Wątek Casica bez - wydzielone posty, część X i 1/2

A było, było. Ale w podstawówce (gdy to czytałam) ani przez moment nie wydawało mi się naiwne, przeciwnie, myslałam sobie - samo życie

nooo, moje drogie panie, a Belzebub?? wszakże nie zapomniałyście o starym, czarnym wiernym Belzebubie, który na koniec żywota obdarza swojego opiekuna skarbem? ;>

Ja w liceum czytałam " Szerszenia" :oops:

moś pisze:Ja w liceum czytałam " Szerszenia"

Jednakowoż nieporównywalne z Kapitanem

Szerszeń Voynich, och tak, ulubiona młodzieńcza książka mojego taty, którą mi zaszczepił. Zrobiła na mnie ogromne wrażenie, nawet pamiętam gdzie czytałam ją po raz pierwszy - w Augustowie na wakacjach. Zdając do VII klasy podstawówki. Oderwać się nie mogłam

A z romansów - klasyka klasyki czyli Le maître de forges Georgesa Ohnet. Ach wstrząsające, ona miała arystokratyczne paznokcie, a on był człowiekiem z awansu i kochał ją bez pamięci, a więc kupił ją sobie. On był takim trochę francuskim Rethem Butlerem i nijak nie można było zrozumieć czemu ona go nie chce. No ale w końcu zechciała. Ach

I jeszcze jakiś romans, którego tytułu nie pamietam. Medard i Włada chcieli białego małżenstwa. Znaczy sie ona chciała, ale on się zgodził bo kochał ją do szaleństwa. I tak cierpieli okrutecznie. Aż kiedyś on "delikatnie, ust brzegiem całował błękitną, pulsującą żyłkę na jej skroni" - zapamietałam z wrażenia :lol:

Aż w końcu ku ogólnemu oraz obopólnemu zadowoleniu białe małżeństwo posłali w diabły

Z zapamietywaniem nie byłam tak okrutna jak moja mama, która peszyła swoją nauczycielkę francuskiego (pruderyjną wielce pannę) pytaniami w rodzaju - czytam teraz książkę i zupełnie nie umiem sobie poradzić z pewnym zdaniem
ciebie jeszcze nie było na świecie, gdy ja już tarzałam się w objęciach mężczyzn

KotkaWodna pisze:nooo, moje drogie panie, a Belzebub?? wszakże nie zapomniałyście o starym, czarnym wiernym Belzebubie, który na koniec żywota obdarza swojego opiekuna skarbem? ;>

O tak, opłakałam biedaka parę razy...

ja tak samo, za każdym razem, gdy wracam do tej książki..

PumaIM pisze:
KotkaWodna pisze:nooo, moje drogie panie, a Belzebub?? wszakże nie zapomniałyście o starym, czarnym wiernym Belzebubie, który na koniec żywota obdarza swojego opiekuna skarbem? ;>

O tak, opłakałam biedaka parę razy...

No i widzicie jaka jestem zakręcona? Słoik z konfiturą normalnie :twisted:

Zapomniałam o Belzebubie :1luvu:

casica pisze:
PumaIM pisze:
KotkaWodna pisze:nooo, moje drogie panie, a Belzebub?? wszakże nie zapomniałyście o starym, czarnym wiernym Belzebubie, który na koniec żywota obdarza swojego opiekuna skarbem? ;>

O tak, opłakałam biedaka parę razy...

No i widzicie jaka jestem zakręcona? Słoik z konfiturą normalnie

Zapomniałam o Belzebubie

A ja nie wiem o jakimż to dziele mówicie... Widocznie nie czytałam bądź nie kojarzę :oops:

Jakąś dziwną literaturę być może czytałam.... Jakieś Hemingwaye, Steinbecki, Graves i masa badziewia, którego autorów nie pamiętam :oops:

Slonko_Łódź pisze:
A ja nie wiem o jakimż to dziele mówicie... Widocznie nie czytałam bądź nie kojarzę Jakąś dziwną literaturę być może czytałam.... Jakieś Hemingwaye, Steinbecki, Graves i masa badziewia, którego autorów nie pamiętam

W tym zestawie nie ma ckliwego francuskiego romansu, więc nie dziwota, że nie znasz. Może w jakiejś bibliotece znajdziesz :?:

Francja XVIIwieczna, awantury, bezprawie i wędrująca trupa aktorów oraz miłość, jako nastolatka zaczytywałam się tym. Muszę pogrzebać w bibliotece rodziców, nie sądzę, żeby mama wyrzuciła/wydała tę książkę (Kapitał na pewno poszedł na podpałkę, oczywoście po dokładnym sprawdzeniu czy nie ma w nim wsadu)

Bolkowa pisze:W tym zestawie nie ma ckliwego francuskiego romansu, więc nie dziwota, że nie znasz. Może w jakiejś bibliotece znajdziesz Francja XVIIwieczna, awantury, bezprawie i wędrująca trupa aktorów oraz miłość, jako nastolatka zaczytywałam się tym. [/size]

A no widzisz- wszystko jasne. Nie tknęłam nigdy romansu- ani francuskiego ani żadnego- pewnie dlatego nie wiem o czym mowa. Przepraszam- ostatniego lata czując zewnętrzny imperatyw przeczytałam Wichrowe wzgórza.

Mąż mi za to kiedyś (tak z ćwierć wieku temu) opowiadał jakieś dzieło- uznane przez niego w tamtym czasie za interesujące- był jakiś żeglarz (może pirat)- Łasica, porwana panna z dobrego rodu, która miała jakąś madonnę, szkuner, bitwy- kończyło się tym, że panna pokochiwała swojego oprawcę- czyli mogłoby się wpisać w konwencję

)) Mogło się nazywać jakoś z "banderą"...

Słonko, bój się Boga

Kapitan Fracasse to taka sama klasyka jak Hrabia Monte Christo albo Trzej muszkieterowie. Powieść płaszcza i szpady

Romanse to inna inszość, ale też i owszem czytywała, zresztą czytywałam wszystko czego dopadłam. Niektóre książki dopadłam stanowczo zbyt wczesnie.
A Hemingway zawsze pisał nie dla mnie. Odrzucało mnie od jego prozy. Steinbeck dawał się czytać, Gravesa uwielbiałam - nadal uwielbiam, niestety bardzo mnie obciążył swoją sugestywną acz zupełnie nieprawdziwą wizją dynastii julijsko klaudyjskiej. Najbardziej cieszę się z tego, że piękny i wydumany ten obraz zupełnie w sobie zabiłam

o wreszcie się przyturlałam

spróbuję doczytać

ezzme pisze:o wreszcie się przyturlałam spróbuję doczytać

A ja się oddalę. Będę oglądać za chwilkę straszny badziew - Traum Schiff :roll:

Nic to, że badziew, przynajmniej marzenia się w nim spełniają :1luvu:

Ale na odchodnym tak sobie rzucę - myslicie, że samo pochodzenie z Trójmiasta uprawnia do nimby męczennika? Bo co czytam miau to bardziej się zdumiewam

casica pisze:
ezzme pisze:Ale na odchodnym tak sobie rzucę - myslicie, że samo pochodzenie z Trójmiasta uprawnia do nimby męczennika? Bo co czytam miau to bardziej się zdumiewam

Qrczę, znowu nie wiem o co chodzi :roll:

pamiętam, jak w szkole pod ławką czytałam "Trędowatą" w jakimś przedwojennym wydaniu

zasady pisowni mnie przerastały momentami :twisted:

Wątek Casica bez - wydzielone posty, część X i 1/2

Kto przegląda forum