"I tak człowiek trafił na kota..."

Villentretenmerth pisze:Odik dorównuje mu wzrostem (nawet jest troszkę wyższy - bo ma nadzwyczaj dlugie łapki] i długością ogona ale nie jest aż tak ofuterkowany.

Maru chodził zimą po dworzu, musiał się przystosować

Jak raz na jakiś czas wrzucisz Odiego do lodówki, to footerko mu zgęstnieje :smiech3:

Odisia do lodówki? Odisia?! Ooo nie. On ma specjalny immunitet. W lodówce to on już pewnie siedział. Już nie. Więcej nie. Nawet dla żartu nie.
Choć przyznać trzeba - nie omija żadnej okazji zajrzenia do środka. Dobrze wie co jest w lodówce, i potrafi ukradkiem coś wyciągnąć - tak chyłkiem, pod łokciem. W tym jest miszczu

Nie dla żartu, tylko celem wzmocnienia okrywy włosowej :mrgreen:

To już może lepiej jakiś szampon na to futro? Choć w zasadzie po co? To nie Syberia. Moje kocurki zyskaly spokojne, wygodne i bezpieczne życie ale straciły wolność. Tu, gdzie mieszkam nie ma mowy o wychodzeniu. Nie przeżyłyby trzech dni.

Z tego co zauważyłam, wielu kotom wcale się na tą "wolność" nie śpieszy :kotek:

agusialublin pisze:
Dorota pisze:
Villentretenmerth pisze:Łapką wyciąga, rzeczywiście. I jak zje swoje (w tym jest pierwszy) to penetruje cudze miski. (...)

Wszak: Wszystkie miski są nasze!

Talerze, półmiski, garnki, kubki, szklanki itp itd...

Maru wyznaje pwenie jedyną słuszną zasadę:
co je moje, to je moje,
co je Twoje to je nasze :mrgreen:

Na futerko najlepsze sa witaminy/pasty z biotyną

I dobre jedzenie.
To wszystko jednak dopiero będzie widac na kocim futrze dopiero po 6 miesiacach podawania ... Futerko potrzebuje czasu na regenerację.

Witam Villena,
łapki – noski z Albertem, Odikiem i Maru

- trzema muszkieterami :kitty:

To ja Cynamon. Postanowiłem się pokazać i przedstawić, aby Villen nie myślał, że mi z tymi babkami jest tak bardzo źle. One tylko czasami są humorzaste, ale przeważnie nic ode mnie nie chcą, mam wiec święty spokój, żarełko oraz kolana pańci i mizianki, kiedy tylko o nie się upomnę.
Chłopaki, sami zobaczcie na tych fotkach. Czy tak wygląda zestresowany Cynamon ?

Nawet ta mała @ Tośka, co zawsze coś do mnie miała, ostatnio jakoś odpuściła

Avian.
On ma dobre futerko. Gęste, lśniące, dobrze utrzymane. Nic mu nie brak.
Próbowałem przymierzyć mu obróżkę (moje koty noszą obróżki tylko po to, aby sygnalizować w razie czego "...nie jestem bezdomny! Ktoś na mnie czeka! Tu jest telefon! Zadzwoń proszę!") i co? I za mała się okazała. Niezłą posturę ma ten zawodnik. Trzeba znaleźć większą. Hehe. Fajny zapaśnik z niego. Supercat.

Kotino.
-Witamy Cynamonie :kotek:

Ta piękna tricolorka to "mała małpa"?
Mamy coś podobnego. Te wiklinowe budki. Ale ich nie lubimy. Bo my nie lubimy podróży, wrzeszczymy całą drogę tak, że Duży wsadza sobie w uszy słuchawki. Kiedyś nawet Pan Policjant się zdziwił co tak lamentuje w aucie. A to my byliśmy. Pełne auto wrzasku.

No faktycznie, prawdziwie cynamon. Jakby lekko poprószony cynamonem. Zjawiskowy kot. Śliczny.

Villentretenmerth pisze:Kotino.
-Witamy Cynamonie
Ta piękna tricolorka to "mała małpa"?
Mamy coś podobnego. Te wiklinowe budki. Ale ich nie lubimy. Bo my nie lubimy podróży, wrzeszczymy całą drogę tak, że Duży wsadza sobie w uszy słuchawki. Kiedyś nawet Pan Policjant się zdziwił co tak lamentuje w aucie. A to my byliśmy. Pełne auto wrzasku.

No faktycznie, prawdziwie cynamon. Jakby lekko poprószony cynamonem. Zjawiskowy kot. Śliczny.

1 - Tak, mała i zadziorna do tego z ADHD :mrgreen:

2 - Dokładnie tak wyglada :ok:

Dzięki

Maru ma gęste - myślałam o ofutrzeniu Odika :kotek:

Kotino.
Ja takie dziwaczne skojarzenia mam. Maru też od pierwszego spojrzenia wyglądał dla mnie jak przekrojony makowiec. Patrzę teraz na Niego - i On taki jest! Makowiec! Marutek - Makowiec.
Avianku.
Odik daje radę. Ma ładne futerko. Dość długie, choć szorstkie, ale z cieplym delikatnym podszyciem. Tam gdzie białe - wyraźnie delikatniejsze, wręcz pluszowe, jedwabiste. Maru jest tak pośrodku - futerko delikatniejsze niż Odiś i gęstsze, ale do Alberta mu jednak daleko. Albert nosi na sobie istne sobole. I nic o tym nie wie.

Dzięki tym różnicom mogę je rozpoznawać nawet w kompletnych ciemnościach.

Villentretenmerth pisze:(...)
A tu już Rezydent. Przeprowadził się z piwnicy na pokoje.

Kocham minę tego kota... Maru zawsze ma taką miłą, ale lekko nadętą minę co wygląda przeuroczo.
On tak trochę jak Marek Grechuta w piosence : " Nie dokazuj miła, nie dokazuj, przecie nie jest z Ciebie znowu taki cud" :dance:

patrzy na człowieka.
Maru jest osobną kategorią kota.
On nawet łapki ma takie... no inne... pulchniaste podusie.
I wygląda na takiego sybarytę, co to na pierwszym miejscu jedzonko, na drugim jedzonko, na trzecim mizianki - ale szybko powraca do myśli o pierwszym i drugim .
Maru i Maru u mnie jak zdarta płyta :mrgreen:

- wiem jestem nudna - może Odik i Albert mi wybaczą.

Piąta czy szósta rano - nie wiem, bo i tak jestem zombie o tej porze - nie dogadasz się...
"Tuk, frututututuk! Tuk, frututututuk! Tuk, frututututuk!" (zabawka Maru - prezent od Avian)
Albert! Litości! Nie teraz! Śpię jeszcze!
"Tuk, frututututuk!"
Albert! Ogon Ci oberwę!
"Tuk, frututututuk!"

Rozklejam z trudem oczy i widzę zdziwionego reprymendą Albertosa obok siebie, na łóżku.
"Tuk, frututututuk!"
Odika nie interesują zabawki. Więc kto?!

Tak jakby przez mgłę, widzę przy zabawce faceta w białych skarpetkach. Maru? Maru!?
Ano Maru.
Całkiem zadomowiony.

Ale te jasełka nad ranem to trzeba przesunąć. :wink:

O co Ci znowu chodzi?
Dba, żebyś do pracy nie zaspał

"I tak człowiek trafił na kota..."

Kto przegląda forum