Miau.PL

Historia Marca i Pola jest krótka acz dosyć dziwna. Około miesiąc temu do schroniska wpadł z impetem człowiek zagraniczny, arabskiego pochodzenia. Przywiózł dwóch chłopców - czarnego Marco i krówkowego Polo. Imiona oczywiście schroniskowe. Z Panem nie udało się pogadać w ogóle, ponieważ mówił w narzeczu zupełnie niezrozumiałym dla przeciętego mieszkańca naszego kraju, a nawet dla ponad przeciętnego
Pan zostawił koty, kasę i znikł. Nie mamy bladego pojęcia co to za koty, skąd, dlaczego on je miał i dlaczego oddał.
Schronisko przyjmuje praktycznie wszystkie koty - mimo braku miejsc w boksach, lepiej by sie pościskały u nas niż wylądowały na ulicy

No więc Marco z Polem są cudownymi kocurkami. Myślę, ze mają około 2-3 latek. Na szczęście nie trzymają się bardzo razem, więc można posłać ich do osobnych domków. Marco wyszedł już z dołka, jest bardzo zaborczy w miziankach. Polo siedzi w swoim koszyczku bardzo smutny. Wychodzi tylko do jedzenia. Ale bardzo, bardzo lubi się głaskać. Oba są bardzo chudziutkie. Polo jest typem dużego kota. Jak się odpasie to będzie wyjątkowy. Marco to taki troszkę "wypłosz" z dziwnie postrzępionym ogonem.
Oczywiście szukamy domków, opiekunów wirtualnych.

Marco:



Polo:

bardzo podróżnicze imiona. ciekawe skąd chłopcy przywędrowali?

Najważniejsze jednak gdzie zawędruja i jak szybko ...

Podróżnicy, hop po domki!

zapraszam na 1-szą stronę

do góry

Może ktoś się zakocha...

nie spadajcie kotki

hop!

Wdrapujcie się na szczyt.

hopsa!

Polo ma wirtualną opiekunkę - Gretę_2006 Dziękuję w imieniu Pola i schroniska. No i w swoim własnym ma sie rozumieć

Boo77, pisząc do Ciebie w sprawie Polo uświadomiłam sobie, że koty biało-czarne i biało-bure najbardziej chwytają mnie za serce przez pamięć Tymona. I chyba tak już zostanie

Greta_2006 pisze::oops:
Boo77, pisząc do Ciebie w sprawie Polo uświadomiłam sobie, że koty biało-czarne i biało-bure najbardziej chwytają mnie za serce przez pamięć Tymona. I chyba tak już zostanie

Greto, wydaje mi się, że pamięć po tych których kochaliśmy a którzy od nas odeszli jest bezcenna. Każdy kot który odszedł, zostawia w nas wspomnienie siebie które odnajdujemy w kolejnych kotach. Dlatego wszyscy z nas tu jesteśmy, dlatego wszyscy pomagamy, pamiętamy...

no , wędrownicy - wędrować mi tu na górę