H&M+L.Meo umarł. Proszę o zamknięcie wątku.

Cześć Kochani, wczoraj wieczorem Meonik miał zdjęte ostatnie 3 szwy, te, które były dookoła wyszytej dziurki od rurki. Profesor powiedział, że dziurka wcale nie musi zarosnąć - Meo nią sobie odcharkuje śluz z drzewa oskrzelowego. Wygolone miejsce zaczyna porastać futerkiem, a dziś Meonik zaległ ślicznie zwinięty w rogalik (jak dawno on tego nie mógł robić).
Fotki Lizaka wstawię później, mam tę, kiedy szczerzuja szarpie i rozwala rulon ręczników papierowych :twisted:

. Lizio codziennie rano musi się wybiegać, lata po przekątnej po mieszkaniu, pozostałe koty nie przekraczają tej linii. Liziako drapie łapką w szybę od drzwi balkonowych, na chwilę wybiega, za chwilę wraca i od początku. O godz. 8,30 już najedzony, wybiegany kładzie się na fotelu i pysio robi się "śpiące". Tylko czemu zaczyna od godz. 5 rano??? :crying:

Macie jakiś pomysł na niemijający katar i zatkane ucho? Oprócz tego, żeby uciąć w kolanie

. No przecież cholera jasna szlag mnie trafi!!!!!! :evil:

Rób sobie inhalacje z Amola - moim zdaniem super przetyka i nos i zatoki, a może przy okazji jak to się poodtyka to ucho też. Tylko takie porządne, nie parę kropel tylko z pół łyżeczki daj do tego wrzątku :ok:

Skoro z Meonikiem lepiej to i Ty Marcelibu powinnaś wziąć z niego przykład rozprawiając się z katarem w szybkim tempie :ok:

Dawno nie zaglądałam, co nie znaczy, że o was nie pamiętam.
Nadal kciuki :ok:

Kurujcie się, Słoneczka moje kochane :1luvu:

Ino bys Meonika nie zarazila :strach:

HALOOO! Jest tu kto?

Ech, tylko tak zakończone historie chcę czytać :1luvu:

Marcelibu, weź przykład z Meonika i też kuruj się intensywnie.

Zapewne tak robi i dlatego taka tu cisza :roll:

Kochani, ja już chyba nie umiem żyć bez stresu, nerwów. Meo czasem się przytka oddechowo, wtedy niebezpiecznie wysuwa się języczek, ale za chwilę (na szczęście już umie) przełącza się na nos i sam sobie daje radę. Jeszcze kilka dni temu musiałam go szybciutko stawiać, klepać w plecki, ewentualnie pomagać odetchnąć dziurką w szyi, a teraz już jest OK.
Dzisiaj był taki pokot - nie było miejsca na kanapie:

Dwa rogaliki w jedną stronę:

Jeden w przeciwną:

Tu Lizak akcji rozdrapywania i zabawy z ręcznikiem papierowym:

O kurcze, ale skucha - zobaczyła mnie!

U nas już chyba dobrze. Tą drogą chciałam Wam Wszystkim, wspierającym mnie w tak trudnym dla mnie czasie, kiedy nie wiedziałam co robić, jak robić, czy w ogóle robić, za co robić - PODZIĘKOWAĆ :1luvu:

! Kiedy chciało mi się cały dzień i całą noc płakać, bo byłam w ciężkiej dupie. Tak, było aż tak źle. Wiem, że to brzmi nieładnie, ale tak było. Podziękować za to, że tutaj byliście i jesteście, gorąco podziękować za wsparcie finansowe, bez którego nie ruszyłabym. Podziękować Magiji za cegiełki na Allegro. Podziękować za Wasze kciuki, dobre myśli, Waszą obecność. Bez Was nie udałoby mi się. Nie ma tu emotek, które mogłyby oddać to, co teraz mam w głowie. Mam nadzieję, że przyjdzie czas, kiedy ja będę mogła pomóc Wam, kiedy będzie taka potrzeba. Zaczynają się telefony o pracę, w środę idę na pierwsze spotkanie. Mam nadzieję, że przyjdzie taki czas, kiedy się "odkuję" będę mogła Wam zwrócić otrzymane pieniążki i wrócić do pomagania innym, tak jak było do momentu załamania się finansowego, a wcześniej utraty pracy. Nie będę pisać nicków, czy nazw Fundacji - Wy wiecie. Dziękuję, dziękuję, dziękuję - to słowo ma wielką moc!