"I tak człowiek trafił na kota..."

Moniko pamiętasz wszystkich! Dziękujemy. Jest coraz lepiej i lepiej. Kocurry się polubiły i mamy tu prawdziwą Arkadię. Dziękuję Avianko, dziękuję łódzkie dobre Duszki, dziękuję przypadkowi, który wypchnął na mnie Alberta spod auta. Trzy cudne futerka wylegują się w domu.
---------------------------------------------------------------------------------------
A tak na marginesie - wczoraj kocurry (3sztuki) zjadły na raz około 40 dkg czyściutkiej wołowinki. Czy to nie za dużo? Żaden się nie porzygał, a w kuwecie też bez rewelacji - przeciętnie, rzekłbym. Hę?
---------------------------------------------------------------------------------------
2tf9ak8
Serdecznie witamy. :kotek:

My się już dobrze znamy, Marcel i Franek prawda? :1luvu:

Villentretenmerth pisze:Moniko pamiętasz wszystkich! (...)

Pamiętam , pamiętam - a zapomniałam o "złotym sercu" - w związku z powyższym
Ciebie też serdecznie pozdrawiam i chcę powiedzieć, że cieszę się iż Maru trafił do
Takiego Domu i Takiego Człowieka.

Muszę to tu napisać.

Człowiek wśród ludzi - znaleźć go najtrudniej :roll:

A tu proszę...
Maru "se" siedział , siedział spokojnie w altance u jednego Człowieka...
a przeniósł się dopiero jak odnalazł drugiego Człowieka...

Koty są mądre.

To Avian uratowała Maru. Napisała tu kiedyś "...Ja nie gubię kotów, ja je znajduję...". Takie czyny i takie słowa to w marmurze kuć. Chapeau!

...Maru "se" siedział , siedział spokojnie w altance u jednego Człowieka...
a przeniósł się dopiero jak odnalazł drugiego Człowieka...

Biedaczek, 250 km się stresował, ślinił i lamentował. A ja nic nie mogłem zrobić tylko jechać i trzymać jedną rękę w transporterze. Strasznie odchorował tę podróż. Cztery dni siedział pod łóżkiem. Ale już jest w dobrej formie. Okazowy kocurro.

Villentretenmerth pisze:Moniko pamiętasz wszystkich! Dziękujemy. Jest coraz lepiej i lepiej. Kocurry się polubiły i mamy tu prawdziwą Arkadię. Dziękuję Avianko, dziękuję łódzkie dobre Duszki, dziękuję przypadkowi, który wypchnął na mnie Alberta spod auta. Trzy cudne futerka wylegują się w domu.
---------------------------------------------------------------------------------------
A tak na marginesie - wczoraj kocurry (3sztuki) zjadły na raz około 40 dkg czyściutkiej wołowinki. Czy to nie za dużo? Żaden się nie porzygał, a w kuwecie też bez rewelacji - przeciętnie, rzekłbym. Hę?
---------------------------------------------------------------------------------------
2tf9ak8
Serdecznie witamy. My się już dobrze znamy, Marcel i Franek prawda?

tak tak nie mylisz sie pozdrowienia od seniorow wiesz za co :1luvu:

przeczytalam wszystko od poczatku i bardzo mi sie podoba u was,widze ze nie tylko ja mam kota na punkcie kota kocham wszystkie moje 16 futer a one pozdrawiaja wasze futerka,no z moich tez niezle ancymanki.

16 kotów? To Ty ninja jesteś. :piwa:

Villentretenmerth pisze:16 kotów? To Ty ninja jesteś.

e tam zaraz ninja wcale to nie takie trudne i nie musze nakladac jedzonka tak jak ty

moje grzecznie siedza kazde w swoim miejscu i czekaja az duza kazdemu nalozy sluszna porcje,no z kuwetami to podobnie jak u ciebie stale kolejka i tak samo do drapaczkow ale zyja w miare zgodnie a z kanapa to tak jak u ciebie ja juz nie mam miejsca a jak juz sie zainstaluje to mam oblozenie ze do rana jestam uziemniona. :lol:

AYO pisze:Ja szczerze mówiąc nie liczyłam już na to, że się znajdzie. Tam jest las naokoło. I lisy.
Jak przetrwał ten tydzień, pozostanie jego słodką tajemnicą, w każdym razie mam kota po survivalu

Ja nadziei nia traciłam i po pięciu miesiącach poszukiwań odnalazłam kotkę, było ciężko, strasznie trudno psychicznie, ale znalazłam. Te słowa powtarzałam innej forumowiczce, która też szukała kota, musiałam ją mobilizować, bo się poddała. Odnalazła kota po czterech miesiącach.
Dlatego pamiętajcie - nigdy się nie wolno poddawać.
Choć najważniejsze jest to, aby nie dopuścić do zaginięcia. Tego, co się wtedy przeżywa nie życzę nikomu.

...Tego, co się wtedy przeżywa nie życzę nikomu...
Prawda. A co wtedy przeżywa zrozpaczony domowy kot...

Dlatego po jednej nieudanej próbie powiedziałem "dość eksperymentów z wychodzeniem". Dlatego zamykam drzwi na zamek. Dlatego noszą obróżki z telefonem. Dlatego wszyscy pracownicy znają moje koty nawet z imienia. Dlatego trzydzieści razy na dobę sprawdzam obecność futer. Dlatego, dlatego, dlatego...

Villentretenmerth pisze: Ale już jest w dobrej formie. Okazowy kocurro.

Wytarmoś za uszkiem od kibicującej cioteczki :ok:

Ja się staram pilnować, problem w tym, że Ofelia lubi wychodzić na klatkę. Już raz u rodziców ktoś nie zauważył, drzwi zostały zamknięte, dopiero po kilku minutach zorientowaliśmy się, że nie ma kota. A Ofelia cichutko i spokojnie czekała na wycieraczce, aż ją wpuścimy z powrotem.

Ofelia polizała Carmen po ogonku

. Pomiędzy ganiankami i "ustawianiem" (czyli hop na Małą i za kark!

). Koty to naprawdę skomplikowane istoty. Ja za nimi nie nadążam

Ten to jest niezły luzak c'nie? Nie wiem czy czegoś ukradkiem nie popala...

Albercik. Jedyny taki.

Wielki luuuuzak! :ryk:

Jejku, jak ja bym takiego brzusia wycałowała, wytarmosiła!!! :1luvu:

A ja mam takiego luzaka w mniejszym rozmiarze w garażu :kotek:

Striełka

Domu szuka!

Albercik jest w małym rozmiarze. On się tylko do zdjęcia tak roz... Nooo... Rozkraczył. :wink:

Co innego Marutek. Nie jest jakimś olbrzymem, ale jak się go dotknie to czuć, że to "paker". Ubity w środku na twardo. Jakby tak machnął łapą to przeciwnik wysiada. Pięknisty kocurro. Wystarczy do niego wolno podejść, ciepłym tonem zapytać o pozwolenie a Maru już jest twój. On i jego brzuchol. Uwielbia czochranie i przewracanie. Ogromnie lubi jak człowiek się do niego przytula twarzą. Otwiera i zamyka wtedy swoje wielgachne łapska i wbija pazury w podloże. Lepiej go wtedy na kolanach nie trzymać. Dziś rano dopiero zobaczylem ile mam śladów - trochę się zdziwiłem.

Villenie, a wyobrażasz sobie kocią łapę, ugniatającą w mruczącym natchnieniu ludzki dekolt? Tylko przez cieniutki materiał? Auć!

"I tak człowiek trafił na kota..."

Kto przegląda forum