Jeszcze nie wiem, co dalej z Niunią, cały czas o tym myślę. Nie jestem jeszcze do końca zdecydowana, żeby ją gdzieś wlec. Ale albo jutro z nią pojadę, albo nie pojadę w ogóle. Przecież rzeczywiście, skoro to wszystko jest, ale nie rośnie (na razie), to i tak nic się nie będzie z tym robiło. Pierwsze g. na pleckach było usunięte 7 lat temu, drugie, to na policzku - ponad 5,5. Niunia była młodą laseczką. A teraz - to bez sensu. Dodatkowo fundowanie jej ponadgodzinnej podróży w jedną stronę, bo jechałybyśmy autobusem na drugi koniec miasta. Z brzuszkiem wmówiłam sobie, że to tłuszczak i nie denerwowałam się tak bardzo. Oczywiście to tylko moje "diagnozy". Ale jak w sobotę świąteczną odkryłam, że wyrosło (znowu) przy nosku, to spanikowałam. Ale pierwsze emocje opadły i mam coraz większe wątpliwości, czy coś robić. Tym bardziej, że na początku lutego zawlokłam ją (wtedy udało się samochodem, to też ważne) do weta z podejrzeniem nowotworu na łapce, okazało się to tylko niegroźną torbielą. Nie nie, teraz to na pewno nie niegroźna torbiel, przynajmniej to na pyszczku.
No właśnie, piszę bez ładu, bo tak właśnie się czuję w tej kwestii
Śliczne kartki świąteczne, śliczne portrety i serduszko cudne też 
Masz niesamowity zmysł artystyczny 
Jakie są rokowania? Cieszy się dalej życiem, prawda? Chciałabym ją kiedyś poznać 
) też ma raka, płaskonabłonkowego na nosku. Martwię się tym okropnie, byłyśmy już na konsultacji u doktora Jagielskiego i czekamy na werdykt, czy Kropka może mieć przeprowadzoną terapię czy nie 
mądry kotek.
kicia...
