Nareszcie nadeszły ferie szkolne. W niedzielę wywożę do Puszczy Knyszyńskiej 2 synów, 1 córkę i 1 męża. Przez dwa tygodnie nie będę sprawdzać, czy lekcje odrobione i nauczone, zawozić, przywozić, gotować, prać, sprzątać, leczyć gili, zbijać gorączki, przygotowywać stosownych ubrań, czesać, nakazywać, rozkazywać i prosić itp. Będę odpoczywać. Ja, Gustaw i Orbis. Będę czesać futra (sobie też), karmić, bawić się laserkiem lub/i wędką, czytać, oglądać nierozpakowane od wakacji filmy, szydełkować i chodzić do pracki. Pewnie bym się bardzo cieszyła, gdybym miała siłę, ale jestem tak padnięta na twarz, że jutro się ucieszę. Jutro też pakowanie, tego nie cierpię, ale jest to nieodzowne.
Gustawek z Orbisiem maszerują po domu, jak dwa "wewióry" z puchatymi ogonami na baczność.
Czasami trenują zapasy, biegają za myszami, gryzą buty i słomki do napojów. Gustawek gryzie mnie i dzieci. Nie tak, żeby bolało: chwyta zębami za rękę i delikatnie memle w buzi i mruczy, aż grucha.. To jego sposób okazywania uczuć
. To tak udany przychówek, że naprawdę szkoda poprzestać na dwóch
i powinnam schudnąć. Orbiś też się zrobił mięciutki, a kiedyś, jak był malutki, to był taki twardy, nabity i sprężysty. Teraz jest mięciutki, przylepny i lejący przez ręce. Bo trudno go w całości na tych rękach zmieścić. Duży jest koteczek. I grubszy troszeczkę od Gustawka. Po kastracji znacząco poprawił się im apetyt, chociaż nadal jedzonko podane pod pyszczek na dłoni smakuje najbardziej. Gustawcio za dwa dni będzie miał pierwsze urodziny. Jest przesłodkim kotem na kolanka, który nie bardzo lubi na kolankach siedzieć. Kolanka chyba za bardzo grzeją w puchaty kuperek i Gustawciowi jest od nich za gorąco. Z zachwytem obserwuję, jak moje maleństwa...dorastają i nabierają coraz więcej rozumku. Siedzę sobie na przykład na miau, przychodzi Orbiś, siada przy mnie, gapi się i zagaja:"miau". Więc rozmawiamy sobie, a potem Orbiś wstaje i miauczy, żebym szła z nim do kuchni. Jak się nie ruszam, to Orbiś do skutku powtarza całą procedurę. W końcu idę za nim do tej kuchni i on mi tłumaczy, na co ma ochotę. Albo znacząco opiera łapcie na szafce z kocimi zapasami jedzenia i przeciąga się (znaczy JEŚĆ), albo robi wywrotkę i wystawia brzuszek do głaskania. Nie wiem dlaczego, ale kuchnia, zdaniem kotów, jest najbardziej odpowiednim miejscem na wszelkie przyjemności. Nie tylko rozkosze podniebienia, ale mizianki też.
