Nigdy więcej kota! A jeśli już, to na pewno nie rudy...

Sigrid pisze:Obyczaje to TEN KOT ma co najmniej dzikie! Przyszedł, tuż przed czwartą rano (świtało w każdym razie, ptaszory darły dzioby) i ugryzł mnie w łydkę
- Zwariowałeś? - wydarłam się, nie zważając na uśpionych rycerzy.
- No co? - zabłysło chwilowo nie zaropiałe, po kuracji, zielone oko - Potarmosilibyśmy się ździebko?
Potarmosiłam. Posiedziałam na internecie, bo po zębiskach Marlona trudno od razu iść spokojnie spać. A teraz, patrząc jak się słodziutko wyleguje, rozważam, czy odwetowo nie użreć go w ucho

egwusia pisze:
Sigrid pisze:Obyczaje to TEN KOT ma co najmniej dzikie! Przyszedł, tuż przed czwartą rano (świtało w każdym razie, ptaszory darły dzioby) i ugryzł mnie w łydkę
- Zwariowałeś? - wydarłam się, nie zważając na uśpionych rycerzy.
- No co? - zabłysło chwilowo nie zaropiałe, po kuracji, zielone oko - Potarmosilibyśmy się ździebko?
Potarmosiłam. Posiedziałam na internecie, bo po zębiskach Marlona trudno od razu iść spokojnie spać. A teraz, patrząc jak się słodziutko wyleguje, rozważam, czy odwetowo nie użreć go w ucho

Użryj go .

Zrobione. Strasznie się zdziwił

egwusia pisze::1luvu:

Utyło mu się troszkę, co bardzo mnie cieszy. Jest w co użreć

Z Hokko się niedźwiedź robi. Tłuściutki

.

Czy ja mogę przycupnąć tu z moim rudym Gremlinem?

Przeczytałam wątek, może nie jednym tchem, ale z wielką zachłanności i dołączam do fanów słowa pisanego Sigrid oraz kotów opisywanych :1luvu:

Był czas gdy Gremlin podążał do kształtu doskonałego w wadze 8,2 kg i wypełniał sobą wszelkie miejsca do spania:

teraz jest 6,80 kota takiego w sam raz:

andorka pisze:Czy ja mogę przycupnąć tu z moim rudym Gremlinem?

Przeczytałam wątek, może nie jednym tchem, ale z wielką zachłanności i dołączam do fanów słowa pisanego Sigrid oraz kotów opisywanych

Był czas gdy Gremlin podążał do kształtu doskonałego w wadze 8,2 kg i wypełniał sobą wszelkie miejsca do spania:

teraz jest 6,80 kota takiego w sam raz:

Ło matko jedyna. Przeglądam na telefonie i dopóki nie powiększyłam, to na pierwszej fotce on wygląda jak chlebek w koszyczku

. Aj ten wzrok, starość nie radość, młodość nie wieczność

.

Jak Kitek, kot całkiem słusznej postury, dobił do 6 kilogramów, pani wetka obcięła go spojrzeniem krytycznym i orzekła: trzeba odchudzić kotecka. Ale łatwo nie będzie.
Łatwo nie było, bo Kitek miał na wszystko jeden patent. Niezadowolenie okazywał, tłukąc bez litości Mickę

Osiem kilomainów Marlona to takie niezbędne nic. Ot, po grzbiecie da się przejechać palcem bez skaleczenia.

A Gremlin, faktycznie - zęby świerzbią, żeby ten chlebowy bochenek ukąsić

U nas geneza tłuszczu Gremlina jest inna.

Dołączył do 12-to letniej Glusi (krówki z mojego podpisu) jako czteromiesięczny smarkacz.
Gluśka była kotkiem mocno specyficznym, który okresowo próbował się zagłodzić, a na dodatek zdeklarowanym chrupkożercą. W związku z tym miseczki z suchym stały w różnych miejscach by hrabianka raczyła się skusić. Kusił się głównie rudzielec :evil:

Jak Glusia odeszła grubas pochorował się na pęcherz. Miesiąc antybiotyku ukróciło mu apetyt i spadło mu trochę sadełka, jednocześnie skończył się stały dostęp do chrupek.

Potem dołączył do niego Barnaba, kotek, który zapomniał dorosnąć i chłopaka rozruszał.
Na koniec był remont, który mocno Grubcia zaktywizował i szczęśliwie kilogramy trochę zniknęły, 2 lata to zajęło :roll:

ale efekt jest stabilny.

A ja mam dokładnie to samo. Chrupki stoją, żeby Marlon mógł dystyngowanie jednego co godzinę przegryźć. Aramis wpiernicza całą resztę, łatwiej go przeskoczyć niż obejść dookoła :roll:

Egwusia, nie opowiadaj, tylko twarde dowody, w postaci zdjęć, poproszę