Miau.PL

To wyjątkowa kotka dla wyjątkowego człowieka. Człowieka który pokocha kota specjalnej troski. Do olsztyńskiego schroniska Szarusia trafiła rok temu. Z racji delikatnej psychiki szybko nabawiła się depresji schroniskowej. Gdy ją zobaczyłam po kilku miesiącach pobytu w schronisku była wychudzona, wyłysiała, z katarem i biegunką. Od lutego jestem dla niej domem tymczasowym. Wiele razem przeszłyśmy. Mnóstwo wizyt u lekarza, mnóstwo zastrzyków i innych leków, specjalistyczna karma.
Dzisiaj Szarusia jest nie do poznania. Przytyła, sierść jej odrosła, kupa się unormowała. Katar czasami powraca. Wtedy musi wziąć antybiotyk. Nadal jest na specjalistycznej karmie. Być może tak będzie do końca jej życia.
Szara jest bardzo przyjacielska, miła, delikatna, opiekuńcza, wesoła, nie natarczywa. Doskonale dogaduje się z innymi kotami.
Tutaj o wcześniejszych zmaganiach: viewtopic.php?f=13&t=88034

Po pierwszej kąpieli. Tuż po przyniesieniu ze schroniska.


Jak widać, nie potrzebowała dużo szamponu.


Terapia słońcem.


Terapia dotykiem.


Terapia wodą.


Efekt końcowy.

Hopsamy z nadzieją na domek!

Kto wypatrzy niezwykłą koteczkę?

Szarusia naprawdę jest nietypowa. Miziaczka jak żaden z moich zblazowanych kotów, które już dawno zapomniały jak kiedyś żyły. Jak ona się wita, jak się cieszy, że człowiek wrócił do domu, jak się cieszy, że może wejść do łóżka, cieszy się również że może spać na fotelu, parapecie, podłodze, jak się cieszy że, ma coś w miseczce. Ciągle wywija tańce z radości. Ciągle ogonek w górze.

Muszę dopisać, że Szarusia jest bardzo opiekuńcza i troskliwa. Pomogła mi wychować dwa kocięta. Ostatnie, przyniesione do domu w wieku ok. tygodnia. Ja karmiłam, a Szara ogrzewała, myła, czyściła. O tym ostatnim nie wiedziałam, pobiegłam z małą do weta mówiąc, że od tygodnia nie robi kupy. Wet zbadał, zrobił i spytał się mnie czy nie mam w domu kotki

Szarusia szuka domku!

I hop, po domek!

Wracamy na górę, koteczka potrzebuje domu

Bazyliszkowa pisze:Wracamy na górę, koteczka potrzebuje domu

takiego który miałby czas na wizyty u weta i pilnował jej diety. Nie tylko specjalistycznej ale i trzymającej figurę. Można powiedzieć, że zaczęła już tyć

I gdzie ten domek, no gdzie?

Tak spytam Co u Szarusi

Przepraszam, że tak długo nieodpisywałam. Dziękuję, w imieniu Szarusi, za zainteresowanie.
Odpowiadam: Szarusia to najukochańszy kot z jakim do tej pory miałam do czynienia. Zalet jej charakteru nie potrafię opisać. Trzeba zobaczyć.
Zdrówko - całkiem, całkiem. Nadal weterynaryjna karma, ale do antybiotyków nie wróciłyśmy. Zaczęła, co prawda pokichiwać, ale imunoglukan wystarczył.

Oj jak cie ciesze.
Nie pomylilas watkow na tamtym tez wszyscy czekaja na wiesci od niej.
ALE FOTKI
Widze wiecej kociatych, ile kotkow w domu

Ta pomyłka dotyczyła wątku "staruszków" na którym chciałam przypomnieć Klakiera z olsztyńskiego schroniska, a umieściłam go w wątku "niewidków"
Wzięłabym go na czas wyprowadzenia na "koty", ale dopóki tymczasuje u nas Szara, jest to niemożliwe.

Z Szarusią mamy cztery koty, czyli Felis, Leo i Borysa.

a Klakier wciąz w schronisku ?