Filozof i reszta futer, wątek do śmiechu a czasem łez.

Kuchnia w niebycie, Teżet znowu chory, Murka nie złapana, a kominek panowie murują niczym twierdzę Gondoru. Wygląda na to, że będę mogła na nim spać, niczym babcia Pawlaczka na piecu.
Niech mnie ktoś dobije...

PS- a na dodatek wątek mi się kończy, a ja się łatwo przywiązuję. Bu.

Oferuję tymczas, choćby wirtualny, w moim kiepskonastrojowym towarzystwie, z deszczem za oknem i butelką szkockiej do nadużycia

Co prawda nie znoszę szkockiej, ani żadnych innych takich wynalazków szatańskich, ale dochodzę do stanu, że już mi wszystko jedno, czym się znieczulę i dzięki za dobre słowo. Panowie dziś robią fugi i coś tam jeszcze i siedzą wciąż. Na dodatek są sympatyczni, porządni i po sobie sprzątają, nawet nie mogę być na nich zła.

Meg, bardzo serdecznie współczuję i z całych sił podpieram! Wytrwaj!

Ja N-I-E-N-A-W-I-D-Z-Ę remontów, nawet tych koniecznych i usprawniających życie.
Przeżyłam dwie budowy domów, kilka remontów kolejnych mieszkań, liczne wymiany okien, podłóg, całkowiete demolki łazienek i kuchni, mam permanentną przebudowę domu letniego...
Uciekłam ze Stanów w momencie, gdy siostra rozpoczęła remont swojego domu.
Postanowiła zacząć od poszerzenia podjazdu dla samochodów i efekt jest taki, że zerwali asfalt, wywieźli pokruszoną nawierzchnię, ale jakoś zmieniła im się koncepcja, co chcą mieć przed domem (w miejsce asfaltu), w międzyczasie ekipa drogowa urwała się na inną budowę, więc... z powrotem -tymczasowo- położyli kawałki zerwanego asfaltu (te, których jeszcze nie zdążyli wyrzucić) i teraz są takie gustowne asfaltowe 'kry' na driveway'u. Pytanie, ile ta prowizorka będzie trwała?
Moja serdeczna koleżanka -również w Stanach- mieszkała na budowie ponad 10 lat, w kuchni miała rozliczne tekturowe pudła z napisami: "chochelki", "serwis świąteczny", itd, itp. Przeżyli tę rozbudowę i ukończyli ją akurat w momencie, gdy ich wszystkie dzieci wyprowadziły się z domu na studia, wpadają do domu na święta i nie potrzebują tych ogromnych pokojów z oddzielnymi garderobami i łazienkami przy każdym pokoju (standard amerykański). Mają przepiękny, ogromny, pusty dom.
Jak twierdzi moja koleżanka, nie rozwiodła się z mężem -z powodu niekończącego się remontu- tylko dlatego, że nie miała czasu, a teraz martwi się o rodzinę mojej siostry...

Meg, dużo, dużo siły! I kieliszek różanego wina na poprawę nastroju... :ok:

Dla zainteresowanych : Murka wygląda tak, jak większość czarnych kotów, czyli:

Tutaj ze swoją córeczką:

Boję się tylko jednego, że zanim dojdzie do tego ostatecznego aktu przemocy, czyli udanego w końcu złapania delikwenta
albo Megana, albo Issey sie rozmyślicie

To już tak długo trwa i przez ten czas inne potrzebujące koty mogłyby otrzymac od Was pomoc. Nigdy nie myślałam, że tak strasznie trudno jest złapać "domowego" kota. Jeszcze na dodatek Pipi sie pochorował i blokuje klatkę. Super, że przynajmniej tych badań krwi nie trzeba już robić. Oszczędzi sie czas, pieniądze i dręczenie kota.

Megana współczuję remontów :twisted:

Nie cierpię takowych i najchętniej uciekłabym w jakiś niebyt na ten czas. Powodzenia życzę i żeby efekt końcowy był zgodny z zamierzonym :ok:

Jasdorku? Jak Ty możesz nawet myśleć, że ja się rozmyślę

JA nie mam w nawyku się rozmyślać. Dam Ci nr do TŻ (mojego) i sama możesz zapytać. :mrgreen:

Bez względu na okoliczności, pomaganie innym i takie tam, Murcia ma u nas miejsce w każdej chwili i to jest niezmienialne.

Issey, na tyle Cię poznałam, że wiem, że słów na wiatr nie rzucasz

I to tylko daje nam siłę i motywację do dalszego działania, do skutku. Jakby nie to, pewnie już byśmy zrezygnowały, nie jeździły tam i Pipi umarłby w mękach w pudełeczku, w kąciku, bez pomocy

Zaśmiecamy Meganie wątek, ale mam nadzieję, że nam wybaczy :oops:

Chciałam tylko dodać, że najbardziej przeraziło mnie to, że ona nic nie zrobiła, choć kot był chory nie od wczoraj. Oglądałam zdjęcia i wydaje mi się, że takie wycieńczenie nie jest efektem trzech dni chorowania. Myślę, że to trwało dłużej, tylko w swej pomroczności owa właścicielka przeoczyła moment pierwszych zewnętrznych symptomów. Resztę napiszę na wątku krośnieńskim, bo się boję cioteczki Meg :strach:

Cioteczka Meg znienacka znalazła sobie nowe kuku na muniu. Po pierwsze czyta wątek dla wkurwionych... eee, przepraszam, dla wnerwionych, nauczyła się dawać ignory, zbiera dereń i ałyczę, bo brak kuchni brakiem, a wino nastawić trzeba jak człowieka zeprze przymus wewnętrzny, z którym ciocia Meg nigdy nie dyskutuje. Po kolejne w ulubionym szmateksie wyprzedawali wszystko po 10 zł/kg i za złotych jedenaście nabyłam sobie wielką torbę kompletnie nie pasujących rzeczy, ale nie o wdzianie na odwłok tychże mi chodzi, tylko o materiały, z których wykonałam już jedną ramkę do obrazka, a zaraz popruję sobie kolejne kiecki i...
I raczej padnę na pysk niż jeszcze coś zdziałam, ale zdecydowanie mi się poprawiło w jestestwie.
Uprzejmie donoszę, że wbrew insynuacjom śledztwo trwa i są nowe FAKTY!!
Przerwa na reklamy i nakarmienie Leona. Leona tuczymy specjalnie i nawet zamówiliśmy karmę dla tuczników.
Nie opuszczajcie monitorów!!
PS - Ciociu Jasdor, apartament dla Murki ma rezerwację doskutkową.

Gdybyś miała za dużo derenia to ja w Weranda Country natrafiłam na taki oto przepis na polskie oliwki
FAŁSZYWE OLIWKI
weź 2-3 kg niedojrzałych ( zielonych lub lekko żółknących) owoców derenia

na solankę 10 dag soli - 1 litr wody - liście winogron lub dębu

oliwę z oliwek, zioła

Owoce derenia zalać solanką. Czas kiszenia zależy od warunków. Trzeba po protu sprawdzać smak owoców. Czasem jest to kilka tygodni, czasem kilka miesięcy. po ukiszeniu dereń obgotować i zalać oliwą z oliwek, dodać ziół (tymianku, oregano).

UWAGA UWAGA!
Nasi ofiarni i zdecydowani na wszystko reporterzy śledczy, wspomagający aktywnie pracę komisarza Filozofa B, który z przyprawionymi uszami i ogonem długo się czaił w stosownym miejscu, aż wyczaił, drodzy czytelnicy; otóż owi reporterzy, żeby nie było, że straciłam wątek i zapomniałam co było na początku zdania, więc reporterzy nasi uwiecznili z narażeniem wszystkiego próbę kolejnego wymuszenia i dopiero się okazało, kto za tym stoi, lub siedzi!!
Tak, to ona, ta niewinna, delikatna istotka z burzą włosów i chwiejnym gestem dłoni przy ustach!!
A oto relacja z miejsca zajścia, zarejestrowana ukrytym w krawacie aparatem!
Pani Munisława jak co dzień, udała się do baru na obiad... Niewiele zdążyła zjeść, kiedy tuż za nią ukazała się ...

Tak, to onaż właśnie, Celina J.we własnej osobie! Pani Munisławie kęs pożywienia stanął w gardle, na szczęście od razu zareagowała ochrona baru, zbijając Celinę J z pantałyku, cokolwiek by to nie było.

Po chwili nastąpiło jednak coś nieoczekiwanego. Nikt się tego nie spodziewał, ani Celina J, ani ochroniarz, ani nawet krawat!

Pani Munisława doprowadzona do ostateczności postanowiła osobiście ocalić swój bezcenny posiłek! Ochrona została poproszona o niewtrącanie się i obie panie udały się do ogródka na tzw ustawkę.
Pani Munisława kwadrans później spokojnie wróciła dokończyć obiad, natomiast Celina J. ukrywała się cały dzień i dopiero późnym wieczorem społeczność domu szalonej starości (plus niedoróbki) zobaczyła...