DO ZAMKNIĘCIA>Tanie Dranie Reaktywacja. Nastała Obamka :)

» Pt cze 19, 2009 11:18

Nudzi mi się...

Kupiłam sobie nową sukienkę, nową torebkę i kotka :mrgreen:

http://www.missbimbo.com/jeu/tamarazuzanna,1570253.htm

» Pt cze 19, 2009 11:27

Torebka i sukienka ok, ale kotek the best! :lol:

» Pt cze 19, 2009 11:32

Mam jeszcze Ropuszka i koteczkę Julisię...
http://www.missbimbo.com/jeu/sniezynka77,1573980.htm
http://www.missbimbo.com/jeu/calineczka7,1570226.htm

» Pt cze 19, 2009 16:35

Koci Tata nie żyje.

Za późno, żeby zadzwonić, odwiedzić Go w szpitalu, próbować po raz enty cokolwiek tłumaczyć i przekonywać... Za późno na współczucie, za późno za słowa i chyba nawet na myśli... Teraz jest i będzie już tylko ból - że nie zdążyło się pomóc w porę.
Ta qrwa depresja zabija :crying:

Zabija wspaniałych wrażliwych dobrych ludzi :crying:

Rozejrzyjcie się wokoło siebie - być może jest ktoś, kto jeszcze TEGO nie zrobił, ktoś, kogo jeszcze można powstrzymać...

Do zobaczenia Tomku [`]

» Pt cze 19, 2009 16:41

Ja również nie mogę uwierzyć. Zabrakło wśród nas dobrego i wrażliwego człowieka, świat znów stał się uboższy o jedno cenne istnienie.
Nie wiem co to jest depresja i błagam Boga - obym nigdy się nie dowiedziała.
Tomku... [*]

» Pt cze 19, 2009 17:21

Kasiu, serce moje krwawi... :cry:

» Pt cze 19, 2009 17:41

Mnie brakuje łez

Przeczuwałam to od dawna, od zimy - i to nie tylko ja, z samej tylko Depki przeczuwało co najmniej kilka z nas... i co z tego, co dla Niego zrobiłyśmy...?
:crying:

Idę spać, ale pewnie nie zasnę

» Pt cze 19, 2009 17:43

Wielbłądzio pisze:Przeczuwałam to od dawna, od zimy - i to nie tylko ja, z samej tylko Depki przeczuwało co najmniej kilka z nas... i co z tego, co dla Niego zrobiłyśmy...?

Tyle ile mogłyśmy... Ile można zrobić przez net?... :cry:

» Pt cze 19, 2009 17:56

Greta_2006 pisze:
Wielbłądzio pisze:Przeczuwałam to od dawna, od zimy - i to nie tylko ja, z samej tylko Depki przeczuwało co najmniej kilka z nas... i co z tego, co dla Niego zrobiłyśmy...?

Tyle ile mogłyśmy... Ile można zrobić przez net?...

Ja nawet po bezpośrednich rozmowach z Tomkiem - i osobistych i telefonicznych - zawsze, dosłownie zawsze miałam wrażenie, że przynajmniej ja nijak nie potrafię Mu pomóc

Nie wiem, czy to w ogóle jest możliwe: żeby skutecznie pomógł ktokolwiek z zewnątrz, jeśli tak wielki, wściekły i drapieżny ból przeżera od środka... :cry:

Teraz zostały już tylko same puste słowa

» Pt cze 19, 2009 18:04

Wielbłądzio pisze:
Greta_2006 pisze:
Wielbłądzio pisze:Przeczuwałam to od dawna, od zimy - i to nie tylko ja, z samej tylko Depki przeczuwało co najmniej kilka z nas... i co z tego, co dla Niego zrobiłyśmy...?

Tyle ile mogłyśmy... Ile można zrobić przez net?...

Ja nawet po bezpośrednich rozmowach z Tomkiem - i osobistych i telefonicznych - zawsze, dosłownie zawsze miałam wrażenie, że przynajmniej ja nijak nie potrafię Mu pomóc
Nie wiem, czy to w ogóle jest możliwe: żeby skutecznie pomógł ktokolwiek z zewnątrz, jeśli tak wielki, wściekły i drapieżny ból przeżera od środka...

Teraz zostały już tylko same puste słowa

A ja ciągle myślę, jak On straszliwie cierpiał, że nawet nie ważni byli Rodzice, dom w Milanówku, koty. On nie wiedziała innego wyjścia, tak strasznie Go szarpało, że odebrał sobie życie... Co On przeżywał.... :cry:

» Pt cze 19, 2009 18:12

Dziewczyny,tak przykro...Nie umiem sobie wyobrazić, co czuje rodzina, Wy, które go znałyście.. :cry:

Niestety, w przypadku depresji nic nie ma znaczenia.. :cry:

» Pt cze 19, 2009 18:15

Marcelibu pisze:
Wielbłądzio pisze:
Greta_2006 pisze:
Wielbłądzio pisze:Przeczuwałam to od dawna, od zimy - i to nie tylko ja, z samej tylko Depki przeczuwało co najmniej kilka z nas... i co z tego, co dla Niego zrobiłyśmy...?

Tyle ile mogłyśmy... Ile można zrobić przez net?...

Ja nawet po bezpośrednich rozmowach z Tomkiem - i osobistych i telefonicznych - zawsze, dosłownie zawsze miałam wrażenie, że przynajmniej ja nijak nie potrafię Mu pomóc
Nie wiem, czy to w ogóle jest możliwe: żeby skutecznie pomógł ktokolwiek z zewnątrz, jeśli tak wielki, wściekły i drapieżny ból przeżera od środka...

Teraz zostały już tylko same puste słowa

A ja ciągle myślę, jak On straszliwie cierpiał, że nawet nie ważni byli Rodzice, dom w Milanówku, koty. On nie wiedziała innego wyjścia, tak strasznie Go szarpało, że odebrał sobie życie... Co On przeżywał....

Nie wiem, pewnie istnieje jakaś 'dymna zasłona', granica, za którą zamiera już myślenie o bliskich... W czasach, kiedy ja kilkakrotnie próbowałam, nie miałam jeszcze kotów, a rodzice... :roll:

Moi rodzice i moje relacje z nimi to odrębna historia, ale jest jeszcze przecież Babcia... I o Niej WTEDY też nie myślałam, fakt - bo chyba rozpacz, tęsknota i niedowierzanie były zbyt wielkie

Pewnie tak samo było z Tomaszem :cry:

Ale chyba nie tutaj miejsce na takie dyskusje. Dodałam do tytułu wątku, bo tylko w ten sposób mogę teraz podziękować Tomkowi za to, że próbował mi pomóc, kiedy byłam w najgorszym dole