Dwie Dziewczyny, Pan Pers, Jamniś i Cudak...Musia za TM:(

Każdego z nas starość dopadnie

Ważne, że Kacperkowi nic nie dolega, ma apetyt. To taki spokojny kot, na wszystko ma czas, nigdzie się nie spieszy.
Do snu szuka odmiany, kto to widział spać wiecznie w tym samym miejscu :mrgreen:

Wizyty burasa, na pewno pozytywnie na koty nie działają. Jednak jak go się pozbyć :roll:

Zuza nie obrażaj się na wiosnę, przyjdzie tylko spóźniona :evil:

Miraclle pisze:Każdego z nas starość dopadnie
Ważne, że Kacperkowi nic nie dolega, ma apetyt. To taki spokojny kot, na wszystko ma czas, nigdzie się nie spieszy.
Do snu szuka odmiany, kto to widział spać wiecznie w tym samym miejscu
Wizyty burasa, na pewno pozytywnie na koty nie działają. Jednak jak go się pozbyć

Zuza nie obrażaj się na wiosnę, przyjdzie tylko spóźniona

Popieram naszymi wszystkimi 8 łapkami i swoimi 2. :ryk:

halinka1403 pisze:To wszystko przez tą pogodę Ja już chcę wiosnę

Halinko, ja też chcę, :crying:

Ewa L.

Kacperek jest otoczony miłością od początku, bo jak go nie kochać skoro to taki kocio " przepraszam, że żyję" :1luvu:

Miraclle:)
Dobrze, już się nie będę obrażała na wiosnę, ale żeby nie było, że ja zgodna dziewczynka :wink:

, o nie...trochę muszę być naburmuszona, nie ma zmiłuj... :wink:

Moje koty są dziwne:)
Wzięłam się za generalne porządki, powystawiałam krzesła, wyniosłam drapaka do łazienki, a one zrobiły się nagle bardzo aktywne, mocno zainteresowane tym co ja wyprawiam w chałupce.
Nawet Żuczek chciał koniecznie mi pomóc dżwigać koci sprzęt, o mało się z tym diabelstwem nie przewróciłam, tak mi pomagał:)
Dziewczyny pooglądały, popodziwiały oczywiście każda z osobna i poszły spać, ale Cudaczek nie odpuścił :mrgreen:

był mocno zainteresowany, więc mam z tej okazji fotki

Drapak w innym miejscu? Niedopuszczalne:)

Czy już informowałam ile waży Rambo?
Ano razem ważymy 69,2, zaś pańcia bez kocia waży 64,1
Ile waży ten maluszek?

Rambo 5,1 kg

wow będzie wielki chłopak z niego :mrgreen:

Mówiłam że koty lubią "pomagać"ludziom w porządkach niemiłosiernie przeszkadzając :ryk:

Ja to miałam w sobotę z Polą :ok:

Też myślę, że będzie duży i "masywny" nie tłuścioszek tak jak moje rezydenty:)
Tylko, żeby jeszcze był do końca zdrowy :oops:

Czasem mam wrażenie, że już jest dobrze, za chwilę tracę nadzieję, chociaż jam bardzo optymistycznie i pokojowo nastawiona do świata kobitka, to jednak mam mieszane uczucia...
W jednym dniu potrafi gubić kooopale tam gdzie stoi, w innym biegnie do łazienki i wskakuje do umywalki albo do brodzika :mrgreen:

bo do siebie wie, że nie dobiegnie i robi tam lub poprostu w kuwetę "moich"...
siu też raz zrobi w kuwecie innym razem tam gdzie stoi...w mieszkaniu go bardzo pilnuję, już wiem kiedy mogę się spodziewać, że Cudaczek zaraz coś zgubi, a on biedny przecież się tak stara...
Regularnie ma masowany zadek, kręgosłup, ten ostatni kręg jaki się ostał :mrgreen:

i łapcie...ciągle go myję i zastanawiam się jakie licho mnie wtedy wygoniło z domu, ale jak sobie pomyślę, że gdybym wtedy nie wyszła i go nie zabrała, dzisiaj tego fajnego kota by już nie było, na samą tą myśl robi mi się nieswojo...
cieszę się, że jest z nami i cieszy mnie, ze jest ogromna poprawa, ale jak długo jeszcze...
Łudzę się, że kastracja może coś dopomoże w tym temacie, sama nie wiem..

Zastanawiam się, czy przypadkiem moje dziewczyny nie lubią go , bo mu coś dolega?

AnnAArczyK pisze:Też myślę, że będzie duży i "masywny" nie tłuścioszek tak jak moje rezydenty:)
Tylko, żeby jeszcze był do końca zdrowy
Czasem mam wrażenie, że już jest dobrze, za chwilę tracę nadzieję, chociaż jam bardzo optymistycznie i pokojowo nastawiona do świata kobitka, to jednak mam mieszane uczucia...
W jednym dniu potrafi gubić kooopale tam gdzie stoi, w innym biegnie do łazienki i wskakuje do umywalki albo do brodzika bo do siebie wie, że nie dobiegnie i robi tam lub poprostu w kuwetę "moich"...
siu też raz zrobi w kuwecie innym razem tam gdzie stoi...w mieszkaniu go bardzo pilnuję, już wiem kiedy mogę się spodziewać, że Cudaczek zaraz coś zgubi, a on biedny przecież się tak stara...
Regularnie ma masowany zadek, kręgosłup, ten ostatni kręg jaki się ostał i łapcie...ciągle go myję i zastanawiam się jakie licho mnie wtedy wygoniło z domu, ale jak sobie pomyślę, że gdybym wtedy nie wyszła i go nie zabrała, dzisiaj tego fajnego kota by już nie było, na samą tą myśl robi mi się nieswojo...
cieszę się, że jest z nami i cieszy mnie, ze jest ogromna poprawa, ale jak długo jeszcze...
Łudzę się, że kastracja może coś dopomoże w tym temacie, sama nie wiem..

Zastanawiam się, czy przypadkiem moje dziewczyny nie lubią go , bo mu coś dolega?

Nie do końca jestem w temacie - co się przytrafiło Cudaczkowi?

Opisałam przybycie Cudaczka w połowie pażdziernika w swojej I cz. wątka, ale jak nie chce Ci się może szukać to tak w skrócie:)
Znalazłam kota pod moim płotem z przetrąconymi tylnymi łapkami i nieruchomo wiszącym ogonem.
Gdy go wzięłam na ręce, miałam wrażenie, że pogryzł go duży pies, bo był cały mokry, i z taką wersją pojechaliśmy do weta, po prześwietleniu okazało się, że ma uszkodzenia tylnich łap, wyrwany ogon :evil:

wysoką gorączkę i ogólne potłuczenia...
Najpierw wet go wyleczył ze stanu zapalnego, bo z kociem już było dosyć kiepskawo - nie wiadomo ile czasu tak chodził po ulicach -potem trzeba było amputować ogon, było nam trochę żal ogona, ale on dosłownie z dnia na dzien usychał, był wyrwany zaraz przy nasadzie już nie pamiętam przy którym kręgu, ale fakt, kocio uratowany, niestety nie miał do końca czucia, łapki szybko zaczęły się regenerować, doooopka jakby wolniej :ryk:

Ostateczna wersja kociego wypadku jest taka, że musiał go załatwić samochód, może siedział pod maską silnika, a doprawił pies...
Cudaczek pomimo takiego stanu w jakim się znajdował trzymał się dzielnie, bardzo chciał żyć i to mu się udało

Zwierzęta czują różne rzeczy, choroby również. U ludzi gdy czują, kładą się na chore miejsce. Jak jest z zwierzakami między sobą hmmm ciężko powiedzieć.
Może stronią, bo on młody, a one za poważne na malca, może po kastracji będzie lepiej.

Gdyby nie Ty Zuza Rambuś ganiał by teraz za TM. Brutalne ale prawdziwe :roll:

Zwierzęta lgną do dobrych ludzi, szukają u nich pomocy :ok:

Do mnie od zawsze lgnęły koty te chore i zdrowe. Nie wracając do domu przyczepiały się do mnie koty, odprowadzały mnie, czasem szukały schronienia. Tofi biegał po ulicy, ale to do mnie zawsze leciał na złamanie karku.
Kocica która zadomowiła się u nas w piwnicy też maukoliła pod drzwiami akurat wtedy kiedy ja wracałam do domu.
Bezdomny "batman" który jest za TM jak był chory przyszedł do mnie, a był to kot niepodchodzący do człowieka.

Mama od zawsze mówi mi, że za mną chodzą koty i lgną do mnie...

Dziwne jest jedno od kiedy mam Tofiego i wiem, że oboje z Kubusiem mają białaczkę, żaden kot nie "przyplątał" się do mnie, co wcześniej było dość częste. Owszem przychodzą, podchodzą, jednak są to koty zadbane. Nigdy te wymagające pomocy, czy potrzebujące schronienia.
Wiadomo, że w obecnej sytuacji żaden kot nie znalazł by u mnie schronienia, może czują :roll:

Ciesz się Zuza dobra kobieta z Ciebie to i Rambo wiedział do kogo pójść :ok:

AnnAArczyK pisze:Opisałam przybycie Cudaczka w połowie pażdziernika w swojej I cz. wątka, ale jak nie chce Ci się może szukać to tak w skrócie:)
Znalazłam kota pod moim płotem z przetrąconymi tylnymi łapkami i nieruchomo wiszącym ogonem.
Gdy go wzięłam na ręce, miałam wrażenie, że pogryzł go duży pies, bo był cały mokry, i z taką wersją pojechaliśmy do weta, po prześwietleniu okazało się, że ma uszkodzenia tylnich łap, wyrwany ogon wysoką gorączkę i ogólne potłuczenia...
Najpierw wet go wyleczył ze stanu zapalnego, bo z kociem już było dosyć kiepskawo - nie wiadomo ile czasu tak chodził po ulicach -potem trzeba było amputować ogon, było nam trochę żal ogona, ale on dosłownie z dnia na dzien usychał, był wyrwany zaraz przy nasadzie już nie pamiętam przy którym kręgu, ale fakt, kocio uratowany, niestety nie miał do końca czucia, łapki szybko zaczęły się regenerować, doooopka jakby wolniej
Ostateczna wersja kociego wypadku jest taka, że musiał go załatwić samochód, może siedział pod maską silnika, a doprawił pies...
Cudaczek pomimo takiego stanu w jakim się znajdował trzymał się dzielnie, bardzo chciał żyć i to mu się udało

To smutna historia Cudaczka :cry:

Ale spotkało go w życiu szczęście że trafił do ciebie.

Ale ten Cudaczek jest fajny. Zdjęcia świetne. :1luvu:

jasia0245 pisze:Ale ten Cudaczek jest fajny. Zdjęcia świetne.

Cudaczek jest cudnym kociem nie tylko fajnym :wink:

Jak się na niego patrzy to aż chce się go przytulić :1luvu:

Fajny z Cudaczka kocio:)
I taki przymilaśny, kiedy idę po niego, on już przebiera tak fajnie łapkami i drepcze jakby ugniatał kapuchę, no wręcz nie może się doczekać, kiedy go wezmę na ręce

I taki uczepiony w ludzia wędruje ze mną do góry

Nie wiem dlaczego, ale bardzo lubi być noszony i do tego tak pięknie mruczy, no prawie gada:)

Dzisiaj się narobiłam...
Zresztą moje porządki nie odbiegały za bardzo od tych "codziennych" jedynie były bardziej staranne :mrgreen:

I jutro będę sobie sprzątała, i po jutrze...może kiedyś wreszcie polubię te zajęcia :mrgreen:

Ale za to uwielbiam myć okna :1luvu:

Mam nadzieję, że już nie będzie za bardzo sypać śnieg, bo muszę je umyć...

Lalunia sprawdzała efekty mojej pracy:)
Obrazek

Czyściłam klosze od lampek nocnych i półkę, Lunka mi towarzyszyła, chyba zaintrygował ją zapach płynu :mrgreen:

albo kontrolowała czy nie odwalam fuszerki, nie wiem...za kotem nie nadążysz

cdn.

sprawdzała czy dobrze powycierałaś półkę z kurzu .... :lol:

Puszatku:)
chyba dobrze powycierałam, bo pretensji nie było

Miraclle:)
Basiu masz dużo racji w tym co piszesz:)
zwierzęta potrafią przeczuwać...coś w tym jest wyjątkowego...
wiesz, moja poprzednia Kropcia, na trzy dni przed jej odejściem tak się zaczęła do mnie przymilać, łasiła się, siadała mi na przeciw twarzy, trącała mnie łapą po policzkach, dwie ostatnie noce spała mi na głowie, nie odstępowała mnie na krok...tak jakby się ze mną żegnała, a ja za dwa dni miałam jechać na wesele chrześniaczki...
W końcu się zaczęłam zastanawiać co się dzieje...przez moment bałam się, że może się coś stać w czasie podróży.
Gdy wyjechaliśmy, kociaki i poprzedni jamniś zostały pod opieką córki i mojego brata...
wszyscy byli obecni, gdy Kropeczka uległa wypadkowi...miała rozciętą tylnią nóżkę, zięć z bratem wpadli w panikę, nawet nie szukali w mojej chałupie kontenerka tylko zawinęli kotuśkę w ręcznik włożyli do kartonu i do samochodu...
zięć z samochodu dzwonił do lecznicy i gdy przyjechali stół operacyjny już na nią czekał, kocicę zooperowali, wszyscy się cieszyli, że się udało...
My wróciliśmy na drugi dzień...myślałam, że mnie skręci z żalu...
Pojechałam do lecznicy, pozwolili mi wejść (był póżny wieczór), biedna leżała samiutka w klatce, spała po narkozie, ale ja patrząc na nią miałam złe przeczucia...wygłaskałam, wycałowałam i starałam się nie popłakać...
na drugi dzień o 11,oo mieliśmy ją odebrać.
Rano o 4,50 (bardzo dokładnie pamiętam) poczułam, że koteczka po mnie chodzi i ugniata kołdrę...obudziłam męża i razem doszliśmy do wniosku, że mi się przyśniło...
Nie mogliśmy się doczekać jej powrotu...więc mąż już po 9,oo rano pojechał po nią, tam dowiedział się, że pomimo reanimacji kotka odeszła...o 5,oo rano...

Kocia ma swoje miejsce w naszym ogrodzie...pod ulubionym świerkiem, gdzie zawsze przesiadywała...

Dwie Dziewczyny, Pan Pers, Jamniś i Cudak...Musia za TM:(

Kto przegląda forum