Mirmiłki VI - czekamy na Boże Narodzenie.

Aniado- wiesz ,że zrobiliście piękną rzecz dając jej dom i wiele miłości, choć nie miała łatwego charakteru.
Miała u Was fajne życie.

Zastanówcie się ze spokojem , czy brak tematu do martwienia się i radowania- czyli zwierzęcia w domu- nie pogorszy stanu teściowej.
Czasem patrzę na związek Felix- mój Tato, który choruje na Alzheimera.
Kot jest dla niego kimś ważnym, organizuje mu życie, zabawia i przed nim Tato się nie wstydzi choroby.

Przyznam ,że oczy zrobiły mi się mokre , kiedy przeczytałam o Poli.
Niby się wie, że żyją od nas krócej, że TO kiedyś nastąpi, ale...

Gdybyście jednak zdecydowali o wzięciu kota dla Teściowej- pomogę znaleźć bo wiem ,że będzie w wspaniałym, kochającym domu.
Idę mocno przytulić moje koty, zawsze tak robię , kiedy dowiaduję się o odejściu jakiegoś zaprzyjaźnionego...

Współczuję Aniado :cry:

Aniado, dużo ciepłych myśli.
Dobrze, że mieliście Polę, a ona miała Was.

Współczuję i bardzo rozumiem.

I popieram to, o czym pisze Kotkins — też myślę, że obecność innego kota byłaby lepsza niż pustka po Poli.

Dziękuję Dziewczyny, ale sprowadzenie nowego kota jest na razie niemożliwe.
Moja teściowa jest BARDZO schorowana. Często jeździ do szpitala, na wiele dni. Oni mieszkają na Śląsku Dolnym, ja na Górnym. Jeśli mój mąż się wreszcie do mnie sprowadzi, kot teściowej może być w bardzo nieciekawej sytuacji, sam w domu, bo i mój teść pracuje niekiedy takimi ciągami po kilka dni. Teść Polę lubił bardzo, ale na nowego kota póki co się nie zgadza. A od niego wszystko zależy, bo w razie kolejnych wyjazdów i nawrotów choroby matki, on będzie musiał z futrzakiem zostawać i organizować mu opiekę. Na razie był Piotr (mój mąż). Jak Piotra nie będzie, to opieka nad potencjalnym kotem stanie pod znakiem zapytania.
Co do szukania kota: po odratowaniu Bolka obiecaliśmy sobie, że każdy kolejny kot będzie ze schroniska (najbrzydszy i najbidniejszy), ulicy lub zgoła lecznicy, bo nasi weci też wciąż mają powypadkowe znajdy. Kota znalazłoby się w jakieś pół godziny. Ale na razie teść nie chce, a teściowa jest w fazie "żaden kot mi jej nie zastąpi".

A to różnie. Gdy odeszła moja psica nie chciałam innego psa, nie chcę. To była jedyna w swoim rodzaju ukochana i upierdliwa istota. Została po niej dziura, już nie boli ale nie byłam wstanie i nie jestem wprowadzić następnego psa w swoje życie. Po wielu latach przyszedł do mnie kot, sama nie zdecydowałam się na inne zwierzę.

Matka musi mieć czas. A przede wszystkim - potrzebna jest zgoda teścia. Bo jak wspomniałam, gdy wyjedzie od nich mój mąż, a teściowa pojedzie do szpitala, kot zostanie z teściem. Na razie jest ogólna rozpacz. Zobaczymy za parę dni.

Przykra wiadomość
A jeśli ma być inny kot, to będzie. Nie trzeba nic przyspieszać. Na razie musi być, jak jest.

Aniado- miałam na myśli oczywiście jakąś plaskatą bidę z fundacji.
Nie proponuję już nikomu kotów z hodowli, moralnie jakoś tego nie czuję.

Życzymy wszyscy - tu myślę ,że piszę w imieniu zaprzyjaźnionych forumowiczów- zdrowia Teściowej i dziękujemy pięknie za wspaniałą opiekę i miłość , jaką dała Polci.

Mało kto z nas chce po odejściu Naszych szukać zwierząt w hodowli.
Zresztą- one jakoś tak SAME przychodzą, popatrz na mnie.
Noo...może nie same, w końcu osobiście przywiozłam Lalka z Wrocławia, aczkolwiek nie planowałam, że się zakochamy w nim.
Miłość chadza bardzo dziwnymi drogami czasem, ale wspaniałe jest to ,że się zwykle odnajdujemy.

Troszkę się tylko obawiam ,że moje życie uczuciowe jest nader pojemne, a mieszkanie- już chyba osiągnęło maksymalną ilość kota na metr kwadratowy...

Sihaja pisze:Przykra wiadomość
A jeśli ma być inny kot, to będzie. Nie trzeba nic przyspieszać. Na razie musi być, jak jest.

Masz rację. Pola miała być na maksymalnie 3 tygodnie. Potem dowiedziałam się, że jej nie oddadzą.

Madziu, wiem wiem, co miałaś na myśli. Ale jak przyjdzie czas, to może teściowa sama sobie jakiegoś znajdzie? Może z działki jakiego przytuli? Zobaczymy. Na razie jest dramat i czarna rozpacz.
Pola była stara, bezzębna, chuda. Ale dla niej - najpiękniejsza na świecie. Matka nie ma wymagań co do urody kota. Jeśli jakiś będzie miał być, to się pojawi.
Pola - paradoksalnie - zostanie pochowana blisko miejsca, gdzie była znaleziona. Pod ślicznym drzewkiem w spokojnym miejscu.

Była jak u Małego Księcia - Najpiękniejszym Kotem Świata.
Jedyną Różą.
Dla Twojej Teściowej.

Ja mam same Jedyne Róże, Ty pewnie też.

Tak. Ona potrzebowała być "Jedyną Różą". Ja jej nie mogłam tego zapewnić, dlatego u mnie miewała trudny charakter. Spędziła u teściów najpiękniejszych, najspokojniejszych 6 miesięcy życia. Była cudowną, spokojną przylepką. Niektóre koty bowiem muszą być jedynakami, koniec kropka.
Weci, oglądając jej wyniki, powtarzane co miesiąc, stwierdzili, że żyła zadziwiająco długo. Nie wiem, ile miała lat. My podarowaliśmy jej ponad 4.

U mnie każdy jest jedyną różą. A właściwie - jedynym, najukochańszym, najcudowniejszym małym... ostem.

Współczuję.

Bardzo Wam współczuję

Nasz pierwszy kot również odszedł z powodu niewydolności nerek.Żył z nami 15 lat i chociaż były w domu inne koty, to rozpaczaliśmy wszyscy ogromnie. I chociaż minęło już 8 lat od Jego śmierci nadal o Nim pamiętamy.

Polciu [*]
Aniado, współczuję i Tobie i teściowej i TŻowi i teściowi. Trudno jest pożegnać ukochane futro. Kiedy - o ile będzie chciała i mogła - zapragnie kota, na pewno się jakiś znajdzie. W sumie jedynakom nie tak łatwo w życiu, więc to, że mogła mieszkać z TŻem i teściami było dla niej na pewno dobre. Wiem jak Maurycy - zgarnięty z klatki jedynak - boi się reszty kotów, choć łazienka u mnie i tak jest lepsza niż głód na dworze (czy kamień w ręku psychicznego sąsiada z następnej klatki

). Wybraliście to, co było dla Poli najlepsze i za to Was podziwiam.

Mirmiłki VI - czekamy na Boże Narodzenie.

Kto przegląda forum