Miau.PL

Nie wiem, czy dziwne, pytałam tych, którzy lepiej się znają, czy możliwe. Niby możliwe, jeśli wcześniej była za słaba, a jak się pojawiła, to był obraz nędzy i rozpaczy.
Wszyscy wiedzieli, że to sunia i wszyscy starali się obserwować, nigdy wcześniej nie mieliśmy podejrzeń, że urodziła. Mogę tylko mieć nadzieję, że nie rodziła.
Okazuje się, że trudno byłoby przegapić sezon na rozmnażanie, bo w tym roku jak miała cieczkę, to zbiegło się mnóstwo psów. Wolontariusze, którzy ją obserwowali, odwozili do domów psy, które uciekały w trakcie spacerów i uganiały się za sunią. Bo tatuś oczywiście z tych właścicielskich, z piękną adresówką i dorodnymi jajami. Alimentów niestety nie będzie.
Pytałam wolontariuszy, czy nie podawać jej hormonów do czasu łapanki, ale widocznie zdecydowali na nie, wszyscy łapacze wiedzą, że na młode łatwo złapać. Ciężko mi to pisać, bo sama mam jedno bardzo młode młode i jestem w drugiej ciąży i też bym broniła do upadłego. No ale nie mam czasu na hormonalne płakanie. Będę coś wiedziała, to napiszę. Ewentualnie proszę o przeklejanie z Fb jak coś ważnego się pojawi.

Jeśli ktoś może i ma ochotę:

https://pomagam.pl/suniazonkologii

Już nie komentuję, ale wklejam.
http://www.haloursynow.pl/artykuly/nieu ... a,7894.htm

Ale chyba nie do Ciapkowa??

Nie, nie. O ile to jest to samo miejsce, o którym ja wiem, to chodzi o prywatny, odpłatny dt prowadzony przez behawiorystów, podobno świetnych i doświadczonych. którzy psy ze smutną historią wyprowadzają na adopcyjne. Tylko że to był pomysł dla samej suni i miało to kosztować kupę pieniędzy, więc sunia i trzy szczeniaki, to już w ogóle.

Bardzo się cieszę. Gratulacje dla łapaczy. I uznanie dla tych, którzy pomagali suni przez 3 lata - UGA dla Ciebie.

Misia to dzisiaj nie ta sama sunia. Ogon merda w górze a nie przyklejony do brzuszka, jak by go wcale nie było. Znalazła wspanialy dom. W sumie sama go sobie znalazła bo na spacerze zauroczyła się nią pewna rodzina. Tutaj zdjęcia w nowym domu. Jak bym nie widziała to bym nie uwierzyła. Uga warto było mieć nadzieję. https://www.facebook.com/events/7111455 ... n_history=

Z radości aż się poryczałam.

Dorcia ja też, Normalnie nie mogłam męzowi przeczytac tego dzisiejszego opisu, w gardle mnie ściskało i w końcu zbyłam "a sam sobie poczytaj" i ten filmik na łózku . Po prostu miodzio.

Przepraszam za porzucenie wątku, ale niestety poleżałam sobie dosyć długo w szpitalu i dopiero co wróciłam do domu (hurra).
Informacje o suni dostawałam smsem, trzymałam za nią kciuki. Piękne zakończenie tułaczki. Tak się cieszę, że jest tylu nieposłusznych ludzi, którzy nie słuchają tych wszystkich "nie łapcie", "zostawcie, niech sobie biega", "ona już nie będzie umiała żyć z człowiekiem, jest na wolności" itd. W wielu przypadkach to cudowne życie na wolności i rzekoma dzikość to tylko wymówki, żeby nic nie robić. A jak widać warto o zwierzaka zawalczyć, bo finał może być taki jak tu.
Ja płaczę za każdym razem jak popatrzę na jej zdjęcie. I ciągle się za nią rozglądam tam, gdzie żyła, żeby za chwilę się zganić, bo przecież już jej tam nie ma. Na szczęście. Bardzo bardzo się cieszę.

Uga ,a to między innymi wszystko dzięki Tobie i Twojej determinacji.

Chcecie się popłakać z radości? https://www.facebook.com/tropwarszawa/v ... 206206637/