Cynamonowo-waniliowy świat cz. 2, czyli JAK TO SIĘ ZACZĘŁO

Sarah DeMonique pisze:Bijam łapką, bijam. Gorsza nie jestem. Gupek mnie czasem goni i czasem gryzie, ale wtedy Duzi go zapinają. A potem sie lizamy i jest dobsze.

Wanilka bijająca

Jezdeś dzielmna, Wanilko, i jezdem z cię dumna! Lizam cię po uszkach
Książniczka Ofelja

podłączam się i ja do czytania, Sarah tak często nawiedza mój wątek że aż mi głupio że do tej pory się tu nie znalazłam..

ale już jestem

głaski dla Przyprawowców

Moje co-rano wygląda tak, że po przygotowaniu herbaty, ustawieniu Młodego do pionu przy ubieraniu (wieczne "mamo nie chce mi się" się zaczęło) oraz ubraniu samej się siadam zawsze chociaż na chwilę, żeby pomiziać Wanilkę. Dziś włączyłam sobie dodatkowo TV, pożegnałam chłopców, jak wychodzili do szkoły i usiadłam. Zaraz potem przyszła do mnie kicia i mrucząco zaczęła sie dopraszać o głaski, a ja ją wzięłam, utuliłam i zasnęłam.
I obudził mnie dopiero mąż, jak przyszedł. Obrazek musiał być sielski, bo prócz Wanilki obok mnie jeszcze się Cynamon ulokował i tak sobie we trojkę drzemaliśmy...
No i spóźniłam się do pracy :/

Ależ .. słodki musiał być to widok .. śpiąca Ty Aniu, obok Ciebie Wanilka i Cynamon :1luvu:

a to, że się spóźniłaś - no zdarza się

Ojtam ojtam, mam nadzieję, że gdy wyjaśniłaś szefowi, że drzemałaś z dwoma kotami to wykazał się zrozumieniem :ryk:

Też tak myślę,że uznał,ze nie widział tego spóźnienia :mrgreen:

Extra się czyta takie scenki :1luvu:

Sarah DeMonique pisze:No i spóźniłam się do pracy :/

Ale warto było! :1luvu:

Pozdrawiamy Anię i jej Rodzinkę ,oraz Kotki Wielosmakowe

Otóż jestem i wyjaśniam: mój szef ni3e lubi kotów.

No bo kiedyś zamieszkał z taką jedną Kasią i jej kotem i okazało się, że ma alergię (szef, nie kot!) i dał Kasi wybór i Kasia wybrała... kota. Od tej pory szef jest zwolennikiem słoni w zoo.

Utonęłam w obowiązkach. Generalnie nadszedł ten czas, kiedy odstresowuję się "inaczej" - tutaj więcej szczegółów: http://www.przetarte-szlaki.blogspot.com/

Lecam do Was. Nie piszę, ale regularnie czytam. Mam nadzieję, ze wyczuwacie moją obecność

Sarah DeMonique pisze:Moje co-rano wygląda tak, że po przygotowaniu herbaty, ustawieniu Młodego do pionu przy ubieraniu (wieczne "mamo nie chce mi się" się zaczęło) /

Hehehehe a ile ma lat Młodzież? Moja Młodzież w lutym kończy 15 i wygląda to tak, że jak jestem w pracy i dzwonię żeby zbudzić to nie odbiera i twierdzi potem że zaspał albo wogóle nie poszedł do szkoły bo nic nie słyszał :mrgreen:

A teraz jak jestem w domu to jak go budzę , wyróżnić można następujące etapy:
1. Jęczenie i zawodzenie pod kołdrą
2. Etap padalca czyli nie żyję, nie słyszę, nie widzę, życie ze mnie umknęło
3. "NO JUŻŻŻ WSTAJEEE!!!!!"
4. Chrapanie
5. Brzuch mnie boli
6. Sprawdź czy mam gorączkę
7. Odganianie się od kota który mi pomaga i go budzi
8. Łaskawe powstanie z posłania
9. Maksymalne ociąganie się , przedłużanie porannej toalety
10. Śniadanie
11. Koniec mojej cierpliwości, wylatuje na kopach do szkoły i ma 5 minut na dotarcie do niej bo przecież to by było niemożliwe, żeby wyszedł przed czasem.

I także tak... :ok:

To mój syn miał taki etap jakoś w tamtym roku, że wieczorem kładł się spac zupełnie zdrowy, natomiast rano był cięzko chory - a to brzuch go boli, a to ma straszny duszący kaszel, a to znowu głowa itp. Ale nie ze mną te numery

Chciałam wszem i wobec oznajmić, że brakuje mi Tu wypowiedzi Anny!
I powiedzieć, że na PT prężą się moje nowe pufy, które czekają na swojego kota... :twisted: