Filozof i reszta futer,wątek ku pokrzepieniu. Cz.4

Dziękuje, że dałaś się w niego "wrobić". Bo wierzę, że było mu dobrze, po prostu.
Ze Staśkiem było podobnie - widocznie czasem trzeba dobrego domu tylko po to, by umrzeć spokojnie i godnie.

Trabancik [*]

Megano przytulam mocno :1luvu:

Trabant przecież nie wiedział, że w każdej chwili może umrzeć, więc pocieszam się tym, że się nie bał i że umarł nagle.
W sumie równie dobrze mogliśmy akurat być w pracy.
Jednakowoż, strasznie szybko odszedł.

Co do mojej odporności psychicznej na śmierć - tak, na to jestem. Śmierć nikogo nie ominie, taka prawda. Ważne, by nadeszła bez cierpienia i strachu, dlatego staram się trzymać zwierzaka za łapę i potrafię podjąć decyzję o tym, by niepotrzebnie nie przedłużać agonii.
Natomiast kompletnie nie jestem odporna na zwierzaka ból, strach, tęsknotę, osamotnienie. Cierpienie ogólnie.
Dlatego nigdy nie zostanę wolontariuszką w schronisku, na przykład. Nie mogę tym zwierzakom tam spojrzeć w oczy, jest mi strasznie wstyd za nas, ludzi. I czuję się obezwładniająco bezsilna.
I jak tu się nie upić od czasu do czasu? :roll:

Zalałam trzy kilo wiśni spirytusem...

Być może on wiedział i poszedł umrzeć

A info z pierwszego miejsca było fałszywe, tzn to nie był on.

Megana pisze:Trabant przecież nie wiedział, że w każdej chwili może umrzeć, więc pocieszam się tym, że się nie bał i że umarł nagle.
W sumie równie dobrze mogliśmy akurat być w pracy.
Jednakowoż, strasznie szybko odszedł.

Co do mojej odporności psychicznej na śmierć - tak, na to jestem. Śmierć nikogo nie ominie, taka prawda. Ważne, by nadeszła bez cierpienia i strachu, dlatego staram się trzymać zwierzaka za łapę i potrafię podjąć decyzję o tym, by niepotrzebnie nie przedłużać agonii.
Natomiast kompletnie nie jestem odporna na zwierzaka ból, strach, tęsknotę, osamotnienie. Cierpienie ogólnie.
Dlatego nigdy nie zostanę wolontariuszką w schronisku, na przykład. Nie mogę tym zwierzakom tam spojrzeć w oczy, jest mi strasznie wstyd za nas, ludzi. I czuję się obezwładniająco bezsilna.
I jak tu się nie upić od czasu do czasu?
Zalałam trzy kilo wiśni spirytusem...

Mam dokładnie tak samo ... doskonale Cię rozumiem

W schronisku nigdy jeszcze nie byłam, wystarczą mi zdjęcia stamtąd, których nie jestem w stanie oglądać

w realu ... prawdopodobnie wysiadłabym psychicznie :cry:

Żal, że Trabancik nie cieszył dłużej Domem u Megany.
Przeplata się z radością, że miał Dom.

Dziewczyny, zrobiłyście dla niego tak wiele...
Odszedł jako kochany, domowy, ale wolny Pan Kot.

Trabant w młodości w latach 80tych był moim wymarzonym jeździdełkiem. Biały. Pomalowany w pingwinki.

Mysza pisze:Być może on wiedział i poszedł umrzeć

A info z pierwszego miejsca było fałszywe, tzn to nie był on.

Wszystko jest możliwe.
Jednak Trabant miał tak charakterystyczne oczy, że trudno go było pomylić.

Takie zdjęcie daliśmy w ogłoszeniu...

Trabant odszedł i za tęczowym mostem pewnie biega po łąkach i polach poluje na ulubione myszy. Mimo, że był tak krótko, to myślę że jeszcze długo zostanie w pamięci (mojej na pewno). Ja jednak chciałabym się dowiedzieć co słychać u reszty. Bardzo zainteresował mnie wątek. Mimo, ze odwiedziłam go z powodu Trabanta, to chętnie będę śledzić losy pozostałych psów i kotów. Pozdrawiam serdecznie Beata.

Ja bym tak od razu nie przestała szukać kota, tylko dlatego, że sąsiadka pochowała jakiegoś rudego. U mnie w dalszej rodzinie zaginęła wychodząca bura kotka, znaleziono rozjechane bure zwłoki, nikt nie miał wątpliwości, że to ona, pochowano, a po paru dniach rzekomo nieżyjąca kotka wróciła do domu.
A co stało się temu rudemu, którego znalazła sąsiadka? Samochód? Pies?
Swoja drogą wypuszczanie świeżo adoptowanego kota, zwłaszcza że to był wiejski włóczęga, to lekkomyślność. Taki kot powinien najpierw uznać ten dom i ludzi za swój, a na pewno nie dzieje się to po paru dniach. Odezwały się w nim dawne przyzwyczajenia, był w formie, to i wyruszył przed siebie, nie wiadomo z jakim skutkiem :cry:

"Swoja drogą wypuszczanie świeżo adoptowanego kota, zwłaszcza że to był wiejski włóczęga, to lekkomyślność. Taki kot powinien najpierw uznać ten dom i ludzi za swój, a na pewno nie dzieje się to po paru dniach."

Trabant miał przed sobą niewiele życia i bardzo tęsknił za wychodzeniem. Ja bym tak nie potępiała Megany. Czasem nie ważna jest długość życia ale jego jakość. Trabant mogąc wychodzić czuł się szczęśliwy i to jest ważne.

mziel52 pisze:Ja bym tak od razu nie przestała szukać kota, tylko dlatego, że sąsiadka pochowała jakiegoś rudego. U mnie w dalszej rodzinie zaginęła wychodząca bura kotka, znaleziono rozjechane bure zwłoki, nikt nie miał wątpliwości, że to ona, pochowano, a po paru dniach rzekomo nieżyjąca kotka wróciła do domu.

Gdy szukałam zaginionej Ogryni, też mi pewna pani przysięgała, że pochowała taką kotkę jak Ogrynia, z urwanym uchem i z krótkim ogonkiem, dokładnie taką jak Ogrynia, etc. Leżała koło śmietnika, na lewym boku, doskonale widziała ucho, było dokładnie takie jak na zdjęciu. Pisałam o tym wtedy na forum. Ja jej jednak dalej szukałam......
I znalazłam.

Samira pisze:"Swoja drogą wypuszczanie świeżo adoptowanego kota, zwłaszcza że to był wiejski włóczęga, to lekkomyślność. Taki kot powinien najpierw uznać ten dom i ludzi za swój, a na pewno nie dzieje się to po paru dniach."

Trabant miał przed sobą niewiele życia i bardzo tęsknił za wychodzeniem. Ja bym tak nie potępiała Megany. Czasem nie ważna jest długość życia ale jego jakość. Trabant mogąc wychodzić czuł się szczęśliwy i to jest ważne.

Znam kilka przypadków ludzi i zwierząt, którym lekarze nie dawali szans na życie, a oni/one jednak na przekór wszystkiemu i wszystkim żyły. Nawet teraz mam taki przypadek w mojej rodzinie.
Nie potępiam Megany, choć zgadzam się z mziel52. Zresztą swoją opinię odnośnie wypuszczenia nowo przybyłego kota, wypowiadałam już wcześniej.

Ja myślę,ze jak Trabant żyje to wróci. Wyjadacz z niego i drogę do domu znajdzie. A jeśli umarł to pewnie serduszko nie wytrzymało tych koszmarnych upałów.

Przyszłam do tego watku za nim i z szacunku i sympatii do niego pozostanę.

Megana tulaka przesylam.

LimLim pisze:Ja myślę,ze jak Trabant żyje to wróci.

Megana pisze:Wróciliśmy w niedzielę wieczorem, a poniedziałek miałam kolejny telefon. Zadzwoniła pani i powiedziała, że takiego kota jak na zdjęciu znalazła w swoim ogrodzie - martwego, i pochowała.
Adres, jaki podała trochę nas zaskoczył, bo to jest dosłownie przecznicę dalej, tylko, że dokładnie w odwrotnym kierunku, na północ. Jeśli obie dzwoniące panie faktycznie widziały Trabanta, kot musiał przechodzić obok naszego domu, a w każdym razie niedaleko. I teraz tak sobie myślę - może Trabant zajrzał, zobaczył sąsiada, człowieka mu obcego i postanowił ruszyć dalej, a serce wtedy odmówiło mu pomocy?

Jeśli tak było jak napisała Meg, to nie wroci.

Dla mnie takie zachowanie jest niepojęte. Z nowym kotem trzeba pobyć, zobaczyć jego zwyczaje, poobserwować. Jeśli jest chory i wymaga uwagi, tym bardziej. Bo inaczej to jaki sens leczyć kota, wozić kota do nowego domu itd. To "niewiele życia" nie oznacza, że za dzień przyjemności, na drugi dzień ma bez pomocy umierać w bólu i strachu pod krzakiem.
Pomijam to, że w ogóle nie sprawdzono, czy czasem rezydenci nowego nie popędzili i się gdzieś nie schował. To typowe w wychodzących domkach, że po przyjściu nowego - jest zaburzenie i któryś kot obraża się i ucieka na parę dni.

pani prokurator, niech pani weźmie głębszy oddech przed napisaniem następnego postu

Filozof i reszta futer,wątek ku pokrzepieniu. Cz.4

Kto przegląda forum