BURA - wygłodzona, wyrzucona do lasu w ciąży.

[azzie]

Jestem Bura. Moja pani.... do dziś nie mogę uwierzyć, ale moja najukochańsza pani zrobiła to - ona poprostu mnie wyrzuciła, bo zaszłam w ciążę.
Włożyla mnie do samochodu, jechałyśmy długo, ale nic nie bałam się, bo czego miałabym się bać. A potem zatrzymała samochód, otworzyła drzwi i wypchnęła mnie na zewnątrz. I odjechała.
Nie wiem jak to się stało, jak ona mogła to zrobić ze mną, jej ukochaną Kicią. Dookoła był las, dziwny, ciekawy, a zarazem groźny świat, tak dalece inny od mojego domu... I nigdzie nie było mojej pani ani żadnego innego człowieka.
Bardzo blisko widziałam pędzące po aswalcie samochody, a z daleka dobiegało szczekanie psów. Schowałam się w krzaki, przycupnęłam i postanowiłam przeczekać. Może jednak moja pani po mnie wróci.
Mijały dni, nie miałam nic do jedzenia ani do picia i wciąż nie widziałam ani jednego człowieka, czułam się bardzo głodna i opuszczona.
Aż jednego dnia blisko mnie zatrzymał się na poboczu samochód. Pomyśłałam, że to moja pani przypomniała sobie o mnie, że zabierze mnie do domu i już wszystko zawsze będzie tak, jak dawniej. Ale nikt nie wysiadł z tego auta, po chwili odjechało, pozostawiająć po sobie tuż przy drodze dwa wylęknione psy-równie bezradne i opuszczone jak i ja.
Odtąd, choć psy o mnie nie wiedziały, byliśmy już razem, psy i ja, obserwowałam je z ukrycia, z mojej kryjówki.
Potem było coraz gorzej. Przyszedł wielki głód i już myśłałam, że już przyjdzie mi umrzeć w tym lesie. Oddałabym wszystko za odrobinę jedzenia. A potem pojawiła się ta dziewczyna. Usiłowała złapać te psy, ale one były nieufne, bały się, że znów spotka je krzywda z rąk okrutnych ludzi. To było tuż obok mnie, psy i ona, ale nie widzieli mnie. Bałam się, że zaraz znikną i odejdą i że zostanę tu sama. Dlatego wyszłam z kryjówki, może dostanę coś do jedzenia... Ale nie widzieli mnie, ani psy, ani ona, bo jestem bura i łatwo wtapiam się w tło. Zamiałczałam więc głośno, pełna cierpienia i beznadziei i wtedy ta dziewczyna wreszcie mnie zobaczyła.
Po chwili już byłam na jej rękach, czułam ciepło i jadłam, jadłam, jadłam! Byłam taka głodna, że rzucałam się na jedzenie, z głodu chciałam jeść jej ręce. Psy wystraszyły się i uciekły, do tej pory są w tym strasznym lesie i grozi im rozjechanie!
A ja znów jechałam samochodem, tym razem krótko, i trafiłam do takiego miejsca pełnego zapachów i odgłosów psów -i wogóle pełnego psów. Mówią, że to jest schronisko w Józefowie.
Bardzo się boję tutaj być, chciałbym wrócić do człowieka, poczuć ciepło ludzkich rąk.... Jestem bardzo przyjazna i oswojona, nieduża jak na kota. Jestem cała bura, tylko mam szare skarpetki i białą łatkę wokół pyszczka, ale nie mam jeszcze swojego zdjęcia. Jestem młoda, mam ok. rok lub jeszcze mniej.
Szukam na nowo swojego domu i człowieka, który mnie pokocha!
Bura

[jojo]

caly wieczor dzis rycze

Bura, teraz juz bedzie tylko dobrze

[Ania Z]

Bura, wstyd mi za ludzi

teraz powinno być już lepiej

[Kasia D.]

azzie, ja mysle, ze to zabłąkana wiejska kotka, niekoniecznie wyrzucona z samochodu...
no chyba, ze sa swiadkowie ...

[Lidka]

Przepraszam ale tu tylko mozna powiedziec - jasna cholera:(((
Do gory malenka, moze znajdziesz swojego czlowieka.
Co ja mowie, musisz znalezc.

[Magija]

straszne to, jest coraz zimniej, maleńka już teraz będzie tylko lepiej, już nikt Cię nie skrzywdzi słoneczko

[Zakocona]

Kasia, wiejskie koty raczej się nie gubią, bo znają swój teren. Ja też tak znalazłam Fredzię w tym roku. Maleństwo niespełna 2 miesięczne biegało samiutkie po ulicy i krzyczało o pomoc. A mój Feluś? Skąd się wziął na wsi kot ze śladami obróżki? Też pewnie został wyrzucony.

Co za podłość!!!!

W środku lata na głównej drodze prowadzącej do mojej wsi leżały 2 malutkie ok. 4 miesięczne kociaki - krówki. W odległości około 1 km od siebie. Ktoś jechał pewnie i wypuszczał je po drodze, zadowolony, że kociaki przytulą się do jakieś zagrody. Nie przeżyły. Zginęły.

Sąsiadce 3 domy dalej rok temu podrzucono cały miot kociąt - 3 sztuki. Były ok 2 miesięczne. Ona mieszkała w swoim domu tylko 2 tygodnie i potem wyjechała do Niemiec. Wolałam nie pytać co stało się z kotami.

[azzie]

wykluczam możliwość, że to mogłaby być czyjaś zagubiona kotka- to miejsce, gdzie ją znalazłam, jest przed schroniskiem, ludzie bardzo często wyrzucają tam psy, ale pierwszy raz spotkałam się z wyrzuceniem kota! może dlatego, że psy są bardziej widoczne, trzymają się ulicy, ganiają samochody itd, a koty chowają się do lasu w krzaki. Może tych kotów jest tam więcej, tylko nikt o tym nie wie, to był przecież ogromny zbieg okoliczności, że znalazłam Burą.
A ona szuka domku!

[berni]

Bura kochanie jak dobrze ze zamiauczałaś
teraz juz musi byc dobrze

normalnie ryczeć się chce i równocześnie nóż sie w kieszeni otwiera

[azzie]

odwiedzę jutro Burą, Agis robiła jej zdjęcia, więc pewnie niedługo będą.

[Anna iastkowska]

Bylam dzisiaj w schronisku ale nie widzialam biedaczki. Co za podlosc. Zadziwia mnie ludzka glupota i okrucienstwo. Trzymam za malenka kciuki.

[azzie]

odwiedziłam Burą i na szczęście kotka ma się bardzo dobrze, jest superkontaktowa i zadomowiła się w biurze schroniska-swym tymczasowym lokum niemal jak we własnym domu. Powitała mnie mruczeniem. Łaszeniom i mrauczeniom nie było końca. Niedługo bęzie sterylka. Domku, gdzie jesteś...?

[agis]

Juz wstawiam Bura jest sliczna i baaardzo miziasta.

[berni]

jakie cudeńko
domku znajdź sie jak najszybciej

[azzie]

Bura jest ślicznaaa! Nie ma siły, ktoś ją musi pokochać.