Ewa L. pisze:Klaudia - całe życie się człowiek uczy i tak głupi umiera.ale nie każdy ma takie oko do fotografii jak ty. Widzisz dużo więcej niż każda z nas osobno i wszystkie razem a to właśnie nazywa sie talent.
I ty ten talent masz a tego sie nie można nauczyć . Z talentem człowiek się rodzi a dzięki nauce możesz tylko ćwiczyć technikę. Czasami jest tak że technicznie wszystko jest ekstra - światło, tło, ustawienie ale nie ma tego czegoś na widok czego widz krzyknie wow..... a twoje zdjęcia tak się właśnie ogląda.
Tak trzymaj!
Szlifuj ten swój diament jakim jest talent który nie wątpliwie masz by świecił jak brylant za miliony dolarów.
Och dziękuję, co za przepiękna opinia 
Powiem Wam, że dużo robi wychowanie - mnie nie wychowano na pewną siebie dziewczynę, która może zdobywać świat... Mnie wychowano na dziewczynę niepewną siebie, nie wierzącą w swoje możliwości i wiedzącą że inni są lepsi, zdolniejsi, bardziej utalentowani, mądrzejsi... Moja mama chciała tym samym zmusić mnie do większej samodyscypliny a tak naprawdę zrobiła mi krzywdę na całe życie.
Dlatego ja mimo nauk, mimo tego że już wiem niemało o np fotografii wciąż biegam do szkoły czy na kursy, żeby wreszcie zdobyć tego "króliczka", który wciąż i tak mi się wymyka i myślę, że jak kolejną rzecz osiągnę to w końcu stanę się pewna siebie a przede wszystkim pewna tego co umiem. Tak się nie dzieje, choć ciut lepiej mi się żyje po ukończeniu drugiego stopnia w ZPAF to jednak myślę, że ten III stopień i kolejny rok jest mi niezbędny do życia. (skasowałam pół posta, bo nie chciałam zostać źle odebrana a też nie wiadomo kto to czyta
) Więc lepiej skończę ten temat.Kasiu jak dobrze że już jesteś, bo martwiłam się o Ciebie!
pamiętam do tej pory jak prof na studiach opowiadał różnice w wygłaszaniu prezentacji 
A uczyć się można całe życie i to w niczym nie przeszkadza. 
Może to przyjdzie z czasem. 
