Cynamonowo-Waniliowy świat... nowe fotki str 94 ;)

MB&Ofelia pisze:Moje pannice, mimo że dogadają się ze sobą, wymagają bawienia dwoma osobnymi wędkami czy sznureczkami. Gdyż albowiem Ofelia jest zazdrosna - o moją uwagę, o zabawki itp. Wychodzi jej kilkuletnie jedynactwo, z innym kotem umie się bawić w berka, w zapasy itp. ale zabawkami nie. Ale ja mam dodatkowy problem, bo mam tylko dwie własne ręce do dyspozycji, więc muszę majtać dwoma wędkami w rytmie dostosowanym do każdej kotki. Trzeba mieć doprawdy podzielną uwagę i poćwiczyć nieskoordynowane ruchy rąk .
Trzymam kciuki za noski-noski

pogrubienie moje.

Otóż to właśnie. Ja mam na szczęście męża, który od czasu do czasu przejmie jednego kota... U nas jest o tyle ciężej, że jak są za blisko, to Wanilia się płoszy, a Cynamon też jakoś dziwnie truchleje, zaczyna polować, mruży oczy...

Póki co to jeszcze nie czas, by razem się bawiły...

Pozdrawiamy i życzymy powodzenia budowania spokoju metodą małych kroczków

Idziecie do przodu, to najważniejsze, bardzo się z tego powodu cieszę, naprawdę

aannee99 pisze:Idziecie do przodu, to najważniejsze, bardzo się z tego powodu cieszę, naprawdę

ja też ja też!

Każdej cioci i każdemu wujkowi za kciuki dziękujemy

Sarah DeMonique pisze:1. Wanilia mniej fuczy na Cynamona. Właściwie fuczy tylko wtedy, jak jej się chce. Albo jak ona czegoś chce, a Cymek staje jej na drodze...
2. Kociaste zaczęły jeść razem: Wanilia na pralce, skąd obserwuje kocura, a kocur na podłodze, skąd nie widzi Wanilii (po co patrzeć na górę, skoro jedzenie mam na dole???)
3. Wanilia zaczęła sama przychodzić na jedzenie. Nie trzeba jej przynosić i stawiać na pralkę, jak to było na początku. Teraz sama wchodzi do kuchni i czeka na windę lub, gdy Cymek szaleje w pokoju (przy drzwiach) to czeka grzecznie, aż się ją weźmie i przeniesie... ("Drzwi do kuchni i do pokoju są obok siebie i idąc w kierunku pralki Wanilia musi przejść obok Cynamona w pokoju.
4. Jesteśmy dwa metry do przodu. Wstępnie obserwacja Cynamona Złego była uskuteczniana zza winkla do pokoju. Teraz przekroczyliśmy już przedpokój i Cynamona obserwujemy zza winkla w korytarzu przy kuchni...
5. Zostawiona pod naszą nieobecność w kuchni Wanilia spokojnie układa się na krześle i zasypia. Cynamon zasypia na łóżku w pokoju... Nie ma fuczenia, warczenia i ucieczek

No i Cynamon chyba już przestał gryźć

Bosko, Aniu.... BOSKO!!! Jak to cudownie, że tak walczysz dzielnie!
Cieszę się ogromnie z tych Waszych małych kroczków do przodu :ok:

bo to moje futra są... :1luvu:

Sarah DeMonique pisze:Każdej cioci i każdemu wujkowi za kciuki dziękujemy

A ja chcę do Zuzi! Ale jeszce nie ma Zuzi, to Was lizam po uskach, Wanilka i Cynamonku! Duża Newy powiedziała, ze mam nie seplenić bo mi nie wypada, no to siem stalam ale jesce nie zawse mi wychodzi...
Perrrrrrełka śpiąca stęskniona

Perełson. Bo Ty już duża kicia jesteś i jakbym był młodszy to bym się na pewno w Tobie zakochał, a tak, to jesteś dla mnie jak siostra. Ja lubię jak mnie po uszku liżą, ale Wanilia teraz tego nie robi i trochę mi przez to smutno. Może przyjechałabyś i wytłumaczyła Wanilii, że ja wcale nie chcę jej zjeść, tylko po prostu chciałbym się z nią pobawić?

Cynamon stęskniony do Wanilki

Cynamonku, ja postalam się wymruczeć Twojej Dużej żeby przekazała Wanilce. Ona tes by się chciała bawić z Tobą ale nieśmiała taka jest i boja siem jesce... No to ja Ciem polizuję po uszku dopóki się Wanilka nie będzie z Tobą bawić.
Perełek wyspany

Kolejny maleńki kroczek "w przód":
Cynamon nie ruszył w kierunku Wanilki, kiedy ta przechodziła obok niego i wskakiwała na ulubione krzesełko... Popatrzył za nią. Został lekko ofuczany i przyszedł się położyć koło mnie :1luvu:

Łojej łojej łojej, ale fajnie!!! :1luvu:

To jak już siedzisz wygodnie to może poczytasz?

http://dziennikrzeczyniemozliwych.blogs ... art-3.html

Muszę agitować bo u mnie na wątuniu to nikt nie pisa

napisałam wiersz.
i się chwalę.

Nigdy nie myślałam, że mnie to spotka
i Ktoś postawi na mojej drodze kotka.
I nigdy, przenigdy bym nie przypuszczała,
że moja kicia będzie rudo-czarno-biała.
I gdyby ktoś mi kiedyś powiedział,
że na moich kolanach kotek będzie siedział
to bym go od razu strasznie wyśmiała.
Nigdy nie myślałam, że kotka będę chciała.
Że będę cieszyła się z mruczenia do ucha,
Że nie będę się złościć, gdy się zmniejszy poducha,
bo kotek sobie zaśnie na niej właśnie.

*
Ale stanął kot na mej drodze i zatrząsł moim światem srodze.
Moje plany rozbił w pył.
Moją złość miauczeniem zbył.
Mój smutek ukoił mruczeniem.
Moje pragnienie zmienił w marzenie.
Moim lękom postawił się z sykiem.
Moim znajomym został i powiernikiem.
Moim przyjacielem na lepsze, dobre i złe.
I światełkiem w życia śnie.

Wow! Mamy nową poetkę na forum!
Bardzo ładny wierszyk

MATKO JAKI PIĘKNY!
Aż mi się łezka zakręciła

Cynamonowo-Waniliowy świat... nowe fotki str 94 ;)

Kto przegląda forum