Mam Szczypiorki, Nero-szkolenie psa czy mnie?

Mam dlugowlosa Jagusie wnoszaca bloto z podwórka w ilosciach hurtowych....wiec podziwiam odwage jasnych podlog.......moje ciemniejsze wyciram po kazdej wizycie Jagi czyli jakies trzy razy dziennie....nie lubie jak mi piach szelesci pod nogami.

A jak sie myja te plytki? Dobrze?

Ja dzis maluje sufity....musialam w pokoju najwiekszym......wzielo mnie dodatkowo na kuchenny.....teraz pojde do kompletu pomalowac lazienkowy :smokin:

...w nocy czasem ogarnia mnie szal pracy... :ryk:

http://dragcave.net/user/MiriXX1

Nie wiem, jak to możliwe, ale pierwszy raz zobaczyłam Burka.
To kwintesencja kociej urody. Dla mnie.

Piękną masz kuchnię.

Ale Burek ładniejszy.
Tęsknię za takim kotem :oops:

Femka pisze:ale że co, dopatrzyłaś się, że kanapa dla Burka nie dość wygodna czy co?

nie no, tak sobie skojarzylam z wizyta u psychoanalityka :wink:

jak bede znow w Lodzi to Cie nawiedze of kors
ale nie komisyjnie :twisted:

Femka pisze:Postanowiłam, że pojadę sobie na jakieś tygodniowe spa. Tylko muszę sobie fajne miejsce znaleźć.

MaybeXX pisze:Nie wiem, jak to możliwe, ale pierwszy raz zobaczyłam Burka.
To kwintesencja kociej urody. Dla mnie.

Piękną masz kuchnię.

Ale Burek ładniejszy.
Tęsknię za takim kotem

Zapakować? :mrgreen:

Anulka, płytki chłoną brud natychmiast, w dodatku czyszczę je tylko mopem parowym, bo chemia sobie z nimi nie radzi.

Trwam w przerażeniu kuchnią, ale trochę mnie Femka uspokoiła :mrgreen:

U mnie też bywa sterylnie - jakieś 3 do 10 minut po sprzątaniu

ŁĄczę się w bólu na tle bagna robionego przez psi łapy! Właśnie przemyśliwam przebudowę łazienki: rezygnacja z wanny i wybudowanie takiej kabiny, żeby Burki oba jednocześnie mogły mieć płukane łapy...

Sory, Femko,

ale się ucieszę, że Gutek tu jest!!!!

Edit: Mialam przez chwilę kota.
Gutek zrobiła wspaniałą rzecz....

Femka masz przepieknę kuchnię. I bardzo fotogeniczne zwierzątka :mrgreen:

Aż się boję, czy znowu czyms nie podpadnę :twisted:

Myślę, że kuchnią możemy się zachwycać bez ryzyka, że Femka ją zapakuje :lol:

MaybeXX pisze:Nie wiem, jak to możliwe, ale pierwszy raz zobaczyłam Burka.
To kwintesencja kociej urody. Dla mnie.

Dla mnie też.
Ja już dawno mówiłam, że Burek jest piękny.
I żadnego pakowania się nie boję.
Obiecanki cacanki... :mrgreen:

Kuchnia bardzo ładna.
Jakoś tak kolorystycznie się dobrze z Menelem komponuje.
Jakby pod tego kotka robiona.

jaaana pisze:Myślę, że kuchnią możemy się zachwycać bez ryzyka, że Femka ją zapakuje

jaaana pisze:Myślę, że kuchnią możemy się zachwycać bez ryzyka, że Femka ją zapakuje

W sumie... to mogłaby. Szczególnie te tulipany :mrgreen:

Dorota pisze:Sory, Femko,

ale się ucieszę, że Gutek tu jest!!!!

(...)

Ja też się bardzo cieszę, że Gutek tu jest razem ze swoimi psiurami :1luvu:

mimbla64 pisze:(...)

Kuchnia bardzo ładna.
Jakoś tak kolorystycznie się dobrze z Menelem komponuje.
Jakby pod tego kotka robiona.

Poniała aluzju :201424

Z Menelem jest tak: muszę go wyadoptować i zrobię wszystko, co w mojej mocy, żeby znaleźć mu bardzo dobry dom. Tyle oficjalnie.
Nieoficjalnie prawda jest taka, że ta adopcja jest coraz mniej możliwa. Wcale nie dlatego, że nikt nie zajmie się nim tak, jak ja, bo istnieją dziesiątki jeśli nie setki domów, które są w stanie poświęcić mu znacznie więcej uwagi i dać o wiele lepsze życie niż ja. Ale... prawdopodobnie się mylę, prawdopodobnie w sposób nieuprawniony uczłowieczam Menela... wydaje mi się, że po miesięcznej niewoli w jednym z pokoi mojego domu, on mimo wszystko zaufał, że po wypuszczeniu drugi raz go nie zamknę. Wrócił, choć mógł pójść na swoje poprzednie miejsce, gdzie miał gwarancję wolności i swobody z pełną miską (bo przecież był regularnie karmiony). Wrócił mimo, że prawdopodobnie po odzyskaniu wolności odwiedzał swoje poprzednie miejsce, w którym nikt nie dręczył do zastrzykami, cewnikiem, tabletkami, kąpielami. Nie wiem, czy będę miała siłę oddać go komuś. Nigdy nie miałam podobnych dylematów. Każdy tymczas, który do mnie trafił, był wykopywany do własnego domu natychmiast, gdy się do tego nadawał. Owszem, po każdym przez chwilę było mi smutno, ale bez dramatu. Szybko wracałam do codzienności i cieszyłam się spokojem, brakiem zamieszania itp.
Już raz mi się coś takiego zdarzyło. Gdy w 2007 r. ściągnęłam z Katowic bardzo chorą Milusię. Wetka mnie od razu uprzedziła, że nie wie, czy uda się kotkę wyciągnąć z zapalenia płuc. Wtedy też wiedziałam, że Miluśka zostanie u mnie.

Naprawdę nie wiem, jak będzie.