Moje koty XIV. Piękni dwudziestoletni :)

Dzięki, że wspominacie wraz ze mną moja malutką słodką koteńkę, odwiedziliśmy dzisiaj i ją i Dracula, szczególnie zaś malutką

Pomyślałam o Rychu Avian, odszedł w marcu, niedługo po nim odszedł Dracul, a sąsiadem moich kotków jest pers Amicus, szynszylowy, jak Rychu.
W ogóle pamiętam koty o których piszecie

Z wyjątkiem kotów Amiki i ewan.

A teraz same popatrzcie, bo tak się czasem mówi, że koty wracają w innym futerku. Kilka dni temu Justyn bawiąc się telefonem strzelił fotkę i bardzo się zdziwił gdy się przyjrzał

Czy Dracul nie obejmuje łapką Dżygita?

A ja przecież nie planowałam piątego kota, nie ma co, musiał się wmieszać i zarządzić - brać!

Nie, Dżygit poza burością, stanowczo nie jest klonem Dracula, ufff (wybacz Draczny gdziekolwiek jesteś), ale charakterek ma. Da nam ten kotek jeszcze popalić, już daje, a przecież jest dopiero kocim podrostkiem :wink:

ojaciekręcę!

Ojacież.... :shock:

Mocna fota... :shock:

trudno uwierzyć, że to już dwa lata...
czas tak szybko płynie...
a One zawsze odchodzą za wcześnie...
u nas za 10 dni będzie rocznica

a boli, jakby to było wczoraj

piękne kwiaty dostała Puti

a zdjęcie Dżygita - faktycznie - zastanawiające...
i jaki on już jest wieeeeelki

casica pisze:W ogóle pamiętam koty o których piszecie
Z wyjątkiem kotów Amiki i ewan.

Mojej Amiki nie możesz pamiętać, nie znałyśmy się wtedy, nie było jeszcze MIAU.
Kaj był pierwszym kotem jakiego przygarnęłam. Koleżanka wypatrzyła go w internecie, jego prawie stuletnia pani umarła, a rodzina chciała wywieźć go na działki. Po tygodniu okazało się, że ma PNN, nie reagował na leki, walczyłam o niego 7 tygodni, w końcu zdecydowałam się na uśpienie. Ale my poznałyśmy się później (przy okazji "działalności" Naszej Szkapy)
Amica została pochowana w krzakach nad strumykiem (nie było wtedy jeszcze cmentarza w Koniku Nowym, albo ja o nim nie słyszałam), Kaja pochowała nasza wetka na działce rodziców, obok swojego psa. Malutka Burania (córka Whisky, która żyła 1 dzień) jest pochowana na trawniku pod moim balkonem, a dzieci Melanii, które umarły na panleukopenię oddałam do utylizacji (ze względu na groźbę zarazy nie powinno się ich zakopywać w ziemi). Moje obecne koty po śmierci zostaną pochowane w Koniku Nowym.Niestety indywidualna kremacja )jest już taka możliwość w Lublinie http://www.parkpamieci.eu jest poza moim zasięgiem.

Fota świetna :ok:

A Dżygit na pięknego kotka wyrósł.

Pamietam Puti

Zdjecie niesamowite

cos w tym jest :idea:

Czyli nie jesteśmy parą schizo czy też raczej paranoików z omamami video?
Jak miło

Jasne, koty siadają pod fotką wujka Dracula, ale żaden takiej fotki się jednak nie dorobił

casica pisze:Od dwóch lat nie ma już z nami Putity, słodkiej Puti.

Puti kradła serce każdemu kto Ją spotkał... Kochana, dzielna koteczka, o najpiękniejszych zielonych oczach jakie widziałam....

casica pisze:

Czy Dracul nie obejmuje łapką Dżygita?

Dla mnie wygląda jakby sobie siedzieli oparci o siebie barkami- Dracul udzielił Młodemu wsparcia? O tak- załatwił Mu DOM

Slonko_Łódź pisze:
casica pisze:Od dwóch lat nie ma już z nami Putity, słodkiej Puti.

Puti kradła serce każdemu kto Ją spotkał... Kochana, dzielna koteczka, o najpiękniejszych zielonych oczach jakie widziałam....

"Oczka jak winogronka", tak żeśmy o nich mówili

A Dżygit jest brutalnym potworem. No nie wiem co z niego wyrośnie, aż strach się bać.
Jajka ucięte, no nie ma już czego obcinać

Brom mu podawać czy jak? :twisted:

Konkrety kochana.
Taki sliczny, przytulasty kotek w paseczki nie może być brutalnym potworem :kotek:

Jak śliczny, tak niedobry.

Budzenie np. polega na bardzo brutalnym ataku. Tzn, wskakuje i zaczyna od drapania. Wskakuje na kark i atakuje plecy, tak jakby atakował drapak. To nie jest eskalacja, nie tak, że zniecierpliwiony kot zwiększa nacisk. Nie. Od początku jest to atak. Z jednej strony słodki, z drugiej wręcz przeciwnie.

To jego zachowanie kojarzy mi się z Tygrysem, kotem, którego ktoś podrzucił do mojej piwnicy jako ślepe, kilkudniowe kocię. Wykarmiłam go butelką. Dorastając robił się właśnie taki - brutalny (wiem, to złe slowo, ale inne nie przychodzi mi na myśl). Tygrys miał niewątpliwie problem z komunikacją bo matka nie miała szans nauczyć go zachowań społecznych. Odnoszę wrażenie, że podobny problem ma Dżygit. Zastanawiam się jak to opanować? Nie mam koncepcji szczerze mówiąc.

Nie będę tu uprawiać pornografii, ale całe plecy mam nie tyle w zadrapaniach, co w ranach.

Mopik mial podobnie (acz nie na taka skale) - przejscie od rozkosznego mruczenia (bo glaskany po brzuszku) do wscieklego ataku na te reke 4 lapami i paszcza zajmowalo mu 0.2 sekundy. A nie zartowal, jak haratnal tesciowa to zastanawiala sie czy isc na ostry dyzur zeby zeszyc sobie rane na dloni (opiekowala sie nim podczas naszego wyjazdu, a atak mial miejsce podczas czesania kota, co zreszta kot uwielbia). Tez mielismy nadzieje, ze kastracja go troche uspokoi ale... Powiem tak - po 3 roku zycia stal sie przewidywalny i spokojniejszy, a obecnie ma 6 lat i takie odpaly zdarzaja mu sie juz bardzo rzadko, a do tego jednak zwykle wczesniej daje do zrozumienia, ze "ej, ale uwazaj, bo jak nie...".

Jakies rady? Nie bede od razu sugerowal leczenia farkamologicznego ale zainwestuj w taki dynks -rozpylacz wody i psikaj na niego gdy widzisz, ze szykuje atak albo w trakcie. Wiem, ze to nielatawe do realizacji ale ja konsekwetnie tak robilem Mopikowi i po jakims czasie skojarzyl, ze takie ataki wiaza sie z nieprzyjemnym prysznicem i atakowal mnie ze 3x rzadziej niz zone, a czasem nawet ruch reki "jakbym chcial psiknac" zniechecal go do szarzy.

Coz, trafilo sie na kocurka "z charakterkiem", niestety. Cos na ten temat moge powiedziec.

Moje koty XIV. Piękni dwudziestoletni :)

Kto przegląda forum