Mam Szczypiorki, Nero-szkolenie psa czy mnie?

Dzięki. W piątek pomogłam odejść mojemu Pieklikowi. 18 lat, PNN. Nie chciał już kroplówek,uciekał ode mnie. Teraz mam reakcję jak zawsze. Jestem chora.

Przykro mi, Gutek. Bardzo mi przykro. Trzymaj się.

Wiem, dziękuję. Obiecałam Mu kiedyś, że nie będzie cierpiał. Sam decydował kiedy.

Dla Niego lepiej, dla Ciebie trudniej.
Z drugiej strony sama nie wiem. W tym roku przeżyłam śmierć Debi w domu. Było mi potwornie przykro, że była na dole sama, że nie trzymałam Jej za łapkę. I bardzo długo jeszcze potem miałam uraz, jak schodziłam z góry rano. Cały czas widziałam ją przy schodach i w przedsionku, do którego przeniosłam Ją, żeby koty koło niej nie chodziły.
Z Fionką pojechałam do lecznicy na ostatni zastrzyk.
Nie umiem powiedzieć, co było trudniejsze. Chyba tak naprawdę chodzi o pożegnanie w ogóle. Ono boli najbardziej.

JA GApkę pozegnalam z bratem u mnie w domu- ciezko jak diabli,ale lepiej niz w lecznicy

Ja mojego Rexa wiozłam do kliniki. Ale wtedy jeszcze nie wiedziałam, że już nie da się zrobić. Na nagle to przyszło

Ehh

Wspolczuje Gutek

Ale on mial dobre zycie z Toba i powolilas mu sie nie meczyc...

Echchch, ja małą Panienkę powiozłam wprost po wyroku od Jagielskiego do naszej zaufanej wetki... i tak już była długo w drodze, w domu już by jej niewiele albo nic nie pomogło... Smutne to okoliczności, spotykają nas wszystkich, bo odpowiadamy nie tylko za jak najlepsze życie, ale i za moment odejścia...

Przed chwilą skończyła się trzecia lekcja Nera.

Uczyliśmy się warować (a przynajmniej w ogóle przyjmować taką pozycję, bo do warowania z prawdziwego zdarzenia to jeszcze długa droga) i nie skakać na gości, tylko grzecznie czekać na nich w przedpokoju oraz reagować na komendę zwalniającą.
Lekcja poprzednia została odrobiona z tym zastrzeżeniem, że kompletnie nie wyszło mi uczenie psiura chodzenia przy nodze. Jak się okazało zapomniałam o drobnej, ale bardzo istotnej rzeczy. A poza tym przyznaję, że ze wszystkich ćwiczeń to lubię najmniej.
Pani trener pochwaliła Nerka, mnie trochę mniej :evil:

No cóż... piesek spisał się na medal

A z ciekawości- o czym zapomniałaś, przy tym uczeniu chodzenia przy nodze?
No i gratuluję postępów

Pierwszy etap tej zabawy to marsz przed psem i stymulowanie go chrupkami, żeby szedł krok w krok za mną (ja idę tyłem). Trzeba mu te chrupeczki podawać cały czas, żeby zachować ciągłość (ten termin poznałam w czasie treningu). No i trzeba podać chrupka, ale w ręku mieć jeszcze kilka i dawać psu je powąchać. Czyli daję chrupka i jednocześnie nie zabieram ręki, żeby pies czuł, że mam więcej przysmaków. No i o tym dawaniu pozostałych chrupków do powąchania zapominałam, ciągłość się przerywała i Nero się rozpraszał. Dlatego mi nie wychodziło.