Stella i Ciri, dziewczyny z Dublina cz. 2 - do zamknięcia

Coco tez tym ogonem to tak rusza randomowo

My sie smiejemy ze .. jak by nie byla od pierwszych dni zycia byla w domu gdzie byly koty i psy... i chyba cos wziela z tych psow

Bo u niej ogon nie pokazuje aktualnego stanu humorku... chodzi jej na prawo i lewo...a mruczy przy tym jak maly traktor.

Ooo, a ja własnie zauważyłam, że masz bloga! Jakos dotąd przegapiłam

Uwielbiam takie kocie traktorki

A u nas, cóż, po ponad tygodniu muszę to ogłosić oficjalnie: Ciri jest absolutnie zakochana w TŻ-cie. Mnie w miarę lubi, toleruje, czasem nawet podejdzie na głaski... ale jego uwielbia. Łasi się, mruczy, domaga głaskania, pakuje mu sie na kolana !

i tam zasypia, a jak się nie da, to chociaż spi koło niego na wersalce. I piszczy rozdzierająco, jak TŻ wychodzi do pracy. Zaczęło się to nagle, z dnia na dzień, po zdjęciu kaftanika ochronnego. Miłosć od... no, nie od pierwszego wejrzenia, ale od któregos tam z kolei :mrgreen:

Ja jestem głównie od karmienia i zabawy

Ten blog to tak slabo sie kreci musze do niego usiasc... ;|
Projekt z poczatku roku mnie zabil ... i chyba mam focha na IT

U nas Coco sie robi taki miziak... powoli... ale beddzie ogromnym miziakiem.

No coz.. no Koty zawsze sobie obieraja "Wlasciciela" U mnie jest meska solidardnosc. Pixor z M. to po prostu nierozlaczna para.
Cooco chyba sie sklania ku mnie, Nicia... no nie czarujmy sie woli M.

No coz...a le zauwazylam ze kotki czesto lgna do facetow... Misia u mojej mamy... tez... zawsze tylko Tata... tylko i wylacznie.

Czesc dziewczyny :1luvu:

Zdjecie w szafie mega! :1luvu:

U na tez kazdy dobrał sie do odpowiednich czynności!
Ja karmie i sprzątam, a maż zabawia i sprzata
:lol:

sprzątanie jest rozłożone na dwa bo tyle potrafi byc :strach:

KatS pisze:Szafowe łóżko piętrowe:

Jakie fajne! Witajcie Kochane1 imy nie lubie. Bo nie, ciepłolubna jestem, o. :mrgreen:

Hej Dziewczynki
Hahaha - pytam męża jak sie mowi po polsku poprawnie na Panią mieszkająca w Irlandii?
Odp "Irnaldka"
a jak w liczbie mnogiej?
"irlandczyczki"

:ryk:

Także witam was irlandczyczki :lol:

Hej wszystkim! :mrgreen:

U nas był weekend faktycznie irlandzki, a więc tutaj krótka relacja od "Irlandczyków":

Pogoda dopisywała, więc ruszylismy w drogę - na południe, do hrabstwa Wexford, truskawkowego zagłębia kraju:

Był emigracyjny statek - jeden z wielu tzw. coffin- ships, którymi Irlandczycy wyruszali do Nowego Swiata, by uciec przez głodem i nędzą:

I dawna Irlandia:

I przyrodniczo też było:

A na sam koniec, w domu, czekały dwa koty, które tak się stęskniły, że ledwo dziobnęły swoje jedzonko w miskach i czuwały w przedpokoju

Wycieczka ekstra i zdjęcia też ale nie ma nic lepszego jak dwa stęsknione i czekające w przedpokoju koteczki.

Robinek

Widzę, że Wy też nie próżnowaliście i wykorzystaliście pogodę.
Powiem Ci że ja jestem tak zmęczona fizycznie, że normalnie jak bym się położyła, to bym spała do jutra :mrgreen:

Ale co w głowie.. jaka lekkość, ład, haj, to moje

Powrót do takiego domu musi był bardzo miły, nie inaczej :1luvu:

Owszem Aiu, robinek słodki

Bardzo lubię rudziki, są takie delikatne, małe puchate kulki, no i do tego te kolorki

A powrót do kotów to cos wspaniałego...

Dzisiaj za to samopoczucie jakby ktos ze mnie upuscił powietrza, nie mam siły. Miałam reaktywować po tygodniu przerwy siłownię ale po prostu tego nie widzę. Może jutro...

Ale zdjęcie udało Ci się strzelić pierwsza klasa

Nie wiem jak z nieśmiałością Irlandzkich robinków, ale tutejsze rudziki są dość płochliwe i na mojej fotce to tylko niewyraźna smuga z daleka... Ale dążę do ideału i kiedyś będę miała podobne zdjęcie do Twojego :mrgreen:

Z tym zmaganiem się, to dobrze wiem o czym piszesz.. u mnie każda aktywność jest poprzedzona walką z samą sobą.
Ale się trzymamy!

Ha, to zasługa aparatu, bo on wcale nie był blisko. Ale zrobiłam maksymalny zoom - ciężko było zrobić fotkę, bo przy tym powiększeniu każde drżenie kamery przesuwa obraz i parę razy zgubiłam rudzika z tego powodu - ale się udało

Strasznie mnie cieszy ten aparat, jest mały i leciutki, w obsłudze banalny jak konstrukcja cepa i dla moich potrzeb w sam raz. Rudziki jak widać chwyta

Z tą siłownią to jest tak, że jak już pójdę i powyciskam z siebie siódme poty, czuję się super. Tylko zebrać się i wyjsć to jest męka.
Ale dzisiaj się po prostu do bani czuję, nie dam rady. To jest takie znużenie/ zmęczenie chorobowe, rozkłada mnie na łopatki. Nawet nie posprzątałam mieszkania, a w moim przypadku to najlepszy wskaźnik, że nie jest dobrze

Stella i Ciri, dziewczyny z Dublina cz. 2 - do zamknięcia

Kto przegląda forum