Miau.PL

Jestem Bura. Moja pani.... do dziś nie mogę uwierzyć, ale moja najukochańsza pani zrobiła to - ona poprostu mnie wyrzuciła, bo zaszłam w ciążę.
Włożyla mnie do samochodu, jechałyśmy długo, ale nic nie bałam się, bo czego miałabym się bać. A potem zatrzymała samochód, otworzyła drzwi i wypchnęła mnie na zewnątrz. I odjechała.
Nie wiem jak to się stało, jak ona mogła to zrobić ze mną, jej ukochaną Kicią. Dookoła był las, dziwny, ciekawy, a zarazem groźny świat, tak dalece inny od mojego domu... I nigdzie nie było mojej pani ani żadnego innego człowieka.
Bardzo blisko widziałam pędzące po aswalcie samochody, a z daleka dobiegało szczekanie psów. Schowałam się w krzaki, przycupnęłam i postanowiłam przeczekać. Może jednak moja pani po mnie wróci.
Mijały dni, nie miałam nic do jedzenia ani do picia i wciąż nie widziałam ani jednego człowieka, czułam się bardzo głodna i opuszczona.
Aż jednego dnia blisko mnie zatrzymał się na poboczu samochód. Pomyśłałam, że to moja pani przypomniała sobie o mnie, że zabierze mnie do domu i już wszystko zawsze będzie tak, jak dawniej. Ale nikt nie wysiadł z tego auta, po chwili odjechało, pozostawiająć po sobie tuż przy drodze dwa wylęknione psy-równie bezradne i opuszczone jak i ja.
Odtąd, choć psy o mnie nie wiedziały, byliśmy już razem, psy i ja, obserwowałam je z ukrycia, z mojej kryjówki.
Potem było coraz gorzej. Przyszedł wielki głód i już myśłałam, że już przyjdzie mi umrzeć w tym lesie. Oddałabym wszystko za odrobinę jedzenia. A potem pojawiła się ta dziewczyna. Usiłowała złapać te psy, ale one były nieufne, bały się, że znów spotka je krzywda z rąk okrutnych ludzi. To było tuż obok mnie, psy i ona, ale nie widzieli mnie. Bałam się, że zaraz znikną i odejdą i że zostanę tu sama. Dlatego wyszłam z kryjówki, może dostanę coś do jedzenia... Ale nie widzieli mnie, ani psy, ani ona, bo jestem bura i łatwo wtapiam się w tło. Zamiałczałam więc głośno, pełna cierpienia i beznadziei i wtedy ta dziewczyna wreszcie mnie zobaczyła.
Po chwili już byłam na jej rękach, czułam ciepło i jadłam, jadłam, jadłam! Byłam taka głodna, że rzucałam się na jedzenie, z głodu chciałam jeść jej ręce. Psy wystraszyły się i uciekły, do tej pory są w tym strasznym lesie i grozi im rozjechanie!
A ja znów jechałam samochodem, tym razem krótko, i trafiłam do takiego miejsca pełnego zapachów i odgłosów psów -i wogóle pełnego psów. Mówią, że to jest schronisko w Józefowie.
Bardzo się boję tutaj być, chciałbym wrócić do człowieka, poczuć ciepło ludzkich rąk.... Jestem bardzo przyjazna i oswojona, nieduża jak na kota. Jestem cała bura, tylko mam szare skarpetki i białą łatkę wokół pyszczka, ale nie mam jeszcze swojego zdjęcia. Jestem młoda, mam ok. rok lub jeszcze mniej.
Szukam na nowo swojego domu i człowieka, który mnie pokocha!
Bura

caly wieczor dzis rycze

Bura, teraz juz bedzie tylko dobrze

Bura, wstyd mi za ludzi

teraz powinno być już lepiej

azzie, ja mysle, ze to zabłąkana wiejska kotka, niekoniecznie wyrzucona z samochodu...
no chyba, ze sa swiadkowie ...

Przepraszam ale tu tylko mozna powiedziec - jasna cholera:(((
Do gory malenka, moze znajdziesz swojego czlowieka.
Co ja mowie, musisz znalezc.

straszne to, jest coraz zimniej, maleńka już teraz będzie tylko lepiej, już nikt Cię nie skrzywdzi słoneczko

Kasia, wiejskie koty raczej się nie gubią, bo znają swój teren. Ja też tak znalazłam Fredzię w tym roku. Maleństwo niespełna 2 miesięczne biegało samiutkie po ulicy i krzyczało o pomoc. A mój Feluś? Skąd się wziął na wsi kot ze śladami obróżki? Też pewnie został wyrzucony.

Co za podłość!!!!

W środku lata na głównej drodze prowadzącej do mojej wsi leżały 2 malutkie ok. 4 miesięczne kociaki - krówki. W odległości około 1 km od siebie. Ktoś jechał pewnie i wypuszczał je po drodze, zadowolony, że kociaki przytulą się do jakieś zagrody. Nie przeżyły. Zginęły.

Sąsiadce 3 domy dalej rok temu podrzucono cały miot kociąt - 3 sztuki. Były ok 2 miesięczne. Ona mieszkała w swoim domu tylko 2 tygodnie i potem wyjechała do Niemiec. Wolałam nie pytać co stało się z kotami.

wykluczam możliwość, że to mogłaby być czyjaś zagubiona kotka- to miejsce, gdzie ją znalazłam, jest przed schroniskiem, ludzie bardzo często wyrzucają tam psy, ale pierwszy raz spotkałam się z wyrzuceniem kota! może dlatego, że psy są bardziej widoczne, trzymają się ulicy, ganiają samochody itd, a koty chowają się do lasu w krzaki. Może tych kotów jest tam więcej, tylko nikt o tym nie wie, to był przecież ogromny zbieg okoliczności, że znalazłam Burą.
A ona szuka domku!

Bura kochanie jak dobrze ze zamiauczałaś
teraz juz musi byc dobrze

normalnie ryczeć się chce i równocześnie nóż sie w kieszeni otwiera

odwiedzę jutro Burą, Agis robiła jej zdjęcia, więc pewnie niedługo będą.

Bylam dzisiaj w schronisku ale nie widzialam biedaczki. Co za podlosc. Zadziwia mnie ludzka glupota i okrucienstwo. Trzymam za malenka kciuki.

odwiedziłam Burą i na szczęście kotka ma się bardzo dobrze, jest superkontaktowa i zadomowiła się w biurze schroniska-swym tymczasowym lokum niemal jak we własnym domu. Powitała mnie mruczeniem. Łaszeniom i mrauczeniom nie było końca. Niedługo bęzie sterylka. Domku, gdzie jesteś...?

Juz wstawiam Bura jest sliczna i baaardzo miziasta.

jakie cudeńko
domku znajdź sie jak najszybciej

Bura jest ślicznaaa! Nie ma siły, ktoś ją musi pokochać.