Adoptowałam sukę prawie :) ON: Debi

Koral? Nie, na 90% ma już inny dom.

Koral w lipcu wyprowadził się od nas. Zamieszkał jakieś 300 metrów od domu.
Nie chce mi się jeszcze raz opisywać całej historii. Pewnie kiedyś to zrobię.

Znalazł inny dom? żartujesz...

to nie jest temat, przy którym uaktywnia mi się poczucie humoru.

Rozumiem. Przepraszam.

nie szkodzi, coś Ty.
Mimo upływu kilku miesięcy, ciągle nie pogodziłam się z tym, co się stało. Niestety, mam też w dalszym ciągu poczucie winy za to, że tak kompletnie bezmyślnie postępowałam.

Femka pisze:nie szkodzi, coś Ty.
Mimo upływu kilku miesięcy, ciągle nie pogodziłam się z tym, co się stało. Niestety, mam też w dalszym ciągu poczucie winy za to, że tak kompletnie bezmyślnie postępowałam.

Nie wiem ,nie rozumiem Ciebie w tym momencie, wiesz, co ja bym zrobiła. Koty to tylko zwierzęta, mimo wszystko,one nie rozumują, jak my...

Ok, Ania, wiem. Ale pozostanę przy swoim.

Femka pisze:Ok, Ania, wiem. Ale pozostanę przy swoim.

Okej. Nic już nie mówię/piszę

Aniu, nie chodzi o uznanie najmojszej racji. W takich sprawach nie wiadomo nic na 100% i postępuje się raczej intuicyjnie. Ale żeby nie zwariować trzeba coś przyjąć za pewnik i się tego trzymać. Tak dla siebie.
Miałam dużo czasu na myślenie, rozważania, aż do wariactwa. Doszłam do jakiegoś przekonania i tego się trzymam konsekwentnie. Również w postępowaniu ze Szczypiorkami. Wydaje mi się, że jestem gotowa na poniesienie konsekwencji, ale wiesz jak jest: tyle siebie znamy... itd.

enigma pisze: pamietam Ilgiza/

ojcem mojej Nurany właśnie był Ilgiz

Znam sporo azjatów z różnych zkojarzeń i jakoś nie straszyła bym tą rasą.
Sama kiedyś byłam nastawiona żle do CC (czego ja się o nich nasłuchałam) wogóle o molosach. Teraz mam inne podejście a ze swoją 2-ką CAO radzę sobie bardzo dobrze, do dziecka i kotów są świetne. Wiadomo , że co "sztuka" to inny charakter do tego ułożenie ale tak samo trudno może być ze zwykłym kundelkiem.

No ale prawda, że każdy sam musi podjąć tak poważną decyzję.
Tak czy siak trzymam kciuki za Debi i jej nową rodzinke.

Femka - ja już słyszałam o sobie VV jak przygarnęłam 7-me zwierzątko

dokładnie 4-tego kota

Ja najbardziej się obawiam sytuacji, że coś mi się stanie i co wtedy ze zwierzakami. Moim przyjaciołom trudno będzie zapewnić byt dużemu stadu. Może jak się rozstrzygnie los Felutka, w sensie czy pójdzie do domu, czy zostanie z nami. Tak czy siak poszukiwanie domu rozpocząć możemy dopiero w lutym, gdy Felutkowi obetniemy jajka. Jest kotem bardzo, bardzo atrakcyjnym dla rozmnażaczy (futro niebieskie marmurkowe), zatem nie wypuszczę go z rąk wcześniej.

Może też być tak, że gdy zdecyduję się na adopcję drugiego psa, chwyci mnie za serce jakiś nieduży kundelek i będzie po herbacie :lol:

Debi też trafiła do mnie wbrew moim upodobaniom. Miał być duży pies w typie rasy, a spojrzałam na jej fotki i skończyło się szukanie. Ona ma w sobie tylko nikłe wspomnienie ON-ka.

Charakter rasy to tylko predyspozycje. Tak naprawdę decyduje wychowanie, to, w jakich warunkach pies przebywał, w jakim otoczeniu. Na pewno nie można lekceważyć głównych rysów, jak np. potrzeby ruchu u malamutów, ale decydujące powinno być poznanie konkretnego psa.
Znałam niedużego kundelka, który był bardzo niebezpieczny (w dosłownym sensie) nie tylko dla innych zwierząt, ale również dla ludzi i to z rodziny. Znam też sukę CC i amstaffa o charakterze nakolankowego koteczka.

Wesołych i przede wszystkim zdrowych Świąt
oraz spokojnego i pozbawionego zmartwień Nowego Roku

życzą
Monika
Simbo, Sarabi i Arctica

» Pt gru 21, 2012 13:53 Re: Adoptowałam sukę ON: Fionka

Femka pisze:W ostatni piątek zamieszkała z nami Debi

Uploaded with ImageShack.us

Jest około sześcioletnią suką, zasadniczo zdrową (przynajmniej na pierwszy rzut oka), dolega jej tylko paskudne zapalenie ucha, ale już ogarnięte przez wetkę.
Szczypiorki zareagowały o niebo lepiej niż przy adopcji Fiony.

Debi jest bardzo żywotna, żywiołowa, nad czym chwilowo nie umiem zapanować. Właściwie dopiero teraz będę się uczyć ogarniać dużego psa. Ładnie reaguje na komendy, podaje łapkę i jest mimo wszystko posłuszna, chociaż wyraźnie próbuje małymi krokami przekraczać narzucone granice.
Nie jest wykluczone, że nastąpi jeszcze jedna psia adopcja, ponieważ Debi ma ogromną potrzebę harców i dokazywania, a ze Szczypiorkami nie jest to możliwe. Ale nad tym muszę się jeszcze głęboko zastanowić, ponieważ w tej chwili mam 5 zwierzaków i dla mnie to już bardzo dużo.

Mam nadzieję, że to początek długiej, wieloletniej, kocio-psiej historii.

Numer telefonu znasz

Boguszki to naj-najfajniejsze piesy są :mrgreen:

I gratuluje zapsienia.

gratuluję

Fajna psina

witaj Debi

Adoptowałam sukę prawie :) ON: Debi

Kto przegląda forum