Moderator: Moderatorzy
Ograniczenie zawartości białka w diecie jest prawdopodobnie najlepiej znaną oraz najbardziej kontrowersyjną modyfikacją żywieniową u pacjentów ciepiących na niewydolność nerek. Nie ma dowodów wskazujących, że wysokobiałkowe diety same w sobie działają niekorzystnie na nerki. Gdy jednak GFR jest znacznie obniżony, w krwiobiegu gromadzą się związki azotowe, a zmniejszona zawartość białka w diecie może zredukować wpływ tych toksyn na inne układy, a tym samym poprawić jakość życia pacjenta.
Ponieważ mięso jest na ogół bogate w fosfor, ilość tego pierwiastka w dietach komercyjnych jest zazwyczaj uzależniona od zawartości białka zwierzęcego. Stopień wymaganego ograniczenia zawartości białka w pokarmie zalezy od wyników badań laboratoryjnych pacjenta oraz zbilansowania spożycia białka odpowiednim ograniczeniem ilości podawanego fosforu. Gdy jest to konieczne, nalezy więc ograniczyć poziom białka, starając się maksymalnie poprawić jego jakość, aby zaspokoić fizjologiczne zapotrzebowanie zwierzęcia i uniknąć nadmiar, który przyczynia się do produkcji toksyn mocznicowych.
W przeciwieństwie do pacjentów chorujących na przewlekłą chorobę nerek bez białkomoczu, u zwierząt ze znaczną nefropatią białkogubną (z jednoczesnym uszkodzeniem kanalików lub bez) konieczne może okazać się położenie takiego samego lub nawet większego nacisku na ograniczenie podawanego białka jak na ograniczenie fosforu, aby spowolnić rozwój choroby. U wielu gatunków zwierzat zwiększenie ilości białka w diecie nasila utratę białka w kłębuszkach nerkowych. Albumina jest toksyczna dla kanalików nerkowych, prowadzi do przyspieszenia zwyrodnienia nerki. I chociaż wydaje się do sprzeczne z logiką, u większości zwierząt cierpiących na nefropatię białkogubną zmniejszenie ilości białka w diecie skutkuje niższym stosunkiem białko:kreatynina w moczu (UPC) oraz wyższy stężeniem albuminy w surowicy.
Niestety nie istnieją żadne dane dotyczące zależności pomiędzy ilością białka w pokarmie a jego wydalaniem przez nerki, które pozwoliłyby na ustalenie odpowiedniej zawartości tego składnika w diecie pacjentów z niewydolnością nerek. U większości pacjentów z białkomoczem prawdopodobnie uzasadnione jest podawanie komercyjnej diety nerkowej, nawet w przypadku braku azotemii. U psów i kotów spożywających karmy bogate w białko/fosfor (takie jak liczne diety bezzbożowe bądź niskowęglowodanowe, diety oparte na surowych składnikach lub duża ilość mięsnych przysmaków) w momencie rozpoznania choroby właściwym pierwszym krokiem może być ograniczenie białka oraz fosforu do poziomu bliskiego minimalnemu zapotrzebowaniu określonemu przez AAFCO. Dalsze modyfikacje diety mogą opierać się na wynikach badań laboratoryjnych oraz reakcji pacjenta na leczenie.
girlonthebridge pisze:p.s. ten stereotyp, że kot nie powinien jeść białka przy chorych nerkach już dawno został obalony, jak kot nie je białka zaczyna zjadać sam siebie. Tutaj chodzi o odpowiednie zbilansowanie wszystkich składników. I jakość białka
Yocia pisze:Dobrze wiedzieć
Tzn sama jestem sceptycznie nastawiona do konieczności karmienia renalem, jednakże mało jest dostępnych badań czy artykułów, dlatego spytałam, bo z chęcią bym poczytała coś mądrego
A podeślesz mi na pw link do tej grupy? Będzie jeszcze lepiej
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 64 gości