Tasmania i Tycia - świat jest czarno-biały III

Conchita pisze:Gdybym nie wiedziała, że to Tasmania, to myślałabym, że Melisa.

no
albo Tazzy od satyrków
też ma takie oczyska ogromne

No co Wy, dziewczyny! Każda czarna jest wyjątkowa. To tak, jakby mówić, że wszystkie Chińczyki są jednakowe

Jeśli tylko włosy nie są bardzo krótkie (krótkie nie wybaczają błędów, są bezlitosne, chyba, że falowane lub lekko kręcone) chwytam mocno w odpowiedni sposób (zależy, co chcę osiągnąć) i przekładam sobie gdzieś nad głowę albo z boku, gdzie mi wygodnie i mogę swobodnie pociachać. Zazwyczaj miałam swobodnie pocieniowane i przy tym nie stanowi to najmniejszego problemu.
Kilka dni temu jednak robiłam sobie grzywkę i nieco bardziej geometryczną fryzurę, przy której zależało mi na dokładności, więc sam tył wyrównywał mi (niemalże od linijki) Mąż. To też cenna pomoc :mrgreen:

no tak
czyli bez męża się jednak nie obędzie
czyli kicha

bo już widzę, jak mi mój włosy aż do mózgu obcina
fryzjer będzie bezpieczniejszy :wink:

czyli - tak jak zawsze - nieśmiertelny kucyk, albo klamerka
:roll:

Pozytywko, można posiłkować się córą (umysł ścisły o ile wiem, więc jak powiesz "2 cm", to nie zrobi Ci z nich nagle 10) - osobiście wolałabym taką opcję, ale nie mam zbyt dużego wyboru, póki co :twisted:

Ja się mężem posiłkuję przy farbowaniu

hmmm,
ona się za bardzo przejmuje i jak słyszy 2 cm, to tnie 2 mm, potem znów 2mm i tak do skutku (trzeba by to obliczyć ile razy tnie po te 2mm, ale nie mam kalkulatora pod ręką :twisted:

)
wtedy to może trwać i pół nocy

matkojedyno!
raz mi pomógł mąż, jako niemąż w farbowaniu włosów - i o jeden raz za dużo :roll:

never again!

M.oj mi pare razy pomagał w farbowaniu. pomół mi na serio.
ale z obcięciem to kicha. ja mam taki problem ze nie wiem czego chce a wlasciwie nie wiem co by było dobre dla wygladu mojej twarzy i włosow- cienkich, kreconych tu i owdzie i co by pasowalo. a jakos fryzjerzy to sami za grosz rozumu i nic ci nie doradza zbytnio:/

M.oj mi pare razy pomagał w farbowaniu. pomół mi na serio.
ale z obcięciem to kicha. ja mam taki problem ze nie wiem czego chce a wlasciwie nie wiem co by było dobre dla wygladu mojej twarzy i włosow- cienkich, kreconych tu i owdzie i co by pasowalo. a jakos fryzjerzy to sami za grosz rozumu i nic ci nie doradza zbytnio:/

Ja się BĘDĘ posiłkować córą w farbowaniu i ścinaniu.
Wstępnie Jej coś zasugerowałam, ale sprzeciwu nie toleruję, więc mi nie odmówi

Miałam kiedyś GENIALNĄ fryzjerkę. Ale gdy ją zwolniono, zniknęła mi z oczu. Nie mogę odżałować...
HSB regularnie farbuje mi włosy :ok:

Pamiętam jak koleżanka kiedyś poczuła powołanie i powiedziała, że mnie obetnie. Zgodziłam się dobrowolnie i bez namawiania, chciałam nawet, ale to co mi zrobiła na głowie

. Miałam wtedy krótkie włosy i chciałam, żeby podcięła mi trochę tył, miała to zrobić maszynką, twierdziła, że potrafi... :lol:

Docisnęło jej się trochę za mocno...

Przez jakiś miesiąc chodziłam z wygolonym paskiem z tyłu. :twisted:

I to był pierwszy i ostatni raz.
Za dzieciaka rodzicielka obcinała mnie na garnek - też cudna to była fryzura :lol:

.

Ledwo żyję.

Królewny opanowały do perfekcji synchronizację procesów wydalniczych z moim zegarem dobowym. Jakoś tak dziwnym trafem zbiera im się na grubsze godzinę/półtorej przed moim budzikiem.

Najpierw do kuwety idzie jedna, przez kilka minut pieczołowicie moszcząc dla swojego cennego ładunku odpowiednio wygodne gniazdko. Ja oczywiście w tym czasie całkowicie zdążę się rozbudzić, zamieniając się w słuch i tylko wyczekując, kiedy cały rytuał się skończy. Urobek zostaje zakopany, idę więc się z nim zmierzyć, wracam do łóżka, po drodze rzucając ponure spojrzenie na zegarek i konstatując ze zgrozą, że już tak niewiele snu mi zostało. Moszczę się, wiercę, odwracam poduszkę na niewygrzaną stronę i już prawie przysypiam, kiedy druga franca wędruje do kuwety. Znów czekanie-nasłuchiwanie-sprzątanie-moszczenie. Nie ma szans, żebym tak rozbudzona jeszcze zasnęła. :evil:

I moje codzienne żarliwe postanowienie, które łamię każdorazowo: jak wrócę do domu, to położę się spać :roll:

znam to
aczkolwiek moi wyrośli, więc zazwyczaj sadzą klocki na 5 pinut przed moim wyjściem do pracy, na ten najostatniejszy tramwaj, w związku z czym codziennie się spóźniam i opowiadam wszystkim, że musiałam kuwetę wyczyścić :roll:

Współczuję tego rodzaju pobudki, ale nie do końca rozumiem, czemu nie strzelisz sobie drzemki regenerującej po powrocie z pracy?
Bo za młoda jesteś?

Pozytywko, ja nie tylko do drzemek już dojrzałam. Ostatnio stwierdziłam, że dorosłam już nawet do zakupowego wózeczka na dwóch kółkach :twisted:

Po powrocie do domu mam tysionc pińcet sto dziwińcet rzeczy, które moim zdaniem nie cierpią zwłoki. Cierpię na syndrom Perfekcyjnej Pani Domu i nie spocznę, póki przynajmniej na jakiś czas nie uporam się z napierającą zewsząd entropią :roll:

łomatko

ale to niebezpieczne jest
życie nie wiedzieć kiedy ucieka, jak człowiek nic, tylko z entropią domową walczy :roll:

No chyba, że straszliwie, potworniaście wręcz MUSISZ, to co byś powiedziała, na powalczenie z entropią u mnie?

oraz

Tasmania i Tycia - świat jest czarno-biały III

Kto przegląda forum