nogi mialam z waty a psychicznie bylam wyczerpana niesamowicie. ale troche pomoglo. na tyle ze pozniej moglam pracowac dalej nad tym lekiem.

ja tez nie przepadam za wysokosciami ale jak sie z nimi oswoje fajnie jest. samolotem nigdy nie lecialam wiec sie nie boje zanadto, jedyny moj lek to lek przed wlamaniem i gwaltem. i ogolnie przed przemoca i agresja..

rozumiem tych ludzi ktorzy sie boja, po prostu ich rozumiem. ale tak jak pisze Erin, da sie walczyc z lekami. tylko na to trzeba dobrego momentu no i nie zawsze jestesmy w stanie sie sami z tym uporac.

kciuki za Pasibrzuche i wszystkich :ok:

Te schody - nie tylko ruchome - mają u mnie bardziej chyba związek z błędnikiem. Na drabinę, nawet najbardziej stabilną wejdę tylko wtedy, jeżeli mam się obok czego złapać - czyli jak ustawię między regałami to jest ok.
Z drugiej strony jednak jak pare miesięcy temu Behemot dostał ataku paniki na górnej krawędzi drzwi balkonowych to wlazłam do niego po rozklekotanym, drewnianym, upiornym drabiniszczu :ryk:

AYO pisze:Te schody - nie tylko ruchome - mają u mnie bardziej chyba związek z błędnikiem. Na drabinę, nawet najbardziej stabilną wejdę tylko wtedy, jeżeli mam się obok czego złapać - czyli jak ustawię między regałami to jest ok.
Z drugiej strony jednak jak pare miesięcy temu Behemot dostał ataku paniki na górnej krawędzi drzwi balkonowych to wlazłam do niego po rozklekotanym, drewnianym, upiornym drabiniszczu

Moze tak byc, mam kolezanke ktora ma klopoty z blednikiem i tez ma trudnosci z takimi detalami jak schody czy drabiny.
Biedny Behemot, z drugiej strony - mobilizacja w postaci kota bywa szokujaco aktywna metoda walki z lekami....

Ja dostaję zawrotów głowy, jak stoję na wysokim krawężniku :mrgreen:

Kiedyś wracałam z próby rowerem i zrobiło się ciemno. Do domciu muszę przejechać przez most Poniatowskiego, który jest dość kiepsko oświetlony. Normalnie w ciągu dnia śmigam po chodniku (ruch jest koszmarny, za nic nie wyjadę na ulicę), chociaż mam pietra, bo miejscami są takie zwężenia, tam gdzie stoją wieże nad podporami mostu. Ale tamtego dnia musiałam zsiąść z roweru i iść na piechotę, bo jak spojrzałam w tę czarną dziurę za barierkami, których nie było widać bo są czarne, i wyobraziłam sobie jak spadam w czarną, zimną Wisłę, to tak mi nogi zmiękły, że nie byłam w stanie pedałować

Dzięki za słowa otuchy dziewczyny :1luvu:

Lęk przed schodami ruchomymi mnie rozczulił

Czytałam kiedyś o najdziwniejszych fobiach (np Heksakosjoiheksekontaheksafobia - lęk przed liczbą 666 albo mizofobia - lęk przed brudem). W tym świetle ja z moją klaustro czuję się taka beznadziejnie pospolita :lol:

Próbowałam wymówić to heksa(...)fobia jako jeden wyraz bez zająknięcia. Nie szło

Wymówisz to Pasibrzucho?

Widzę, że słowo nastawić się, nie podoba się

Mówię, tylko ze swoich doświadczeń z leczenia fobii.

Sama w wieku szkolnym miałam cieżką fobię powstałą na tle nerwowym(o której nie będę szczegółowo tu publicznie pisać) i właśnie nastawienie i silna wola, to to co mi pomogło. Nie było psychologów, wstyd było komuś mówić. Poczytałam a potem wystawiałam sie na swój lęk. Parę razy myślałam, że umieram, czułam się jak dziwoląg, miałam ciężkie objawy fizjologiczne, ale sama sobie z tym poradziłam. Walka trwała prawie rok, zgubiłam parę kilo nawet. Ale siła woli i samoświadomość moga pomóc. Dlatego powiedziałam Pasibrzuszko o tym nastawieniu, naprawdę rozumiem co czujesz i jak wyglada atak paniki. doświadczyłam wiele razy.

A z niegroźnych fobii to ja się boję wody

poza tym nie lubie drabin, na wysokościach mi się w głowie kręci, na mostach też, ale w górach podobnych objawów nie mam :wink:

Tasia i Tycia - część pierwsza i z pewnością nie ostatnia

Kto przegląda forum