wspólne życie - OPOWIEŚĆ NOWOROCZNA

A co ja mam powiedzieć?
Miałam Bąbelka i miałam Kajtusia (psy) i Piglunię (kotka).
Wszyscy wiedzieli, gdy najpierw umarł Bąbelek, potem Kajtuś i została tylko Piglunia, że ja już więcej żadnych zwierząt mieć nie będę. Niech sobie Piglunia żyje i sto lat, ale ona będzie ostatnia.
No i co? Są cztery koty i co smutne, to wszystkie je łapałam, same nie przyszły

Ot głupota ludzka

Dlaczego głupota? Po prostu życie.
Ja miałam w ogóle nie mieć zwierząt. Chciałam jeździć po świecie, bawić się, zarabiać kupę forsy na ciuchy i takie tam. Potem los mi zesłał kota pod choinkę i tak to się zaczęło.
Owszem, czasem jestem zmęczona, czasem mam dość. Ale czy żałuję? Nie.

Małgoś, Iwonko, żałujecie?

Inka ma śliczny banerek ... jakby któraś miała chęć i miejsce w podpisie .... :oops:

Już sobie podebrałam :ok:

Kod do banerka

Kod: Zaznacz cały: [url=http://forum.miau.pl/viewtopic.php?f=1&t=148743][img]http://i45.tinypic.com/24pyq7a.gif[/img][/url]

Rysio-16-02-2013 [*]

Iwonami pisze:A co ja mam powiedzieć?
Miałam Bąbelka i miałam Kajtusia (psy) i Piglunię (kotka).
Wszyscy wiedzieli, gdy najpierw umarł Bąbelek, potem Kajtuś i została tylko Piglunia, że ja już więcej żadnych zwierząt mieć nie będę. Niech sobie Piglunia żyje i sto lat, ale ona będzie ostatnia.
No i co? Są cztery koty i co smutne, to wszystkie je łapałam, same nie przyszły :(
Ot głupota ludzka

Iwonko wszystko można powiedzieć o Twoich kotach tylko nie to że są one smutne. Większość z nas ma koty skądś. Przeważnie są to koty wyrzucone, skrzywdzone. My im dajemy tylko dach nad głową, troszkę w miseczce, i odrobinę serca, ot tyle żeby sobie spokojnie żyły.
Gdybyś swoich kociąt nie " złapała" już by ich dawno nie było.
Pamiętaj o tym że dałaś im życie. :mrgreen:

A ja myślę, że mamy szczęście. Bo mimo pewnych niedogodności i tak nasze życie jest ubogacone. Nie ma bezsensownej pustki. A poczucie, że nie jest sie bezużytecznym bytem jest bezcenne:))

Tylko sie teraz martwię o piwniczną Łezkę, od 2 dni jej nie ma a ostatnio trochę schudłą:(

Kacperek [*] 02.12.2016 r.

vip pisze:Mnie sie też nikt nie pytał, czy ja sobie życzę...rozpanoszyły sie i tyle, mojego zdania pod uwagę nie brały . Wzięły i przyszły, i życzyły sobie zostać...a teraz jeszcze maja wymagania, a to jeść, a to pić, a to siku, a to inne.....
Przekichane mam .

Nie narzekaj. Pomyśl co byś teraz robiła jakby ich nie było........

Maryś, cudna ta Kitłasiowa historia :1luvu:

kamari pisze:Dlaczego głupota? Po prostu życie.
Ja miałam w ogóle nie mieć zwierząt. Chciałam jeździć po świecie, bawić się, zarabiać kupę forsy na ciuchy i takie tam. Potem los mi zesłał kota pod choinkę i tak to się zaczęło.
Owszem, czasem jestem zmęczona, czasem mam dość. Ale czy żałuję? Nie.

Małgoś, Iwonko, żałujecie?

Pewnie, że nie żałuję. Kocham je bardzo i czuję jak one mnie kochają. Bo ja TO czuję.
Martwię się tylko stale o nie. I o ich przyszłość. Bo idą trudne czasy. Dla mnie.

Wieczorem pierwszego dnia świąt siedzieli przy stole. W pewnym momencie ona zapytała:
- Słuchaj, a to kot czy kotka?
- A skąd mam wiedzieć? - Zapytał lekko zirytowanym głosem.
- No to może pójdziemy do weterynarza, to nam powie. A przy okazji zobaczy, czy zdrowy.

Wybrali się zaraz po świętach. Ona nie miała lepszego pomysłu, więc zawinęła gościa szczelnie w kocyk i mocno przytuliła. Na szczęście do weterynarza nie było daleko, a gość był spokojny.
Doktor stwierdził, że chłopczyk, że zdrowy i ma z pół roku. I że zadbany, zdecydowanie chowany w domu. Może komuś uciekł.
Wrócili do domu i zaczęli pukać po sąsiadach. Potem porozwieszali ogłoszenia po okolicy, bo przecież może ktoś go szuka i się martwi.
W międzyczasie zaczęli mówić do niego po imieniu, Tygrysek. W międzyczasie on zaczął z nimi spać i chodzić za nią jak cień.
Kiedy po dwóch tygodniach nikt poszukujący i zmartwiony się nie zgłosił, ona odetchnęła z cichą radosną ulgą. I zagaiła bardzo zmartwionym głosem:
- Zobacz, nikt go nie szuka. Biedactwo. To co teraz?
Pan popatrzył chwilę na śpiącego pod choinką gościa.
- No przecież go nie wyrzucisz, niech tu sobie pomieszka jakiś czas.
I tak zamieszkali we trójkę. Na jakiś czas.
Ale czegoś brakowało. Nie było imienia. A przecież, żeby być, trzeba mieć imię. Nazwali go Tygrysek. Bo taki bury i pręgowany, jak tygrys.
Tygrysek był bardzo miły, grzeczny i zabawny. Fajnie bawił się z nią w chowanego i lubił ganiać za sznurkiem. W ciągu dnia spał na fotelu. Zanim się położył musiał odbyć swój rytuał. Jak każdy przed snem.
Dwa kółeczka w lewo, dwa w prawo i przytup. I znowu, dwa kółeczka w lewo, dwa w prawo...Śmiała się z niego:
- Ale ty się kitłasisz ...

bardzo kitłasia opowieść

Rysio-16-02-2013 [*]

Zawsze zastanawiałam się dlaczego Kitłaś nazwany został Kitłasiem :mrgreen:

teraz już wiem :ryk:

Edit: literówka

Rozkitłasił się na dobre...Chyba wiedział,że w wigilię jest dodatkowy talerz dla zbłąkanego gościa...

Nawet nie wiem słowo "kitłasić się"

Ale bardzo pasowało. Do dzisiaj pasuje :mrgreen:

kamari pisze:Już sobie podebrałam
Kod do banerka
Kod: Zaznacz cały
[url=http://forum.miau.pl/viewtopic.php?f=1&t=148743][img]http://i45.tinypic.com/24pyq7a.gif[/img][/url]

a co ten link taki długi, skrócę se a co

Kod: Zaznacz cały: [url=http://tiny.pl/hkbd7][img]http://tiny.pl/hkbdr[/img][/url]

wspólne życie - OPOWIEŚĆ NOWOROCZNA

Kto przegląda forum