Moje koty XIX. Druid ['] Zawieszka ['] Dżygit [']

[Lifter]

Mam też taką smutną refleksję. Robiłam kotom badania profilaktyczne, czasem częściej niż raz do roku. I nic to nie dało Nic nie udało się wcześniej wykryć, niczemu zapobiec, żadnego nie uchroniłam przed śmiercią gdy nagle zaatakowało choróbsko. Oczywiście nadal będę robić badania, ale nie ukrywam, że ta bezsilność, której doświadczyłam jest okropnie frustrująca

Spadchoron nie zawsze ocala zycie pilota ale zdecydowanie zwieksza jego szanse przezycia gdy go ma.
Takie badania czasem pomoga, czasem nie. Ale zawsze sa jakims plastrem na nasze sumienie. Bo nie ma zadreczania sie "a jakby moze zrobila mu badania chociaz raz to roku to moze...".

[meg11]

Ależ przyniosło! Twoim kotom super życie

Dokładnie.

[MaryLux]

To prawda. Dla mnie ważne było też to, że mogłam być z moimi kotami do ich ostatniego oddechu. Nie wiem, czy one o tym wiedziałam, ale ja czułabym się okropnie, gdybym z nimi nie była

[meg11]

To prawda. Dla mnie ważne było też to, że mogłam być z moimi kotami do ich ostatniego oddechu. Nie wiem, czy one o tym wiedziałam, ale ja czułabym się okropnie, gdybym z nimi nie była

Ale uczucie kiedy głaszczesz i całujesz umierającego kota jest straszne.

[Gosiagosia]

[MaryLux]

To prawda. Dla mnie ważne było też to, że mogłam być z moimi kotami do ich ostatniego oddechu. Nie wiem, czy one o tym wiedziałam, ale ja czułabym się okropnie, gdybym z nimi nie była

Ale uczucie kiedy głaszczesz i całujesz umierającego kota jest straszne.

Bez tego byloby mi jeszcze gorzej

[Lifter]

Sam nie wiem co byloby lepsze.
Zaluje ze nie bylo mnie gdy oddalem w rece lekarza swoja kotke (ale mialem wtedy 18 lat i ryczalem jak bobr) a ona patrzyla na mnie wzrokiem "nie zostawiaj mnie", a ja wyszedlem poza gabinet.
Ale nie chce tez pamietac ostatnich chwil Kocia, Kropka/Kropki (pieciodniowe malenstwo; nazwalem potem Kropka Kropkiem bo mial podobne ubarwienie), Mopika. Ale pamietam, doskonale pamietam.
I to i to sprawia mi bol.
Do dupy to wszystko.

[MaryLux]

Sam nie wiem co byloby lepsze.
Zaluje ze nie bylo mnie gdy oddalem w rece lekarza swoja kotke (ale mialem wtedy 18 lat i ryczalem jak bobr) a ona patrzyla na mnie wzrokiem "nie zostawiaj mnie", a ja wyszedlem poza gabinet.
Ale nie chce tez pamietac ostatnich chwil Kocia, Kropka/Kropki (pieciodniowe malenstwo; nazwalem potem Kropka Kropkiem bo mial podobne ubarwienie), Mopika. Ale pamietam, doskonale pamietam.
I to i to sprawia mi bol.
Do dupy to wszystko.

Do dupy. Ale ja nie mogłabym spokojnie spojrzeć w lustro bez tej ostatniej sekundy razem

[Katarzynka01]

Ależ przyniosło! Twoim kotom super życie

Miło, że tak myślisz, mam nadzieję że i one tak myślały

Kasiu badania badaniami a jak ma się coś stać to i tak się stanie.
W zeszłym roku odeszła mi w ciągu 2 minut Wasylisa jeden miau i pozamiatane, teraz Pusia była leczona, dawałam leki i rano zaczeła się przewracać kilka minut i ....
Nie jesteśmy w stanie nic zrobić jak ma się coś stać.
I tyle.

Ano właśnie. Tak umarł Drusio, tak umarła Zawieszka. Oba przebadane, oba zdrowe, kilka minut i było po nich

Takie badania czasem pomoga, czasem nie. Ale zawsze sa jakims plastrem na nasze sumienie. Bo nie ma zadreczania sie "a jakby moze zrobila mu badania chociaz raz to roku to moze...".

To właśnie te słowa klucze "plaster na nasze sumienie". I tylko, albo może aż. Już sama nie wiem

Reszty postanowiłam dokładnie nie cytować, nie odpowiadać szczegółowo. Sama sprowokowałam taka dyskusję i się najnormalniej zdołowałam.
Konkluzja jest jasna - do dupy to

[jozefina1970]

Podobno rozmowa pomaga... Ale nie chcę myśleć o tym, co będzie jak stracę kogoś bliskiego zwierzę, człowieka... W grudniu zmarła moja przyjaciółka, na razie nie wiem, czy mi coś pomaga, raczej nie...

[Jarka]

Podobno rozmowa pomaga... Ale nie chcę myśleć o tym, co będzie jak stracę kogoś bliskiego zwierzę, człowieka... W grudniu zmarła moja przyjaciółka, na razie nie wiem, czy mi coś pomaga, raczej nie...

Nie byłam w stanie z nikim o tym rozmawiać przez bardzo długi czas.

[jozefina1970]

Podobno rozmowa pomaga... Ale nie chcę myśleć o tym, co będzie jak stracę kogoś bliskiego zwierzę, człowieka... W grudniu zmarła moja przyjaciółka, na razie nie wiem, czy mi coś pomaga, raczej nie...

Nie byłam w stanie z nikim o tym rozmawiać przez bardzo długi czas.

Jarka, dlatego właśnie napisałam podobno. Mnie też pomaga średnio jak to introwertykowi.

[Jarka]

Podobno rozmowa pomaga... Ale nie chcę myśleć o tym, co będzie jak stracę kogoś bliskiego zwierzę, człowieka... W grudniu zmarła moja przyjaciółka, na razie nie wiem, czy mi coś pomaga, raczej nie...

Nie byłam w stanie z nikim o tym rozmawiać przez bardzo długi czas.

Jarka, dlatego właśnie napisałam podobno. Mnie też pomaga średnio jak to introwertykowi.

Tak, ja mogę rozmawiać o takiej stracie dopiero jak ją przerobię w sobie. A to trwa długo.

[Katarzynka01]

Podobno rozmowa pomaga... Ale nie chcę myśleć o tym, co będzie jak stracę kogoś bliskiego zwierzę, człowieka... W grudniu zmarła moja przyjaciółka, na razie nie wiem, czy mi coś pomaga, raczej nie...

Nie byłam w stanie z nikim o tym rozmawiać przez bardzo długi czas.

Jestem ekstrawertykiem. Sama nie wiem jak to działa, raz mogę rozmawiać i nawet potrzebuję tego, a innym razem nie.

Józia, czy zmarła przyjaciółka to ta, którą poznaliśmy?

[MaryLux]

Ja zwykle w trudnych sytuacjach się zamykam, nie umiem mówić, nawet jeśli chcę.