Moje koty XVIII. Rysia [`]

to ufff!

Ignacy, sluchaj sie ciotek i jedz tak ladnie jak w nocy

Zjadł, navet pożarł

Ale oczyviście vniklivie observujemy.

Straszna ta hustavka. Za każdym razem boję się, że to może ostatni kryzys, viadomo, że v takim vieku vszystko może się zdarzyć.

Wieczorem też zjadł, pożarł, pochłonął

Koootek

A mnie przynajmniej los ofiarował cudowna rekompensatę - Chór Aleksandrowa, mój absolutnie ukochany, uwielbiany. Będą chlopaki w Polsce, bilety już kupiłam i teraz czekam :1luvu:

casica pisze:Wieczorem też zjadł, pożarł, pochłonął

casica pisze: Chór Aleksandrowa, mój absolutnie ukochany, uwielbiany. Będą chlopaki w Polsce, bilety już kupiłam i teraz czekam

Uchhhh, jak ja ci zazdroszczę

Dla Ignacego :ok:

Do mnie dziś do ogrodu przyleciał dudek ( https://pl.wikipedia.org/wiki/Dudek )! Pierwszy raz w życiu widziałam toto w oryginale

Posiedział trochę na jednej gałęzi, nastroszył czub, poleciał na drugą gałąź, znowu chwilę posiedział i pofrunął. Był tak blisko, że nie chcąc go spłoszyć, nie wyciągnęłam z kieszeni komórki, więc nie mam zdjęć.
Nie macie pojęcia jaki naprawdę jest zajebiście kolorowy - na tle okolicznej ptasiej populacji wyglądał prawie jak papuga

Lokalne ptice też chyba pierwszy raz w życiu widziały coś takiego, bo miał dość liczną asystę jakichś małych, wróblowatych stworzeń :lol:

Normalnie do tej pory jestem pod wrażeniem

O poziom mojej adrenaliny dbają nie tylko moje koty, moja rodzona matka też :twisted:

Wczoraj wieczorem, po zrobienu ślicznych zdjęć Ignasia, no może nie ślicznych, ale zawsze zdjęć. Już się rozsiadłam, już zamierzałam wyjąć kartę z aparatu... telefon. Mama, ach, myślę sobie, odmeldowuje się po powrocie z brydża. A gdzie tam :roll:

W słuchawce ryk - zejdźcie na dół! Facet mnie walnął na skrzyżowaniu (tym pod naszymi oknami) i zadzwoń na policję! Mama w zdenerwowaniu zapomniała numeru telefonu, a facet do telefonu na policję się nie kwapił. Poinformowałam, że ma dzwonić pod 112, lecimy na dół. Mam stoi przy samochodzie, samochód ma skasowany lewy bok, na środku skrzyżowania stoi sprawca, młody szczyl

Miszcz kierownicy. Mama jechała prosto na zielonym. On też miał zielone, chciał skręcić w lewo i wszystkich przechytrzyć. Przechytrzył tramwaj, ale nie przyszło mu do głowy, że oboj tramwaju jadą samochody :roll:

Zawodowy kierowca, nie chce mi się dywagować skąd ma prawo jazdy, a raczej za ile.
Policja przyjechała szybko, miły pan policjant rozpoznał mnie po roku (no bo przecież rok temu inny gówniarz zepchnął mamę z pasa ruchu tak, że wbiła się w barierki), mówi - oooo mama nie ma szczęścia do młodych mężczyzn :twisted:

Tym razem mama sama poprosiła o karetkę, obiła ją wystrzelona boczna poduszka. Mama do karetki, ciśnienie 199/100, ekg prawie w normie. Do szpitala na dalsze badania - nie protestowała o dziwo. Zbadali jeszcze dokładniej, zrobili RTG w 3 pozycjach, dali kroplówkę, szczęśliwie skończyło się na stłuczeniu klatki piersiowej. Gdyby nie poduszka, to w zapiętych pasach efekt byłby paskudny.
Tak upłynął nam miły sobotni wieczór :strach:

Efekty

Z panem policjantem życzyliśmy sobie "do nie zobaczenia" chyba, że na wódce.
Należy dodać, że wspaniale zachowała się pani motorniczy (motornicza?). Zatrzymała tramwaj raz, po zdarzeniu i dała mamie nr swojej komórki mówiąc, że chce być świadkiem. Wracając zatrzymała tramwaj ponownie widząc policję i zgłosiła chęć złożenia zeznań. Też wkurzona bo sprawca wymusił na niej pierwszeństwo.
Teraz lekki oddech, bo za chwilę zaczniemy walczyć z PZU. Wczoraj nie byłam się w stanie dodzwonić na infolinię - wisiałam jakieś 40 minut "na telefonie". Ajentka PZu mówi mi - to niemozliwe. Owszem możliwe, mam przecież zapis w telefonie

No nie macie coś szczęścia w kwestiach aut.

Jak nie koty to reszta rodziny dba żebyś spokojnej soboty nie miała :roll:

Najważniejsze w sumie, że mamie nic praktycznie się nie stało :ok:

gosiaa pisze:No nie macie coś szczęścia w kwestiach aut.

Zachowałam sie paskudnie :oops:

Bo zdenerwowana wybiegajac z domu weszłam na czerwonym świetle na jezdnię bo mi się wydawało, że jest zielone. Ale szczęśliwie zahamowałam na krzyk Justyna.
I w tym zdenerwowaniu powiedziałam brzydko - ... (wykasowałam)
Wyjaśniłyśmy sobie, że to wszystko nerwy, ale niesmak pozostał.
Nie jestem złym człowiekiem, ale okropny ze mnie nerwus