Szarość nie radość. Kotki, koteczki. Fotki, foteczki

Był cudny. Przytulam.

Jeszcze kiedy był zezowaty

Na grzybobraniu

Na spacerze z Elą (kiedy jeszcze jeździła z nami do lasu)

I po pracy każdy kot do swojego samochodu

Dziękuję.
Żegnaj niesamowity Kotku.

Faktycznie, kiedys byl zezowaty. I tak samo mu przeszlo?

Lifter pisze:Faktycznie, kiedys byl zezowaty. I tak samo mu przeszlo?

Samo. Nawet nie wiem kiedy. Może jak zwiększył masę? Zderzak samochodu mieliśmy oklejony wydrukiem z jego oczami, jeszcze zezowatymi (nie chciało się nam po stłuczce lakierować zderzaka). Wszyscy nas od razu kojarzyli, Policja się uśmiechała

Przykro mi z powodu Kotka

Loro jakby nie zauważył braku Kotka, a może tylko ja tego nie zauważam, ale Echo, który był z nim prawie od urodzenia, wchodząc do któregoś z pokoi robi to ostrożnie, rozgląda się, węszy. Chyba nie może pojąć, gdzie zniknął Kotek. Zawsze gdzieś był - pod kaloryferem, na parapecie, na środku przedpokoju, na balkonie. I nagle nigdzie go nie ma.

Nie pytam nawet jak Siwy to zniosl...
U nas Mopik trzymal sie na dystans od Kici i Kropka, wiec one jego brak przyjely dosc obojetnie. Ale... byl jedno miejsce, ktore jakims niepisanym kocim obyczajem bylo tylko Mopikowe. Tylko on mial tam prawo lezec i reszta kotow to akceptowala, choc na kazde inne miejsce obowiazywala zasada "kto pierwszy, ten lezy". W dwa-trzy dni po jego odejsciu na to miejsce wlazla Kicia. Jakby wiedziala, ze juz mozna.

One wiedzą.

Jak żyła Usie, Sabcia rzadko zaglądała do mniejszego pokoju, gdzie zwykle rezydowała Usia. A teraz parapet tam stał się ulubioną miejscòwką Sabci :201461

Siwy... Chyba lepiej niż ja. Ostatnie miesiące bardzo związały mnie z Kotkiem - pieluchy, lekarstwa, wizyty u lekarzy, mycie, noszenie na rękach, podstawianie dłoni, żeby wskoczył na krzesło, wymyślanie jedzenia, które zechce zjesc. On nawet z Siwym już nie spał, tylko ze mną, odkąd obsikał dwie klawiatury. Jak został z kotami na dwa dni, bo byłam w Warszawie, to tak założył pampersa, że kot był osikany i śmierdzacy "bo mu się przysnęło i nie zmienił pieluchy po powrocie z pracy" :evil:

Musiałam kota prać i suszyć. Kotek spał u mnie na parapecie, l'Oro na legowisku na krześle , a Echo w łozku. Wieczorem każdy szedł na swoje miejsce.
Na drugi dzień po śmierci Kotka l'Oro zajął jego miejsce na parapecie.

Taaak. Ja sie tez bardzo z Mopikiem zwiazalem przez jego cukrzyce (sprzatanie szczochow bylo raczej malo romantyczne). Tylko mi pozwalal sobie brac krew i robic zastrzyki (nie wyrywal sie, nie uciekal, nawet nie fuczal choc na pewno nie bylo to dla niego mile). A zona - ABSOLUTNIE NIE. Nie pozwalal, fuczal, walil lapa, choc w sumie to byl bardziej z nia zwiazany niz ze mna, bo np. z nia sie duzo chetniej bawil. Ale tu, w tej chorobie, u mnie byl jak male ufne kocie. Jak go bralem do lazienki na zastrzyk to nioslem jak dziecko, na wznak, na reku, a jemu lapki sterczaly do gory, co zawsze rozczulalo zone. Nawet kroplowki znosil bez protestu, choc to na pewno nie bylo przyjemne.
Wiec gdy odszedl to mnie to duzo bardziej sieklo niz zone (choc na pewno ja tez).
Ech, nawet po tych czterech latach cos mnie w gardle scisnelo.
Wspolczuje, bo was boli przeciez duzo bardziej teraz.

Och piękny, mądry, czarny Kotku.. Do zobaczenia!
Haaszku, sprawdza się po raz kolejny obserwacja, że koty z rocznika 2009 należały do kociej Mensy

Wyjątkowe!
Jesteś bardzo dzielna!
Mija 3 miesiące od śmierci Pana Kota Szoguna, kierownika z rocznika 2009, i nadal nie doszłam do etapu swobodnego oglądania zdjęć i filmów..

Z kolei rocznik kocurow 2008 musial byc wyjatkowo malo rozumny, sadzac po Mopiku [*]

Nieeee. To też rocznik Misia i Rysia, moich bliźniaków odchowanych na butelce. Ich też już nie ma.

Szarość nie radość. Kotki, koteczki. Fotki, foteczki

Kto przegląda forum