['] Desmond (18.05.2017 - 14.11.2024)

[Silverblue]

Tak, to zawsze musi boleć. Ja miałam wyrzuty że zbyt szybko, że może trzeba było jeszcze walczyć. Ale z drugiej strony wiedziałam że to nic by nie dało poza stresem i cierpieniem. Każdy kto był w takiej sytuacji boryka się z wątpliwościami i tymi myślami, każdy przypadek jest inny... Ale każda decyzja jest podyktowana miłością. Trzymaj się w tych trudnych chwilach , zrobiłaś wszystko co mogłaś i pozwoliłaś odejść, a to najtrudniejsze.

[izka53]

Bardzo mi przykro, przytulam...
Moja Myszka, także "użytkowniczka " telmisartanu (ale przy nadczynności tarczycy) odeszła 26.09 , była ze mną 17 lat i dwa miesiące. Też został po niej telmisartan, ale w dawce 3 mg. Nie było chętnych, ale mam go wciąż

[FuterNiemyty]

Udalo sie Wam ugrac chwile czasu dobrego razem i to jest wazne.
Wazne, ze kochany, ze bylo mu dane uniknac najgorszego, bolu.
A trudne bardzo dla tych, co zostaja.

[elmas]

Bardzo dziękuję za wszystko, co napisałyście, a Tobie, izka53, współczuję straty Myszki po tylu wspólnych latach.

Nikt nie zgłosił się w sprawie telmisartanu, więc jutro podjadę do kliniki i zapytam, czy tam nie zrobiliby z niego użytku.

[errato]

Bardzo Ci współczuję, trzymaj się jakoś!

Moja 7-letnia kotka też odeszła na skutek pnn i po pierwszym uderzeniu też kilka miesięcy było dobrze, a potem nagle nawrót. Tak mi się przy okazji Waszej historii przypomniało, bo zawsze myślałam, że to przypadłość głównie starszych kotów...

[elmas]

Bardzo Ci współczuję, trzymaj się jakoś!

Moja 7-letnia kotka też odeszła na skutek pnn i po pierwszym uderzeniu też kilka miesięcy było dobrze, a potem nagle nawrót. Tak mi się przy okazji Waszej historii przypomniało, bo zawsze myślałam, że to przypadłość głównie starszych kotów...

Dziękuję, errato, jakoś się trzymam, chociaż wciąż łapię się na myśleniu o tym, co można było zrobić inaczej. Wiem, że to teraz bezsensowne, ale niestety mam taką dziwną osobowość - zawsze się czymś gryzę. Gdybym to, gdybym tamto...

Ja też myślałam, że takie choroby dotykają raczej starsze koty i szczerze mówiąc miałam nadzieję, że z uwagi na względnie młody wiek, Desmond będzie miał szansę jeszcze trochę z tym pożyć. Nieśmiało marzyłam o dwóch, trzech latach... Boli mnie, że odszedł, ale wyciągnęłam wnioski z jego choroby - na pewno będę uważnie obserwować i regularnie wozić na badania moje trzy pozostałe koty (na razie, odpukać, na szczęście zupełnie zdrowe).

[errato]

Dziękuję, errato, jakoś się trzymam, chociaż wciąż łapię się na myśleniu o tym, co można było zrobić inaczej. Wiem, że to teraz bezsensowne, ale niestety mam taką dziwną osobowość - zawsze się czymś gryzę. Gdybym to, gdybym tamto...

To nie tylko Ty masz taką osobowość. Myślę, że większość właścicieli zwierząt w takich chwilach gryzie się tym, czy podejmuje właściwe decyzje, czy można było zrobić coś więcej albo inaczej. Ty tak masz, ja tak mam i wiele innych osób na tym forum również.

Fajnie, że masz inne futerka do czochrania, będzie dobrze

[anka1515]

Desmond (*)
Nie wiem jak by nie pilnował leczenia to jak ma się złe stać to stanie się tak
U nas mówimy , ze diabeł zasłonił ci oczy ogonem
Przytulam

[elmas]

Desmond (*)
Nie wiem jak by nie pilnował leczenia to jak ma się złe stać to stanie się tak
U nas mówimy , ze diabeł zasłonił ci oczy ogonem
Przytulam

Dziękuję

Fajnie, że masz inne futerka do czochrania, będzie dobrze

Dwa z tych futerek wcale nie dają się tak łatwo czochrać, ale na szczęście mam Freda - pod koniec września znalazłam go na parkingu, z ogonem w strasznym stanie. Teraz chłopak jest już po amputacji i cieszy się znakomitą formą, na zmianę szaleje po domu i przytula się do wszystkiego, co żyje. Waży obecnie ponad 6 kg, więc jest największym termoforem, jaki miałam w życiu

Bardzo dziękuję wszystkim za wsparcie.