Miau.PL

Wczoraj byłam u znajomych. Mają cudownego psa po przejściach (gdy go adoptowali dwa lata temu był masakrycznie wychudzony, a bał się jeść )

Udało im się wyprowadzić psa na prostą, fizycznie i psychicznie. Rok temu urodziło się dziecko, pies je zaakceptował bez problemu. Było super.

Kilka miesięcy temu pojawił się problem: Maks zaczął "molestować" ludzkie nogi, poduszki...
Jest coraz gorzej. Wczoraj na imprezie było kilkanaście osób, Maks próbował się dobierać do wszystkich po kolei. Podobno nie odpuszcza też dzieciom w parku, ostatnio w ogóle nie można go spuścić ze smyczy.

Oprócz tego jest łagodny, nie wykazuje agresji, relacje z dzieckiem w domu ma fajne.

Pies jest wykastrowany i to już dawno. Jeszcze w przytulisku, przed adopcją, czyli ponad 2 lata temu.

Maks otrzymuje dużo uwagi, jest głaskany, przytulany. Skąd może brać się takie zachowanie.

Namawiam znajomych na skorzystanie z pomocy zoopsychologa, ale może powinni zacząć po prostu od wizyty u weta?

Może on ma np. jakiś stan zapalny prącia, coś go piecze, swędzi?
Może to jest behawioralne, ale o czym może świadczyć?

Macie jakieś pomysły?

A jak znajomi z nim pracują? Bardzo często takie zachowanie nie ma podłoża seksualnego, tylko pies w ten sposób rozładowuje napięcie, emocje, energię. Może warto więcej z nim pracować tak, zeby się męczył?

Hmmm, z tego co wiem, chodzą z nim na spacery, rzucają mu piłki, patyki.

Być może rzeczywiście odkąd jest dziecko w wózku pies ma mniej ruchu?

Spróbuję ich namówić na tego zoopsychologa!

praca z psem nie oznacza spaceru,tylko trening posłuszeństwa-z psem to trzeba robić codziennie,wymyślać coś nowego.

Koszmaria pisze:praca z psem nie oznacza spaceru,tylko trening posłuszeństwa-z psem to trzeba robić codziennie,wymyślać coś nowego.

Otóż to. Zamiast iść do kogoś, kto zwie się zoopsychologiem, może trzeba najpierw określić linię pracy z psem? Pies potrzebuje zajęcia psychicznego, ale 10 minut komend to trochę za mało, podobnie jak i mega długi spacer, w czasie którego pies nic nie będzie robił.

Może on w ten sposób chce wszystkich zdominować.
Czasem suki w ten sposób próbują ustalić hierarchię podczas zabawy... nie wiedziałam co się dzieje gdy po raz pierwszy zobaczyłam takie zachowanie suczek u Choco faktycznie ona też jest ze schroniska

aczkolwiek to dobrze że właściciele są otwarci na takie rzeczy jak behawiorysta zwierzęcy
może zaprowadzić psiaka na agility?myślę że jeśli się chce z psem po prostu bawić a nie mieć super wyniki to starczy np.raz na tydzień...jak dziecko podrośnie też będzie się mogło tak z pieskiem bawić

a teorię dominacji można o kant...stołu potłuc.dominacja sracja.

moim skromnym zdaniem pies się nudzi.sam wynajduje sobie sposoby na uatrakcyjnienie czasu.

kussad pisze:Może on w ten sposób chce wszystkich zdominować.
Czasem suki w ten sposób próbują ustalić hierarchię podczas zabawy... nie wiedziałam co się dzieje gdy po raz pierwszy zobaczyłam takie zachowanie suczek u Choco faktycznie ona też jest ze schroniska

Ech... teoria dominacji... Gdyby chciał zdominować, skoro już założymy, że psy dążą do zawładnięcia światem , to raczej by gryzł, nie dopuszczał do miski, nie dawał odbierać sobie zabawek. Myślę, że skoro problem pojawił się teraz, gdy zapewne rodzice są zajęci maluszkiem, to może wynikać ze zbyt dużej energii psa.

Co pies to inny przypadek . Choco ma właśnie agresję dystansująco-dominująco-lękową i w jej przypadku to przejaw dominacji.

a może ruchami frykcyjnymi Twoja psina rozładowuje napięcie bo stosując się do rad zwolenników teorii dominacji robisz jej dziwne rzeczy?np.udajesz że jesz z jej miski...

lady_swallow pisze:

Koszmaria pisze:praca z psem nie oznacza spaceru,tylko trening posłuszeństwa-z psem to trzeba robić codziennie,wymyślać coś nowego.

Otóż to. Zamiast iść do kogoś, kto zwie się zoopsychologiem, może trzeba najpierw określić linię pracy z psem? Pies potrzebuje zajęcia psychicznego, ale 10 minut komend to trochę za mało, podobnie jak i mega długi spacer, w czasie którego pies nic nie będzie robił.

Akurat osoba, którą chciałam im polecić bardzo mi pomogła w problemach z kotami, jest lekarzem weterynarii o dodatkowej specjalizacji. Poleciłam ją kilku osobom i im również pomogła.
Więc nie podoba mi się taki kpiarski ton.


Czy Twoim zdaniem "behawiorysta" brzmi lepiej?
Ja wolę określenie "zoopsycholog", ponieważ uważam, że zwierzęta mają psychikę, a nie "behawior."
I wolę skorzystać z pomocy kogoś, kto "zwie się" psychologiem niż behawiorystą.

I kto ma wymyślić taką linię pracy z psem? Przecież sami sobie nie wymyślą.

Nie oszukujmy się, przy małym dziecku, dwie pracujące osoby mają zapewne mniej czasu dla psa niż kiedyś. Co nie oznacza, że im na tym psie i jego dobrym samopoczuciu nie zależy.

jaki kpiarski ton
praca z psem to nie jest spacer-to np.przyuczenie psa do łapania frisbee na tymże spacerze.
i cokolwiek by nie mówić,to do ludzi także są behawioryści,po co się wykłócać o nomenklaturę ?

dodam jeszcze że praca z psem może być wdrożona w codzienne czynności-np.przed podaniem psu miski kazać mu usiąść,przed rzuceniem piłki się położyć,'siad' przed zapięciem smyczy kiedy się idzie na spacer-codzienne,wyczerpujące treningi zostawmy właścicielom pracujących na śladzie maliniakom czy onkom
można psiakowi też zorganizować zajmujące zabawki-gryzaki ze żwaczy,sprasowanej skóry czy kong.

Anuk, to nie było a propos tej konkretnej osoby, bo przecież nawet nie wiem, o kim mówisz. Natomiast sorry, ale teraz pojawiło się mnóstwo osób uważających się za "behawiorystów" bądź "zoopsychologów", a nie mających na to żadnego wykształcenia. Ba, od wykształcenia nawet ważniejsze jest to, żeby ten ktoś miał doświadczenie, które zazwyczaj kończy się na nauce komend i wygłoszeniu mądrym tonem, że to na pewno dominacja i trzeba pokazywać psu, ze je się z jego miski. Dlatego jestem bardzo ostrożna - wolę rady kogoś, kto ma trudnego psa i sobie z nim radził, niż kogoś, to zrobił tylko specjalizację - znów, nie ujmując nic Twojej znajomej pani wet. Co do wetów - jak czasem słyszę, jakie dają rady odnośnie wychowania, to mam ochotę uderzyć ich ciężkim przedmiotem, żeby umilkli.

Wracając do tematu - wydaje mi się, ze można rozpocząć od regularnej pracy z psem, cały czas, żeby był aktywny nie tylko fizycznie, ale i psychicznie. Ćwiczenie nawet w domu, w formie zabawy, komendy przed jedzeniem, jak napisała Koszmaria, zabawa jako nagroda, angażowanie psa cały czas, aby był zajęty i nie myślał zbyt wiele. Tak zajęte psy nie muszą rozładowywać energii i nie myślą o tym, żeby to robić, po prostu. Znam takiego.

Czy piesek lubi tropić - niektóre psy uwielbiają zabawę w "szukaj... mięso, piłkę..." czy cokolwiek innego czego zapachu może szukać po śladzie zrobionym w mieszkaniu i na różnej wysokości - bardzo je to wyczerpuje.
Czy lubi aportować wszystko i wszędzie, piłkę, patyk, śnieg w zimie cokolwiek w zależności od pory roku? Piłkę i patyk wymieniłaś.
Czy chętnie biega, pływa, skacze?
Ta metoda i wszystkie wymienione wcześniej sprawdzała się u bardzo trudnej suki po przejściach zmuszonej na codzień do chodzenia cały czas w kagańcu i do izolacji od wszystkich obcych na jej terenie.

A jeśli pies wykonuje takie ruchy tylko czasami, czy to normalne? Bo pies mojej ciotki, którego sama jej przyniosłam, ma czasem fazy, że chodzi i chce wszystko "zgwałcić" poczynając od naszych nóg :/ jeśli zdarza się sporadycznie, to jest powód do zmartwienia czy to normalne?