Filozof i my. Generalnie krzepimy, ale czasem życie dołuje

Sara ma przycięte prawe uszko.
Możliwe, że tak ją podróż oszołomiła i w szoku jest na razie.
I dopiero jutro da nam popalić.

Ślepawa jestem, na fotce nie widzę, ale muszę na słowo uwierzyć. Kciuki za łagodność pooszołomieniową!

Aż poleciałam sprawdzić humorzastą panienkę.
Dała się pogłaskać, w co też musicie uwierzyć na słowo, kolega Pazurek skubnął podsunięte kilka chrupek

Ale na razie mam dwie nieruchawe czarne sowy, które w jednym stały domku.

zaznaczam

Ufff, trafiłam, czekam na info o Ziemniaczku. Wyruszył w podróż rankiem i pewnie niebawem się zjawi. Kochana Meg uchroniła biedaka przed schronem :1luvu:

Średnia wieku Ci spadła znacząco

Podobno Sara ma 8 lat, więc nie tak strasznie. Pazurek teraz ze swoimi pięcioma latami najmłodszy.

Pazurek jako przedszkolak w domu spokojniej starości, oby nie upiorny przedszkolak :roll:

Alergik, trzeba mu wpychać lek codziennie

Przyjechał ze swoją karmą osobistą w zapasie na cały rok.

niesamowite
i w ogóle
że się tak inteligentnie po urodzinach bratanka odezwę
a w tym jest podziw i zdumienie i radość i takie tam
i obejmuje to zarówno koty, jak i Ziemniaka
no

Nareszcie i ja dotarlam

A foty Pazurka?

Megana pisze:Alergik, trzeba mu wpychać lek codziennie
Przyjechał ze swoją karmą osobistą w zapasie na cały rok.

A na co alergik? :oops:

Pazurek to Czaruś, przecież są foty :mrgreen:

Szalony Kot pisze:
Pazurek to Czaruś, przecież są foty

Jesooo, dzięki.
Tak myślałam, że gdzieś coś dzwoni, tylko nie byłam pewna gdzie...

Megana pisze:Witamy wszystkie ciocie serdecznie i spieszymy z dramatyczną opowieścią
"Jak to moja siostra ze swoją mamą suczkę z Cieszyna adoptowała"
Otóż mama mojej siostry (czyli znana z opowiastek Babunia mojego siostrzeńca Jędrka) pewnego dnia zobaczyła na mojej tablicy na fb zdjęcie suczki do adopcji. Suczka była malutka, biała w żółte łaty i miała na imię Nuka. Babunia zakochała się od pierwszego rzutu oka na monitor i moja siostra rozpoczęła działania adopcyjne. Wykonała telefon do ogłaszającej wolontariuszki, zaklepała psa, podpisała umowę, po różnych perturbacjach zorganizowała transport i stosownego dnia wolontariuszka udała się do schroniska po odbiór Nuki.
Niestety, okazało się, że dnia poprzedniego przyszła jakaś pani i Nukę z marszu adoptowała.
Babunia była bardzo rozżalona i ogólnie wszystkim było bardzo przykro. Mnie też.
Minęło parę dni i Babunia znowu zajrzała na stronę schroniska i postanowiła, że jednak zdecyduje się na inną suczkę. Moja siostra ponownie rozpoczęła działania. Wykonała telefon do tej samej wolontariuszki, podpisała mailowo umowę... Wolontariuszka udała się do schroniska po Nukę numer dwa.
Niestety, okazało się, że poprzedniego dnia...
Znowu wszyscy byli rozżaleni i wszystkim było przykro.
Ale Babunia jest uparta i mimo delikatnych sugestii, że jest masa małych suczek bliżej stolicy, wybrała na stronie schroniska kolejną Nukę. Moja siostra wykonała telefon do zaprzyjaźnionej już wolontariuszki, wolontariuszka bez zbędnej zwłoki popędziła do schronu i ...
I, proszę państwa, tym razem zdążyła!
Przedstawiam szanownej publisi nowego członka szeroko pojętej naszej rodziny - oto Nuka numer 3!

Nuka na razie ma tylko dwa wymiary, długość i wysokość, ale sądzę, że na babuniowym wikcie bardzo szybko osiągnie poważną szerokość...

Slodycz niezmierna :1luvu:

Filozof i my. Generalnie krzepimy, ale czasem życie dołuje

Kto przegląda forum