Mi się dzisiaj śniło, że siedziałam na kwiecistej łące - nagle podleciały do mnie dwa koteczki: Norbiś i Mokate - spojrzały i pobiegły się dalej bawić. Piękny sen
były zdrowe i szczęśliwe... szkoda, że to tylko sen...A rodzice znowu prosili o pokazanie fotek Magnolii - już się nie mogą jej doczekać... no i znowu wspominki, na której części dywanu co robiła Mokate, a co Norbiś... chyba sprawdza się to, co im powiedziałam zanim przywiozłam Mokate: że uwielbiają koty tylko jeszcze o tym nie wiedzą
teraz myślą, co będzie lubiła jeść, gdzie siedzieć, czy jej się tu spodoba itd. - zadziwiają mnie: okazuje się, że własnych rodziców chyba nie znam 
ale muszę zdemontować ten element, bo mam schizę, że jak metal odpadnie, bo przecież śruba i stelaż nie są na zawsze, to może być wielka krzywda, poza tym, jak on już się usadowi, to jest na samej górze, to rusztowanie wygina się o kilka stopni w bok 
pamiętam jak mój brat przed przyjazdem dzieciaków bał się, czy kotek im czegoś nie zrobi i mówił, że dzieci panicznie boją się kotków, piesków itp. - wtedy mu powiedziałam, że prędzej się boję o kotka niż dzieci, bo one są większe od Mokate... na szczęście było dobrze (od małego wpaja dzieciom szacunek do najmniejszego nawet kwiatka i miłość do zwierzątek). Piszę o tym, bo nieraz czytam jak ludzie się boją, że będą mieli dziecko i kot mu coś zrobi, więc pozbywają się kotka... smutne, ale się zdarza i to nie tak rzadko.
A teraz się pucuje 
jest bardzo mądra. Widzę, że ma trochę psi charakter, tam gdzie człowiek, tam ona, także fajnie, że ktoś będzie w domku przez cały dzień 
