Mirmiłki VII

[rudy kociak]

Och jak miło,że Mirmiłkowo odezwało się prosimy o częściej Bolusia i resztę kociarstwa wymiziać ode mnie do granic wytrzymałości dobrze,że jesteście już wszyscy razem i tak trzymać

[Bryska4]

Już po świętach, a zatem - niech końcówka roku będzie równie udana, jak te świąteczne dni
A Co do następnego roku, to się jeszcze zgłosimy.

[MB&Ofelia]

Aniado, jak się cieszę, że się odnalazłaś Brakowało nam tu wieści z Mirmiłowa.

[kwinta]

No i mamy kolejne Święta

Spokojnych, rodzinnych, słonecznych Świąt Wielkiej Nocy dla wszystkich mieszkańców Mirmiłowa a dla najmłodszego Bolka buziaki

[Alcina]

Wiecie co... Tak sobie pomyślałam, że może by zagadać Mirmiłki, aby wróciły?
Myślicie, że ktoś by chciał o nich jeszcze po ośmiu latach czytać?

[izka53]

ja to bardzo chetnie

[Hańka]

Yes, yes, yes!

[Sihaja]

No pewnie

[Alcina]

Yes, yes, yes!

A ić! Przez Ciebie wszystko.



Dobrze zatem... 15-letni gospodarz wita. Wita w doskonałej kondycji, choć ostatnie miesiące były trudne. Doktor Gierek, szkolony chyba w szkole magii i czarodziejstwa, usunął mu zmiany nowotworowe w ... fałdach przy nosku oraz na powiekach. Zrobił to koronkowo i nie mamy nawrotów. Miś czuje się doskonale, choć przesypia 90% życia. Pozostałe 10% mija mu na odchowywaniu kociaków, choć ostatnio się zbuntował i już "matkiem" więcej być nie chce. Skacze wyżej niż najmłodszy, a gdy nikt nie widzi - bawi się myszką. Mój plastulek najukochańszy...




Niestety, Kochani, jesteśmy w zmienionym składzie...
Mego najukochańszego, wymarzonego, pierwszego kocurka - Czesia - już z nami nie ma, podobnie jak Jożika.
Jożik odszedł na chłoniaka, kilka lat temu; Czesia pokonał w marcu trzeci wylew... Jeszcze nie jestem w stanie szeroko o tym pisać.



Ale są też jasne strony.
Boluś jest dostojnym 11-latkiem z łysym brzucholem, bo walczymy z alergią pokarmową. Nobliwy i stateczny nie zadaje się z maluchami i unika ich, będąc doskonałym odzwierciedleniem powiedzonka o wole, co to zapomniał, jak cielęciem był.
I - tak, tak - mamy także dwóch smarkaczy, wokół których, jak sądzę będzie się kręciła teraz akcja! Są jak Dłuuuugi, szalony Don Kichot i mały, pękaty Sancho Pansa.
Ale o nich więcej - w następnym odcinku.



Aaa, no i wypadałoby się przedstawić: Aniada jestem. Choć Alcina bardziej mi się podoba.

[aamms]

Super, że wróciłaś..

Wiecie co... Tak sobie pomyślałam, że może by zagadać Mirmiłki, aby wróciły?
Myślicie, że ktoś by chciał o nich jeszcze po ośmiu latach czytać?

A nie mówiłam, że nie nowa forumowiczka?

[Alcina]

Super, że wróciłaś..

A nie mówiłam, że nie nowa forumowiczka?

Czekaj... Znając klimaty miaowe zaraz mi zarzucą kradzież tożsamości.
Dopiero teraz odczuwam, że jednak nick określa świadomość.

Jak tu się dziwnie pisze... Chciałam np. oznaczyć IZKA53 i SIHAJA, a się nie da.
A zatem inaczej:

IZKA53 i SIHAJA

fajnie, że wpadłyście!!!

[izka53]

i wpadać będę nadal, stęskniona wieści.
Wspólczuję strat, my też już w mniejszym gronie.

[aamms]

Ja również będę wpadać i czytać, chociaż dzięki fb jestem na bieżąco.. ale co miau to miau..
Alcina, prawie dziewięć lat Cię nie było.. i dobrze, że wróciłaś..
Przez ten czas moja stara gwardia wykruszyła się prawie do zera.. najstarsze w tej chwili to rodzeństwo Jacek, Placek i Albercik.. puchatych nie mam już wcale.. wszystkie po drugiej stronie tęczy..

[mziel52]

Super, że jesteś. Najlepiej pamiętam ratowanie oseska Bolusia, a potem jego operację ortopedyczną.

[Alcina]

Super, że jesteś. Najlepiej pamiętam ratowanie oseska Bolusia, a potem jego operację ortopedyczną.

Jak on by się teraz ciężko obraził!!! Jest oszałamiająco dumny, okrągły, zblazowany i nietolerujący. Niczego. A zwłaszcza durnowatych wygłupów. Teraz prym w psoceniu wiedzie niejaki Don Peppino (Duża naumiała się włoskiego na poziomie B1 w międzyczasie), który jest PRZEPIĘKNYM (serio, serio) burasem, a jego energia jest absolutnie nieporównywalna z niegdysiejszą Bolusiową.
Peppino został znaleziony, podrzucony właściwie do mojej znajomej i nawet tu, na forum, Nieoceniona Aamms szukała nam dawcy, bo mieliśmy podejrzenie PP. Równie nieoceniona Asia przywiozła nam tegoż dawcę, więc jak widzicie, duszą stale byliśmy tu obecni.
To było straszliwe dokocenie. Zmarła nam siostrzyczka Peppisia, cudowna kotusia, która miała z nami zostać - Vendulka. Była niezwykła, niestety na skutek błędów w leczeniu (o których kiedyś napiszę) nie udało się jej uratować. O śmierć Vendulki i mego Czesia obwiniam jedną z katowickich lecznic i jeżeli ktokolwiek chce zasięgnąć bliższych informacji, nigdy nie zawaham się ich udzielić.

Tak czy owak, gdy wykluczyliśmy pp, okazało się, że Peppiś na giardie... Masakra. Strzelał goowienkiem z tyłka jak z sikawki i objechaliśmy z nim nieomal cały Śląsk w poszukiwaniu pomocy.
A gdy dorósł... matko jedyno... jaki to jest C.U.D.O.W.N.Y kot. Wulkan energii i nieopisane, niewiarygodne wulkany miłości. Kochamy go do obłędu...

Oto Boluś i Don Peppino. Peppisia rozpoznacie po pędzelkach na uszkach, a Bolusia po białym krawaciku i łapeczkach.





Gdy Peppiś skończył roczek, postanowiłam na urodziny kupić mu... kotka. I to był strzał w dziesiątkę.