Miau.PL

Nie wiem co się stało. Mieszkałem sobie w domu. I chyba zacząłem sprawiać problemy. Jest tu taki jeden - pies. I moja Duża ma już dość. Bo pies przeze mnie zaczął załatwiać się na podłogę, wyjadać moje koopalki z kuwety i ogólnie chyba nie jest za fajnie Kiedyś nie żyliśmy "jak pies z kotem", ale teraz coś się zmieniło. I Duża poprosiła drugą Dużą, żeby poszukać dla mnie innego domu... Nie wiem dlaczego. Trochę mi smutno. W końcu mieszkam tam już długo. Prawie 2 lata. A tu nagle taki numer mi robią. A może tak miało być? Może dla mnie był przeznaczony jakiś inny, lepszy domek? Chcę w to wierzyć... Acha, kazali mi napisać, że nie byłem wykastrowany. Nie wiem co to znaczy, ale mam nadzieję, że to nie zmniejszy moich szans... Jestem zdrowy. I sami zobaczcie jaki ładny:



Gdyby ktoś chciał się zaopiekować takim przystojniakiem, jak ja, to proszę pisać do tej Dużej, która mi założyła wątek.

Kocurek ma 2 lata. Mieszka w Bydgoszczy. Niestety, zapomniałam zapytać jak ma na imię. Jego duża, a moja koleżanka z pracy mówi, że nie wyrabia psychicznie, bo jej pies przestał tolerować kota. Któreś musi odejść. A pies był u nich pierwszy...

Postaram się w poniedziałek wypytać o charakter kocurka. Na razie wiadomo, że nie powinien chyba iść do domu z psem. Nie wiem jak reaguje na inne koty. Biedak. Niby nie chcą go oddać do schroniska, ale wiadomo - ludzie mówią różne rzeczy. Jest taki śliczny, choć zwykły. Może ktoś chciałby pokochać takiego czarno-białego kawalera?

to chyba juz i tak postanowione....ale u mnie sprawdza sie kryta kuweta, psy nie maja jak dostac sie do kociego urobku


na pewno pies z powodu kota sika w domu?
on kuca i sika, czy podnosi lape / to samiec?/ i zaznacza swoje terytorium?
nie bral ostatnio jakichs lekow?

Pies ma chyba 14 lat, więc według mnie jego zachowania wynikają po prostu ze starości i może też jakiejś choroby (z tego, co wiem, psina kuca i siusia pod siebie - nie znaczy terytorium, ucieka przed kotem, zachowuje się nerwowo - wet pewnie by powiedział co się dzieje, ale przypuszczalnie ten domek nie sprawdził tego u weterynarza...) Dawniej zwierzaki się dogadywały bez problemów. Teraz pies zaczął się bać kota. Weź tu przekonaj kogoś, kto już podjął decyzję, bez wykluczenia innych przyczyn zachowania psa Jeszcze z tą kobietą porozmawiam dłużej w poniedziałek - będę miała trochę więcej czasu. Może uda się ją przekonać, że niekoniecznie winny jest kot. Ale wątpię

to moze byc taka psia starcza demencja, psy miewaja nasilenie stanow lekowych w starszym wieku / moj jeden pies - niby stary nie jest, dopiero 7 lat - boi sie burzy, petrad - i co roku jest gorzej/

a jesli nawet po oddaniu kota bedzie sikal?
to prawdopodobne w tym wieku

eh, kciuki za kotka

Całe szczęście, że chociaż go do schroniska nie oddali. Spróbuję użyć tych argumentów o nasileniu stanów lękowych i przekonać dom do sprawdzenia u weta przyczyn zachowania psiaka. Żal mi tego kocia. Fajny jest. I tak mu się pochrzaniło w życiu

biedny kot
porozmawiaj proszę z koleżanką, w wieku 14 lat pies jak najbardziej może mieć demencję skoro sika w domu ,osłabiony słuch i wzrok co sprawia że reaguje coraz gwałtowniej na kota, pewnie gdyby był drugi pies, sprawa wyglądałaby identycznie.
Psa powinien zobaczyć wet, wykluczyć problemy z układem moczowym, może zalecić jakieś leki typu Karsivan [min. poprawia krążenie mózgowe].
Jeżeli ma taką możliwość - niech spróbuje rodzielić na kilka dni psa i kota, zamykająć w różnych pomieszczeniach? Albo dać kota na 1-2tyg do kogoś znjomego na przechowanie żeby się przekonać że zachowanie psa nie ulegnie zmianie?
Będę brutalna - rozumiem to, że przez 14 lat bardzo[bardziej] się związała z psem [niż z kotem], ale psu raczej dużo życia nie zostało, musi być odpowiedzialna za to co oswoiła a nie skazywać kota na poniewierkę Powinna spróbować rozdzielić zwierzaki, ale nie przez pozbycie się kota.

Bluerat, masz rację. Nie miałam odwagi wypowiedzieć tego tak wprost, ale myślę podobnie w kwestii wieku psa i rychłego jego odejścia za TM oraz związanej z tym decyzji co do kota... Jednak boję się, że nie uda mi się tej kobiety przekonać. Ona idzie chyba po najmniejszej linii oporu Ale może się mylę? W takim razie kciuki proszę za pomyślny przebieg rozmowy w poniedziałek.

Reddie... cholernie ciężka sprawa - trudno jest przekonywać ludzi o niesłuszności ich decyzji. Piszesz, że ta Pani z psem raczej u weta nie była... boję się, że zachowanie psiaka po oddaniu kota wcale się nie zmieni. Pisałaś, że kocio jest niewykastrowany - zaproponuj tej Pani kastrację kota, z samego powodu, że łatwiej będzie mu znaleźć dom. I błagam, nie pozwól jej oddać go do schroniska, może znalazłoby się dla niego miejsce (w razie czego! tfu tfu) w KD... No i nie ma co... warto byłoby tej Pani podsunąć trochę informacji z vetserwisu o tego typu psich dolegliwościach, wydrukować, podesłać linki albo co... i zapytać co kiedy już piesek za TM odejdzie... weźmie następnego kota?

Co do schroniska - ta koleżanka powiedziała mniej więcej coś w stylu "Nie mam serca go tam oddać, w końcu to jednak domownik". Jednak dodała też, że już psychicznie nie daje rady z tym, co się dzieje w domu. Problem w tym, że ja jej dobrze nie znam. A raczej znam ją od, hm, złej strony. I dlatego mam ograniczone zaufanie. Mam nadzieję, że się mylę, naprawdę (może jestem uprzedzona...). Ale jedno nie ulega wątpliwości - nie jest to osoba świadoma ani odpowiedzialna za to, co oswoiła Może jeśli jej uświadomię parę spraw, to zmieni zdanie? Bardzo bym chciała... O kastracji już mówiłam. Że warto/trzeba. Gadałyśmy trochę w biegu, więc żadna konkretna decyzja nie została z jej strony podjęta w tej kwestii. Dłuższa rozmowa jutro. Będę przekonywać.

Podobnie jak poprzedniczki sądzę, że problem jest po stronie psa - wiek, problemy z pęcherzem, demencja... i oddanie kota nic nie zmieni.
Ale co do skuteczności rozmów jestem niestety dość sceptyczna. Próbować jednak trzeba. Trzymam kciuki.

kurcze mój Pies (którego już nie ma) żadnego kota w domu w życiu na oczy nie widział, w ogóle zresztą nie miał konkurencji - a miał od 13 r.ż. dokładnie takie problemy z sikaniem (po prostu nie mógł opanować) co dziwne nerki miał dobre, za to siusiał czasem gdzieś po cichu, bo po prostu miał problem z trzymaniem. (ale to nie tak, że nikt go nie wyprowazdał - tak 'oprócz' sobie sikał)A może zapominał powiedzieć, że go przypiliło... Normalna sprawa, starość.
OT problem z petardami zniknął, jak biedakowi 'stępił' się słuch.
No nie wiem, po 2 latach to chyba wytwarza się ('normalnie') jakieś przywiązanie do zwierzęcia, nie?
A jakby tak na jakiś czas dała tego kota na przechowanie komuś, i sprawdziła, czy pies nagle 'ozdrowieje'...
A w ogóle, żeby nie iść z takim psem do weta? przecież mogą go boleć jakieś narzędzia, nerki, pęcherz - zero refleksji, czy pies nie chory, może cierpi... hmm

Oj warto trzymać kciuki za efekty rozmowy. I żeby następny kociak nie musiał szukać domu. Tych szukających jest tak dużo.

Jestem wkurzona na tę kobietę, ale postaram się zachowywać kulturalnie. Rozmawiałam z nią dzisiaj. Przedstawiłam argumenty przeciwko oddaniu kota, powiedziałam, że po wydaniu kota pies będzie się zachowywał prawdopodobnie tak samo, że to kwestia starości, że trzeba z nim koniecznie do weta, że nie można się poddawać. Ale usłyszałam tylko mniej więcej coś takiego (piszę wersję uproszczoną) "No, tak, ale ja i tak chcę się kota pozbyć. A z psem do weterynarza pójdę, oczywiście." Taa, "oczywiście"... Dobra, nie osądzam. Widocznie są powody takiej postawy tej pani... Szkoda tylko, że ucierpi na tym niewinne zwierzę.

W każdym razie - kotek szuka domu. (ech, z tego wszystkiego znów nie zapytałam jak ma na imię, ale to chyba sprawa drugorzędna...)

Dziś wymogłam na tej koleżance obietnicę zajęcia się kastracją kocurka. Powiedziałam, że kastrata łatwiej wyadoptować. Szczepiony również nie był nigdy A ponieważ jest bezimienny (Mam imię! Mówią na mnie Kocio albo Kot!), nowy domek może dać mu dowolne, piękne imię. No i oprócz imienia oczywiście dużo ciepła i miłości.

No więc co? - pewne jest juz kocio szuka domu? Co za ograniczeni ludzie. Mnie się już nawet nazywać ich nie chce i dobierać odpoiwednich epitetów, bo to szkoda poprostu na nich czasu. Biedny kocio a miał swój domek ...