MBBS - walczymy!!

[villemo5]

Stary dom, kaflowy piec... Fascynacja Edytą Górniak i plakaty z BRAVO

I moja miłość od zawsze - Maciek.

[milenap]

A jak sie czuje? zjadł troszke?

jeszcze wiele lat przed Wami

[villemo5]

Ja też bym wiele rzeczy chciała.
A rzeczywistość jest taka, że żaden wet w mieście nie ma labu. Jest jeden lab ludzki na miasto. Do tego coś tam robią w szpitalu, ale to trzeba by mieć znajomości, żeby załatwić badania tam. A tak się składa, że miałam przykrość leżeć w szpitalu rok temu i naprawdę ciężkie to było przeżycie. Więc daremny wysiłek.

Póki co mój kot nie, a karmienie go to wielki trud.
Ja bym chciała choć małym krokiem, ale naprzód się posunąć...

[villemo5]

W nosie mu charczy...
Dopiero co próbowałam karmić. Dałam ociupineczkę i tak płakał, że musiałam odpuścić. Za chwilę spróbuję znów.

[kinga w.]

Casica, to niestety jest dla mnie osobiscie powód do frustracji, ze u nas tak wiele rzeczy trzeba robić na siłe, jesli nie myślisz, nie starasz się sama, to czesto stoisz na przegranej pozycji, a właściwie nie my, tylko nasze zwierzaki. Ja sie Tince07 wcale nie dziwie, przywykła do innych, prawdziwych standardów leczenia i tego jej zazdroszcze.

Nie do końca tak. Jeden z forumowych kotów, mieszkających w UK, w dużym mieście z resztą, przez lata był leczony na astmę, której de facto wcale nie ma. Zachód, wcale nie zadupie, a jednak... Spokojnie. Fakt, że mieszkając w małym miasteczku czasem czujemy się jak poza nawiasem świata, że mamy jedną, dwie lecznice, że w niedzielę czasem żywcem nie ma gdzie uderzyć, że sprzętowo bywa tragicznie, ale jednak chyba dużo zależy od weta. Villemo, ja bym konsultowała jeszcze poza lecznicą do której chodzę z kotem - czasem ktoś stojąc poza problemem "dostaje go na świeży rozum" i dostrzega aspekty które w toku leczenia umknęły. Spróbuj. Spokojnie.

[casica]

No to kciuki za Maciusia
Ja bym jeszcze popytała innych wetów w Brodnicy, takich, którzy koncepcję mają i są otwarci na współpracę z innymi wetami.

[size=85]Casica, uważam, ze to nie miejsce na rozmowy na ten temat, ale to nie jest żadne zaślepienie zachodem. ciach

Ja mam inne zdanie co do tego zagadnienia, popieram rady, głównie rady możliwe do wykorzystania, nie popieram natomiast leczenia kotów przez internet przez wetów, a cóż dopiero przez osoby bez wykształcenia kierunkowego. Faktycznie nie jest to temat stosowny w tym watku, może kiedyś będzie okazja się wypowiedzieć w innym miejscu.

[villemo5]

Nakarmiłam. Znów siłowo.
W nosku charczy.

Jutro idę pogadać do labu.

[villemo5]

Zrobiłam inhalację...

Ogarnia mnie zwątpienie. Tak bym chciała, żeby Maciek wreszcie poczuł się lepiej. Czuję jak się miotam. Patrzę, jak kot się broni przede mną. Jest mi niesamowicie ciężko. Najgorsze jest, że nie wiem co dalej...
Jestem po prostu przerażona.
Czy ktoś jest w stanie mnie zrozumieć?

[kinga w.]

Chyba tak. KOt patrzący z wyrzutem bo znów go męczysz, a Ty przecież chcesz pomóc, tylko on tego nie rozumie. Znam to. To co robisz w tej chwili niesie za sobą ogromne obciążenie zarówno fizyczne jak i psychiczne - opieka, podejmowanie decyzji, walka z kotem o kota - masz prawo być wyczerpana, zniechęcona, mieć dość, masz prawo nawet chcieć uciec jak najdalej byle Cię to przestało dotyczyć. Nie da rady. Szukajmy nadziei, szukajmy czegoś pozytywnego. Przede wszystkim walczysz. On też walczy choć Twojej walki nie rozumie - walczy po swojemu. Wyniku nie jesteśmy w stanie do końca określić, ale robisz co się da i to jest ok. Padasz na twarz i chce Ci się wyć, ale wstajesz i znów go karmisz, dajesz kroplówkę (gratuluję, nie umiałabym), poisz... Nie poddajesz się i tego się trzymajmy.

[shira3]

Posiedzimy z tobą cichutko. Villemo....

[Anna61]

Ja Cię rozumiem.

Słuchaj, ja bardzo długo karmiłam Bunię na siłę. Ona sobie absolutnie tego nie życzyła, i gdy tylko zobaczyła, że idę do niej z jedzeniem to wiała. Później podchodziłam do niej nie pokazując jej garnuszka z jedzonkiem. Łapałam i owijałam w ręcznik, bo się strasznie wyrywała, i tak parę strzykawek, kilka razy dziennie, do pysia wciskałam ... przez miesiąc. Wygrałyśmy walkę o jej życie, gdzie lekarze kazali mi ją uśpić, bo już nie zacznie sama jeść. Nie poddałyśmy się, choć czasami przychodziło zwątpienie czy aby jej nie krzywdzimy.

Dużo sił do walki Wam życzę

[mmk]

Znam te kocie spojrzenia pełne wyrzutu... Ale bez tego się nie da! To dla jego dobra! Musi być dobrze! Już jest lepiej niż wczoraj!

[SecretFire]

Ach Kuzyneczko, zapomnij laboratoria, wetow i jakies pokarmy i zajmij sie tylko Mackiem. Poloz sie kolo niego i glaskaj tylko, po prostu zlacz sie z nim w umysle.
Szukaniem po swiecie tracisz tylko Tobie bardzo potrzebna energie. Wierz mi, ze ja tu wlasnie mam wszystko do dyspozycji, co jest mozliwe i tez cierpie z moimi futrami. To co technika i medycyna da, nie jest do porownania z tym, co Wy macie. Jest to takie drogocenne i trwale, ze plakac sie chce. Wasz sposob wzajemnej pomocy funkcjonuje na cala Polske. Mi tego tu brak. Musze sie tylko na wetow liczyc a nie na pomoc w gruncie zeczy obcych osob z forum. Przez Was nie trace nadzieji, ze jednak dobro na swiecie jeszcze istnieje. I jak tak jest, to i Maciek bedzie to odczuwal i dalej walczyl. On Ci na kazdym kroku pokazuje, ze nie chce odchodzic.
Za to ja teraz spadam, bo widok kachlowca mi lzy nalal do oczu i wspomienia z dziecinstwa. Dobranoc.

[casica]

Spokój, spróbuj się uspokoić. Wiem, że łatwo się mówi. Ale ja mam dwa nerkowce, wiem jak to jest. Dwa nerkowce i zupełnie inaczej to u każdego z nich wygląda. Z Draculem 4 lata walki, z Putitą od listopada zeszłego roku. Oba są stare 17 lat skończone w grudniu (Dracul) i Putita, która jakoś teraz wiosną skończy 16. Nie jest łatwo mimo laboratoriów, leków i wszystkiego co tylko mogę zrobić, a jestem w stanie zrobić wszystko. Mam jednak świadomość, że na starość nie ma lekarstwa i czasem mimo wszystko nie idzie tak dobrze, jakby się chciało.
Nie wiem czy zabrzmiało to optymistycznie, miało tak zabrzmieć.

[Aleksandra59]

Ach Kuzyneczko, zapomnij laboratoria, wetow i jakies pokarmy i zajmij sie tylko Mackiem. Poloz sie kolo niego i glaskaj tylko, po prostu zlacz sie z nim w umysle.
Szukaniem po swiecie tracisz tylko Tobie bardzo potrzebna energie. Wierz mi, ze ja tu wlasnie mam wszystko do dyspozycji, co jest mozliwe i tez cierpie z moimi futrami. To co technika i medycyna da, nie jest do porownania z tym, co Wy macie. Jest to takie drogocenne i trwale, ze plakac sie chce. Wasz sposob wzajemnej pomocy funkcjonuje na cala Polske. Mi tego tu brak. Musze sie tylko na wetow liczyc a nie na pomoc w gruncie zeczy obcych osob z forum. Przez Was nie trace nadzieji, ze jednak dobro na swiecie jeszcze istnieje. I jak tak jest, to i Maciek bedzie to odczuwal i dalej walczyl. On Ci na kazdym kroku pokazuje, ze nie chce odchodzic.
Za to ja teraz spadam, bo widok kachlowca mi lzy nalal do oczu i wspomienia z dziecinstwa. Dobranoc.

Agnieszko - mam nadzieję, że post Twojej kuzynki Ci pomógł
SecretFire - kachlowiec, kachlowcem Ale dawno takiego energetycznego, pozytywnego posta nie czytałam Też chciałabym mieć taką kuzynkę jak TY