Miau.PL

Jest u mnie w domu od trzech tygodni mały sympatyczny rudy kocurek. Obecnie zaczynamy szukać dobrego, opiekuńczego domku – takiego na zawsze.
Kotek ma już około 3,5 miesiąca, jest zdrowy, odrobaczony, ślicznie się bawi i bez problemów korzysta z kuwety. Oczywiście jest oswojony, choć może nie całkiem ufny, gdyż nie jest kotkiem domowym od urodzenia i ma koszmarne wspomnienia z jednej nocy, a ja pracując, nie poświęcam mu dużo czasu. Ba, może u mnie w domu nawet lekko zdziczeć , bo jest w zamkniętym pokoju razem ze swoją matką (matka jeszcze go trochę karmi), a potrzebuje już większej życiowej przestrzeni i przede wszystkim radosnej zabawy z człowiekiem.
Pomóżcie znaleźć mu dobry domek.

Kocio super,a te skarpeteczki

Jest jeszcze inna ozdoba rudego futerka - biały żabocik i wydłużone kosmki na końcach dużych uszu.
Rudzik jest kotkiem pogodnym, posłusznym i wdzięcznym za zainteresowanie, za wspólną zabawę, za jedzonko i mieszkanko. Próbował już jak się wspaniale i bezstresowo śpi na miękkiej kanapie i słonecznym parapecie. Z charakteru jest całkiem inny niż jego półdzika czarno-biała mama. Nawet mój TŻ mówi, że będzie z tego kota pociecha.

komu takiego pięknego koteczka

ooo bardzo mozliwe ze mam super domek bede wiedziała w poniedziałek - ale juz dzisiaj przesle zdjecia, zeby domek sobie zobaczył własnie szukam dla niego rudego chłopczyka

Cieszyłabym się, gdyby Rudzik spodobał się w dobrym domku. Dzisiaj bawiliśmy się z nim dłużej i bardziej się ożywil, a wcinał potem jak smok.
Przez to odrobaczywianie odrobinę siadła mu odporność i miał przyczerwieniony nosek (co widać na zdjęciach), ale katarek nie rozwinął się wogóle, dzięki pewnej własnej metodzie. Myślę, że rozkruszona w pożywieniu echinacea jest warta upowszechnienia.

o rany myslałam ze o TAKIEJ godzinie to tylko ja nie śpię

Samantha - kocio sliczny - prosze kontynuowac oswajanie mam nadzieje ze domek szybko sie odezwie kciuki prosze

jak ja sie kocham w rudzielcach...

Magdziak pisze::ok: jak ja sie kocham w rudzielcach...

myslałam, ze w niebieskich

Rudzik nie jest dziki i od samego początku przyjaźnie traktuje ludzi, no może z lekką rezerwą , ale to tłumaczę tragicznymi wydarzeniami jakie nastąpiły po być może pogodnym dzieciństwie .
Prawdopodobnie wychowywal się z rodzeństwem w piwnicy sąsiedniego bloku i prawdopodobnie kotkami opiekowała się anonimowo jakaś lokatorka, może nawet z dziećmi. Na pewno kotki były bawione i dokarmiane, bo gdy po raz pierwszy przed miesiącem zostały wypuszczone na dwór - niestety już bez powrotu do piwnicy - wszystkie były zdrowe (na oko) - radosne - piękne - czyste - nie wychudzone....
Zobaczyłam je takie skaczące beztrosko w różowym krzewie tamaryszku, nakarmiłam w zachodzącym słońcu... To matka - ta trójkolorowa dzikawa kotka , którą obserwowałam od kilku miesięcy - była zabidzona i .... jest niestety nadal.
Na drugi dzień od rana krążyły (trzy kociaki + kocica) za pożywieniem, długo szukały - tutaj ludzie nie karmią kotów. Gdy wróciłam z pracy, szukałam je nadaremnie i tylko informacja, ...że rano pod kołami samochodu zginęło jedno z kociąt - białorude (takie w czapeczce i płaszczyku z grubaśnym ogonem). Ponoć długo leżało...
Kotki zamieszkały w płożących się jałowcach, nosiłam tam miseczki. Nie wychodziły już z jałowców, bały się. Ale nocą wyczaiły je luźno puszczane psy, atakowały, kotka broniła i drapała, słyszeliśmy bolesne skomlenie.
Następnej nocy był odwet - więcej psów, tych już naprawdę grożnych. Rozszarpały małego - podobnego do kotki - czarnego z białym żabotem. Słyszałam potem nocny zawodzący płacz tej kotki, taki schrypiały głos starej kobiety, a o świcie ujrzałam ostatnie ocalałe kocię ( to Rudzik) ciasno owinięte wokół kotki. Splecione ze sobą - wyglądały jak jedna większa kula - leżały na środku trawnika z dala od jałowców, nieruchomo przez wiele godzin, nieprzytomne , w szoku, bezbronne. Nigdy nie widziałam czegoś podobnego... Ta kotka się wtedy poddała śmiertelnemu losowi, nie miała już sił, była poraniona, ale własnym ciałem jeszcze tuliła przerażonego małego.
To właśnie tego dnia zaczęłam działać, pożyczyliście mi klatkę słapkę i .... są oboje u mnie.

a co z kotką ?

Kotka po złapaniu trafiła na drugi dzień do weterynarzy - cel: sterylka. Wydano mi ją po operacji z ustną oceną: "licha ta kotka", choć młoda. Ale ona już ma takie tragiczne życie od dłuższego czasu. Wiem, że nie powinna wrócić na osiedlową ulicę, tam czeka na nią wyrok za podrapane psy. Z miejsca karmienia była wyrzucana nawet miska z wodą, a przy krzaku zostawiano grube drągi.
Ona nie jest agresywna, zawsze wszystkim schodziła z drogi, a na powitanie cichutko miaukała. W stanie zagrożenia małych, wtedy i dawniej, broniła ich.
Na razie jest u mnie.... bardzo żałosna.... w głębokiej depresji.... Pod okiem rozkrwawia się ciągle na nowo rozległy, brzydki, szary strup. Ona mało się porusza, siedzi tylko na oknie i na półce pod oknem; ale chyba już poczuła bezpieczeństwo, bo zaczęła kłaść się na boku i spać, a na początku tylko czuwała w przykucnięciu, a nocą wskakiwała wysoko na regały i szaleńczo szukała piwnicznego okna. Oczywiście korzysta z kuwety i nawet sporo zjada. Mam dla niej stronghold, ale nie mogę go na nią nalożyć, jeszcze syczy i fuka na mnie przy próbie dotknięcia. Piszę to wszystko, bo potrzebuję porad i wsparcia psychicznego. Tą kotkę trzeba uratować.....Mam zdjęcia , ale córka wstawi je jutro.

Samantha pisze:Gdy wróciłam z pracy, szukałam je nadaremnie i tylko informacja, ...że rano pod kołami samochodu zginęło jedno z kociąt - białorude (takie w czapeczce i płaszczyku z grubaśnym ogonem). Ponoć długo leżało...
Kotki zamieszkały w płożących się jałowcach, nosiłam tam miseczki. Nie wychodziły już z jałowców, bały się. Ale nocą wyczaiły je luźno puszczane psy, atakowały, kotka broniła i drapała, słyszeliśmy bolesne skomlenie.
Następnej nocy był odwet - więcej psów, tych już naprawdę grożnych. Rozszarpały małego - podobnego do kotki - czarnego z białym żabotem. Słyszałam potem nocny zawodzący płacz tej kotki, taki schrypiały głos starej kobiety, a o świcie ujrzałam ostatnie ocalałe kocię ( to Rudzik) ciasno owinięte wokół kotki. Splecione ze sobą - wyglądały jak jedna większa kula - leżały na środku trawnika z dala od jałowców, nieruchomo przez wiele godzin, nieprzytomne , w szoku, bezbronne. Nigdy nie widziałam czegoś podobnego... Ta kotka się wtedy poddała śmiertelnemu losowi, nie miała już sił, była poraniona, ale własnym ciałem jeszcze tuliła przerażonego małego.
To właśnie tego dnia zaczęłam działać, pożyczyliście mi klatkę słapkę i .... są oboje u mnie.

dlaczego ludzie są tacy koszmarni? dlaczego?
mocno trzymam kciuki za te koty
mogę wystawić Rudzika na Allegro, ale kontakt musiałby być do Ciebie, żebyś mogła sama zweryfikować domek, więc jeśli Ci się to na coś przyda, wyślij mi nr tel na pw

Oczywiście Greta - zgłoszę się. Dziękuję. Sama nie potrafię.

do góry kotku-ślicznotku