WĄTEK ILUSTROWANY. Lolek.

Joasiu, bardzo mi przykro [']

Jak to? Tak nagle...? Frycku, lato miało być Twoje...
Nie znałam Cię, Frycku, ale dzięki Twojej Pani jednak znałam, ba, byłeś mi bliski jak moje własne koty.
I byłeś naprawdę niezwykłym kotem. To forum bez Ciebie nie będzie już takie samo.
Oh, Frycku. :placz:

[']
Joasiu, niewyobrażalnie mi przykro.

Myślałam co u Was słychać.
Żegnaj Frycku

Bardzo współczuję

Tak trudno się rozstawać.

Bardzo smutno :cry:

Współczuję Joasiu....

Tak szybko?
Joasiu przytulam.
Nie wierzę.

Joasiu bardzo współczuję :cry:

Strasznie trudne są takie pożegnania :placz:

Serce pęka na milion kawałków , a żyć trzeba ...
Przytulam ♥

Już wracam do równowagi. Choć musi minąć jeszcze kilka dni zanim przestanę łapać się na myśli, że już czas na kroplówkę, na lekarstwo, na karmienie, na spacer, na przytulanie...

Dopiero teraz zdaję sobie sprawę z tego jaki Frycek był niesamowicie zaborczy w miłości do nas. Towarzyszył nam wszędzie i przeganiał inne koty, bo cały czas musiał mieć poczucie, że jest absolutnie najważniejszy. Ładował mi się na kolana, gdy tylko gdzieś przysiadłam. Łaził za mną bez przerwy. Uwalał się u nóg, gdy przystanęłam w ogrodzie czy kuchni. Ciągle było mu mało głaskania, tarmoszenia i noszenia na rękach. Mnie to zupełnie nie przeszkadzało, bo kochałam to jego psie przywiązanie. Sama szukałam jego obecności - odruchowo muskałam jego futerko, gdy spał zwinięty na fotelu, całowałam łebek na do widzenia czy dobranoc, na co zawsze odpowiadał mruczeniem

. Kiedy go zabrakło z godziny na godzinę, nie wiedziałam co ze sobą zrobić. Zostałam z tymi kroplówkami, lekarstwami, stosem przeróżnych puszeczek z karmą, która mu jeszcze jako tako smakowała i... z takimi nagle pustymi rękami...

Zamówiłam na jego grób niewielki głaz, na którym znajdą się słowa pożegnania. Wybrałam dwa krzewy parkowych róż, które posadzę obok miejsca, gdzie śpi. Niech każdego czerwca przewieszają się tam obsypane kwiatami. Czuję potrzebę zamknięcia tego w taki właśnie sposób. Myślę, że wtedy spokojnie i ostatecznie pogodzę się z tą stratą...

Dziękuję za Wasze wpisy i za Waszą serdeczną obecność, kiedy było mi bardzo ciężko.

przytulamy...

Piękny pomysł.
A na pogodzenie się trzeba czasu, to zresztą nigdy nie przechodzi do końca, ale przecież wiesz o tym.
Pokażesz kamień jak już będzie gotowy?
W miejscu, gdzie śpi mój pierwszy Pies, rośnie wielka paproć.

AYO pisze:Piękny pomysł.
A na pogodzenie się trzeba czasu, to zresztą nigdy nie przechodzi do końca, ale przecież wiesz o tym.
Pokażesz kamień jak już będzie gotowy?

Tak, Haniu, pokażę

Będzie gotowy za jakieś dwa tygodnie.

Ja już dawno zrozumiałam, ze wszystkie moje koty zostawiają w moim sercu blizny, bo kocham je zawsze ogromnie, ale są wsród nich takie gdzie te blizny są dłuższe i głębsze.
I są tez koty z forum, których często nie znałam osobiście, ale gdy odchodzą w swoich domach jest mi tak strasznie smutno jakby to mój osobisty kot odszedł. I Fryc był jednym z tych kotów .......

Dokładnie, Frycek był jednym z tych kotów, których się nie zapomina.
Miał niesamowitą osobowość, którą się wyczuwało nawet przez Internet. Wiem, że to brzmi głupio, co piszę, ale tak czuję.