Moje koty - prosba o zamknięcie

[casica]

Przed chwilą wyszła Magda, dzięki Madziu
Cukier 484 Dracul jest kupką kociego przerażonego nieszczęścia.
jakkolwiek wydaje mi się, że minimalnie przytył i futerko jakby zaczynało porastać. No sama nie wiem czy mi się to śni (ale byłaby to halucynacja zbiorowa bo i Justynowi się tak wydaje) czy tak jest.

[AgaPap]

Jeżeli macie zbiorową halucynacje to pewnie prawda.

Zdrowiej Drakulku chociaż ty, bo Lemurek nie chce

[ewar]

Jak dzisiaj?Mam nadzieję,że lepiej.

[casica]

Raczej bez zmian, zobaczymy co w środku (tzn jaki cukier) po wizycie cioci CC.

[ewar]

Ten cukier w końcu musi spaść,no nie?

[casica]

Musi, bo jak nie spadnie będzie źle

[casica]

CC dzisiaj do nas nie dotrze Jutro nastąpi nakłuwanie.
Ale... Po raz pierwszy ucieszyłam się, że Dracul nalałna podłogę przed starciem włozyłam w siki pasek do pomiaru cukru i oto cukier ma najniższą wartość, troszkę tylko przekraczającą normę To pierwszy raz odkąd to paskudztwo się pojawiło.
Poza tym jest kupką stresu, kujnęłam kościstą dupkę dwukrotnie - cycloferon i antybiotyk, a teraz jak podchodzę do niego, to się biedak rozpłaszcza w oczekiwaniu na egzekucję

[magicmada]

No jest biedakiem przerazonym, nie da sie ukryc, czegos takiego jeszcze nie widziałam, faktycznie zrezygnowane czekanie na egzekucję.
Dobrze, że cukier spada, pomyslcie o glukometrze koniecznie.

[ewar]

Dobrze,że coś ten cukier spadł.Biedny Dracul,jak ma zrozumieć,że to dla jego dobra,skoro go to tak przeraża.

[Monostra]

Biedny Dracul . Już chyba wolę, gdy kot mi zwiewa przed zabiegami czy wyjazdem, choć muszę osuwać kanapę itd., niż gdy zrezygnowany rozpłaszcza się na miejscu i usiłuje zrobić się niewidzialny .
Mam nadzieję, że polepszenie to jednak nie zbiorowe halucynacje i faktycznie jest w lepszej formie .
Kciuki nadal trzymane!

[casica]

Właśnie zjadł kolację. Koszmar Zwinięty w kłębek pod drzwiami wejściowymi, ożywił sie przyniesiony do miseczki bo na wołanie nie reagował. Niestety już kojarzy sobie jedzenie z zastrzykiem. Każdy mój ruch w kuchni to jego przypłaszczenie sie do podłogi. Po zastrzyku pobiegłe jednak do miseczki Rysi, a po nadjedzeniu (znacznym) jej porcji poszedł do mnie i nasiusiał pod sekreterę. Jakby mnie chciał ukarać. Jak go chcę pogłaskać to cały sztywnieje w oczekiwaniu na coś potwornego
Jest w dotyku jakby jędrniejszy, faktycznie jakby troszkę przytył. Ale stres musi mieć straszny.
Jestem podłamana, jest coraz gorzej jeśli chodzi o jego reakcje. A przecież wiem, że bez zastrzyków umrze Okropne jest leczenie kota, który tak reaguje.

[Monostra]

Casica, a jakby mu nieco odsunąć porę normalnego karmienia od insuliny? Żeby nie kojarzył jedzenia z przykrością. Tak robiła koleżanka z podobnym z charakteru kotem. Dostawał zastrzyk razem z jakimś smakołykiem - nawet Whiskasem z saszetki, twarożkiem, czy co tam lubił - byle coś zjadł. Dopiero po półgodzinie, godzinie był normalny posiłek.

[casica]

Problem polega na tym, że jak usiłuję dać mu zastrzyk przed jedzeniem to on ucieka, chowa się, nie chce wyjść do jedzenia. A ponoć podanie insuliny musi byc skojarzone z jedzeniem
To już nie jest tak, że on tylko w porze posiłków tak się zachowuje, on się cały czas tak zachowuje, czuje się zagrożony i niepewny po zastrzyku nie reaguje nawet na surową wolowinkę, czyli na coś, na co reagował zawsze, jeszcze miesiąc temu przed rozpoczęciem tego intensywnego leczenia. Najgorsze, że dojdzie mu pobieranie krwi i ze te zabiegi się nie skończą

[Monostra]

Wiem, że musi być z jedzeniem. Dlatego koleżanka stawiała go na blacie w kuchni, jadł to, co najbardziej lubi, choć troszkę i podczas jedzenia dawała mu zastrzyk, ewentualnie inne leki, których wymagał, a dopiero po przerwie cały posiłek. Jakoś skojarzył, że zabiegi i leki są o określonych porach - między nimi już jadł spokojnie i zachowywał się normalnie. Z Carusem się udawało, ale każdy kot jest inny .

[ewar]

Pozostaje mieć nadzieję,że Dracul się może przyzwyczai.Bardzo mi go szkoda i Ciebie też,Casica.