Moje koty I/XX coup de foudre i pustka. Jednak Jaskier

Dzięki

No nie tak miało być. Nie umiem się z tym pogodzić. A najgorsze, że niemożność pogodzenia się nie przerodzi się w nic. Bo nawet nie ma jak walczyć, nie da się, nie ma szans.
Śnił mi się dzisiaj Piorunek - mały, zdrowy, szczęśliwy i z apetytem. Karmiłam go w jakimś ogrodzie, a on zadowolony jadł. Nie wiem co to był za ogród, ale były w nim inne koty.
Obudziłam się i poczułam, że ktoś z impetem wskakuje mi na plecy i przytula się, dokładnie tak jak to robił Piorunek. Zapaliłam światło, nie było żadnego kota.
Nie potrafię opędzić się od różnych myśli, może gdy się pozbieram, napiszę. Chociaż aktualnie nie sprawia mi przyjemności pisanie w tym wątku

Jakie to smutne i trudne jak trzeba zyc dalej i zyc z ta pustka i strata:(

Bardzo smutne i bardzo nam z tym źle

Jutro przyjedzie do mnie po lek na FIP pan, który usiłuje ratować swojego kotka. Kotem ma pół roku, może jemu się uda. Oby.

To był dobry sen, piękny sen...
Na pewno jest bardzo, bardzo ciężko. Długo to jeszcze będzie bolało, ale w końcu zacznie się wyciszać, pomalutku. Smutne to i do bani.

Piękny sen, Kasiu... Piorunek znów dał Ci znać...

Sen był piękny, to fakt

Ale i tak od rana się nakręcam i zastanawiam co zrobiłam nie tak, co zaniedbałam. Bardzo źle sobie z tym radzę. Przesada, w ogóle sobie nie radzę.

Dzisiaj podjechał do mnie młody człowiek, usiłuje ratować swojego kotka od cholernego FIPa. Przekazałam mu dwie fiolki leku. Na długo nie wystarczy, na start i owszem.
Kotek ze schroniska, 6 miesięcy, mam nadzieję, że jemu się uda :ok:

Katarzynka01 pisze:Sen był piękny, to fakt Ale i tak od rana się nakręcam i zastanawiam co zrobiłam nie tak, co zaniedbałam. Bardzo źle sobie z tym radzę. Przesada, w ogóle sobie nie radzę.

Dzisiaj podjechał do mnie młody człowiek, usiłuje ratować swojego kotka od cholernego FIPa. Przekazałam mu dwie fiolki leku. Na długo nie wystarczy, na start i owszem.
Kotek ze schroniska, 6 miesięcy, mam nadzieję, że jemu się uda

Oby mu się udało :ok:

Oby lek od Piorunka mu pomógł! :ok:

Kasiu, nikt sobie w takiej sytuacji nie radzi. Trzeba czasu :201428

Gosiagosia pisze:Oby mu się udało

jolabuk5 pisze:Oby lek od Piorunka mu pomógł!
Kasiu, nikt sobie w takiej sytuacji nie radzi. Trzeba czasu

Tak, taką mam nadzieję, że pomoże. Chłopak jest przejęty i jak sam mówi bardzo zdeterminowany, żeby uratować kotka.

Wiem Jolu, że na takie wydarzenia nie ma mocnych

Wiem, że czas jakoś to supokaja, te emocje.
Ale bardzo sobie z tym nie radzimy

No tak... Strata ukochanego kota, jeszcze tak nagła, to jest coś z czym nie wiadomo jak sobie poradzić. Chyba tylko czekać, powtarzać sobie że nie można było nic więcej zrobić, pamiętać o futerkach, które zostały do kochania...Wypłakać się, pozwolić sobie na ten smutek - on musi być po to by minął...
Trzymam mocno kciuki za kotka chorego, oby się udało...

Wiem, jest ciężko...

Minął najgorszy okres żałoby co nie znaczy, że się skończył.
Rozwala i dobija mnie ten widok

Odkąd odszedł, żaden kot tam się nie położył. Może Piorunek

nadal tam bywa

Mnie też rozwalał widok rzeczy Mici jak już jej nie było... Schowałam, ale gdyby były inne koty w domu to też by stały dalej...

Katarzynka01 pisze:Minął najgorszy okres żałoby co nie znaczy, że się skończył.
Rozwala i dobija mnie ten widok

Odkąd odszedł, żaden kot tam się nie położył. Może Piorunek nadal tam bywa

Koty tak czasami omijają miejscówkę tego, który odszedł... Coś w tym musi być.

Moje koty I/XX coup de foudre i pustka. Jednak Jaskier

Kto przegląda forum