"I tak człowiek trafił na kota..."

issey32 pisze:Bo koty muszą być trzy... co najmniej trzy

I nie dość, że małych rozmiarów, to jeszcze kołdrę zabierają

Ale wiesz, ten o ktorym oni mówią to jest taki wirtualny. "Masz kota w glowie." Tak to wygląda.

I żeby nie było, że nie ostrzegałem. To jest już na drzwiach wejściowych. A na tapczanie Odik, Albert gdzieś się szwenda, menda. Trochę łajza jest, no jest. A w dodatku ostatnio bardzo lubi się przede mną chować.
Tak na przykład:

"Paczący karton."

Te trzy to właśnie włącznie z tym wirtualnym... którego pewnie nie jeden (jeśli nie wszyscy tutaj) z nas ma

Z powodu nieobecności miałam spore zaległości w czytaniu wątku i gdy dzisiaj w pracy nadrabiałam zaległości, to prawia poplułam ze śmiechu monitor, a koleżanka z pokoju obok przyszła zobaczyć czemu smieję się sama do siebie :lol:

Ten wątek jest boski!!!

Super się czyta! :ok:

A 3 koty -REALNE :mrgreen:

-to świetna liczba!

Popieram przedpiszczynię!

Witam poniedziałkowo
Obrazek

Watek super , bardzo lubie sie tu pokręcić .Villentretenmerth mam nadzieje że będziesz pisał często i dużo

))

Czasami muszę trochę pracować, ale postaram się. Zwłaszcza, że wątek już powinien objąć DWA piękne i dorodne kocury - bowiem od tygodnia (jak zapewne niektórzy już wiecie) mieszka z nami Odik - kot, który z miasta Łodzi pochodzi, że tak klasykiem, klasykiem...

ciekawy wątek, czasami poczytam

Przycupnę w kąciku, bo teksty świetne. Czytając poprawiłam sobie poniedziałowy nastrój.

Villentretenmerth pisze:

"Paczący karton."[/color]

pięknie mu z kartonu paczy :1luvu:

można by powiedzieć,
piękny paczka :1luvu:

Mimo że paczy z dołu, mam wrażenie jakby paczył z góry ;P

issey32 pisze:Śpię powyginana w ósemkę, bo dziewczyny moje układają się z każdej strony. A jak wstaję w nocy do toalety, to wyślizguję się spomiędzy nich, coby królewien nie obudzić... hmmmm...

Villentretenmerth pisze:Jak już się z trudem wygrzebię i włożę kapcie to ten łobuz się budzi, wstaje i idzie się napić wody albo powyglądać oknem. Jakby nie mógł chwilę wcześniej!

Jak miło wiedzieć, że nie tylko ja tak mam.. :ryk:

Moje stado znosi ze spokojem moje starania, by na nie nie wleźć, kiedy w nocy czy rano muszę się wygrzebać spod nich by wstać, ale kiedy już uda mi się żadnego nie uszkodzić, przebudzają się na dobre i lezą za mną (lub idą tuż przede mną, tak bardzo przede mną, że nie mogę iść) wężykiem wszystkie razem, do łazienki, do pokoju, gdzie ty Kajusie.. :lol:

Paczący kot jest piękny jak nie wiem co :kotek:

Kot już był. Wspaniały, przemiły, kochany przez wszystkich moich bliskich dachowy buras Albert. W zasadzie nie brakowało nam niczego. Przypadkiem wszedłem na tę stronę szukając czegoś o kotach. Nie zdawalem sobie sprawy z ogromu nieszczęść jakie tu znajdę. Nie przypuszczalem jakim potworem może być człowiek dla małych, w niczym mu nie zagrażających stworzeń. Po prostu - nigdy o tym nie pomyślałem! Przecież takie rzeczy się nie zdarzają! Nie mogą!
Mogą. Niestety mogą.
Cóż robić? Uratować cały świat? Temu nie sprosta nawet smok Villentretenmerth!
Moglem ochronić malutki świat. Świat kota.
Kot Odi spojrzał na mnie ze zdjęcia oczami Audrey Hepburn. Obijałem się o ściany jakieś trzy dni ale już wiedzialem "Albert dostanie towarzysza - w sobotę zasuwasz do Łodzi!"
No i tak się stało.
Dwa piękne kocury panoszą się w domu. Darowałem Odiemu to, że wyfuknął z mojego łóżka Alberta. Daruję mu to, że chrapie jak pijany murarz. Daruję Albertowi to, że zjada swoją michę a potem z zemsty wyżera Odikowi drugą. Daruję mu nawet to, że po tym rzyga jak kot. Ale obudzić się pomiędzy dwoma rozespanymi i zadowolonymi z życia kotami to jest... No to jest po prostu MIŁE.

Villentretenmerth pisze:Ale obudzić się pomiędzy dwoma rozespanymi i zadowolonymi z życia kotami to jest...

...

Villentretenmerth pisze:Kot już był. Wspaniały, przemiły, kochany przez wszystkich moich bliskich dachowy buras Albert. W zasadzie nie brakowało nam niczego. Przypadkiem wszedłem na tę stronę szukając czegoś o kotach. Nie zdawalem sobie sprawy z ogromu nieszczęść jakie tu znajdę. Nie przypuszczalem jakim potworem może być człowiek dla małych, w niczym mu nie zagrażających stworzeń. Po prostu - nigdy o tym nie pomyślałem! Przecież takie rzeczy się nie zdarzają! Nie mogą!
Mogą. Niestety mogą.
Cóż robić? Uratować cały świat? Temu nie sprosta nawet smok Villentretenmerth!
Moglem ochronić malutki świat. Świat kota.
Kot Odi spojrzał na mnie ze zdjęcia oczami Audrey Hepburn. Obijałem się o ściany jakieś trzy dni ale już wiedzialem "Albert dostanie towarzysza - w sobotę zasuwasz do Łodzi!"
No i tak się stało.
Dwa piękne kocury panoszą się w domu. Darowałem Odiemu to, że wyfuknął z mojego łóżka Alberta. Daruję mu to, że chrapie jak pijany murarz. Daruję Albertowi to, że zjada swoją michę a potem z zemsty wyżera Odikowi drugą. Daruję mu nawet to, że po tym rzyga jak kot. Ale obudzić się pomiędzy dwoma rozespanymi i zadowolonymi z życia kotami to jest... No to jest po prostu MIŁE.

"I tak człowiek trafił na kota..."

Kto przegląda forum