Najtrudniej było namierzyć uciekinierkę. Ponieważ wychowywała się na działkach i tam nadal przebywa tylko z jedną osobą, sądziłyśmy, że będzie próbowała się schronić właśnie w takich miejscach. Poszukiwania przez tydzień nie przynosiły żadnego rezultatu. Pytając spacerowiczów z psami w odleglejszym rejonie, jedna osoba skojarzyła sobie jakiegoś podobnego luzem biegajacego psa. Przypadek sprawił, że jeszcze w tym samym dniu trafiłam do ochroniarzy biurowców, którzy zgodnie stwierdzili, że rysopis poszukiwanej suczki odpowiada tej, która pojawiła się dwa dni temu u nich w rejonie. Potem już była łapanka sposobem "na właściciela", bo nie pozwalała podejść bliżej do siebie innym osobom.
To był bardzo wzruszajacy moment, kiedy na głos właściciela suczka wyszła spod rampy i ze szczęścia siurała po drodze. Piszczała i skomlała z radości - pewnie sama nie wierzyła, że to już koniec tej tułaczki
i spałam 3 godziny. Ale jest w końcu jakiś ślad w poszukiwanich - dzisiaj zabieramy właściciela i liczymy, że Nuka wyjdzie na jego wołanie.
